Του Γιάννη Σαρρή
Στο δημοτικό συμβούλιο της 24ης Μαρτίου, αποφασίστηκε ομόφωνα η έγκριση της συμφωνίας με την ιδιοκτήτρια εταιρεία για το ποσόν της αποζημίωσης που θα πληρώσει ο Δήμος για το οικόπεδο της ΑΒΕΑ, το οποίο είναι 4.940.000 ευρώ, καθώς και η αποδοχή δωρεάς ύψους 400.000, από την εταιρεία που έχει στην ιδιοκτησία της το παρακείμενο οικόπεδο που βρίσκεται δυτικά εκείνου της ΑΒΕΑ. Συνεπώς, το ποσό με το οποίο θα επιβαρυνθούν οι δημότες για την αγορά του οικοπέδου είναι 4.540.000 δηλαδή είναι η τιμή της αντικειμενικής αξίας του οικοπέδου, όπως αυτή έχει θεσμικά προσδιορισθεί, και κάτω από την εμπορική του αξία, που είναι περίπου 5.500.000 ευρώ. Η συνεδρίαση αυτή θα έπρεπε να έχει ένα πανηγυρικό χαρακτήρα, να συνοδεύεται από ένα κλίμα αισιοδοξίας και ικανοποίησης, αφού μετά από 27 χρόνια αναμονής και πολιτικά απαράδεκτης αδιαφορίας (το οικόπεδο από το 1994 στο σχέδιο πόλης είχε αποφασιστεί να έχει κοινωφελή χρήση), το οικόπεδο αποδίδεται στην κοινωνία, σε μια περιοχή ιδιαίτερα πυκνοκατοικημένη και υποβαθμισμένη, με τεράστιες ελλείψεις σε ανοικτούς κοινόχρηστους χώρους, όπως είναι η Νέα Χώρα.
Εντούτοις, στη συνεδρίαση του ΔΣ υπήρξε κλίμα έντασης, προσπάθεια να δημιουργηθεί αίσθημα καχυποψίας και απαξίωσης με προμετωπίδα τρία κρίσιμα ζητήματα. Το πρώτο με την υψηλή τιμή του οικοπέδου. Η απάντηση στο ερώτημα αυτό όμως κυρίαρχα δεν είναι οικονομική αλλά πάνω από όλα είναι πολιτική. Με ποια κριτήρια δηλαδή ο Δήμος ιεραρχεί τα προβλήματα των δημοτών και θέτει προτεραιότητες για τον σχεδιασμό της επίλυσης τους. Στο παραλιακό μέτωπο της ακτής Κανάρη στο οποίο βρίσκεται το οικόπεδο της ΑΒΕΑ έχουν ήδη ανεγερθεί πολυώροφα ξενοδοχεία, ενώ σύντομα πρόκειται να χτιστούν και άλλα, με αποτέλεσμα η μόνη έκταση που αφήνει ανοικτό ένα παράθυρο προς τη θάλασσα και μια διέξοδο αναψυχής στα παιδιά των σχολείων και τους κατοίκους της περιοχής, να είναι η κοινωφελής χρήση του εν λόγω οικοπέδου. Από πότε λοιπόν μια δημοτική αρχή για να καλύψει τις καθημερινές ανάγκες των δημοτών αξιολογεί τις επιλογές της μόνο με οικονομικά κριτήρια; Για τον κ. Βάμβουκα, το οικόπεδο είναι φιλέτο και ως τέτοιο τού αρμόζει μόνο εμπορική χρήση, δηλαδή το επιχειρηματικό κέρδος. Αυτό σημαίνει πως ένας δήμαρχος πρέπει να επιλέγει για τους απλούς δημότες μόνο οικόπεδα κόκκαλα για να τα βράζουν οι δημότες και να πίνουν το ζουμί τους; Αυτή η άποψη είναι μια ελιτίστικη και καθαρά ταξική αντίληψη για το ρόλο του Δήμου. Τα χρήματα τα πληρώνουν οι δημότες για να καλύπτονται οι ανάγκες τους.
Ένα δεύτερο ερώτημα έχει να κάνει με το αν η διαδικασία που ακολουθήθηκε και οι επιλογές που έγιναν ήταν αναγκαίες και σωστές. Αφού λοιπόν μιλάμε για επιλογές, περιοριζόμαστε μόνο στους πρόσφατους χειρισμούς ή και σε αυτούς που προηγήθηκαν; Διότι από το 1994 μέχρι και τον Ιούλιο του 2019, οι χειρισμοί είχαν ως αποκλειστικό χαρακτηριστικό την ηθελημένη αδιαφορία. Από το 2010 που ξεκίνησαν οι δικαστικές προσφυγές για την άρση της απαλλοτρίωσης του οικοπέδου, ώστε η εταιρεία να μπορεί να το οικοδομήσει, και από το 2015 που το δικαστήριο αποφασίζει οριστικά την άρση της απαλλοτρίωσης, γιατί ο κ. Βάμβουκας δεν ενημέρωσε το ΔΣ και κυρίως τους δημότες ώστε να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε; Γιατί το έφερε προς συζήτηση στο ΔΣ τελευταία στιγμή, ένα μήνα πριν λήξει η θητεία του, και έτσι στις 24 Ιουλίου του 2019 λαμβάνεται μία από τις πιο ντροπιαστικές αποφάσεις στο Δήμο μας: Να ελευθερώσει το οικόπεδο από το ρυμοτομικό βάρος, δηλαδή να μη χρησιμοποιηθεί ως κοινωφελής χώρος, ώστε να μπορεί να οικοδομηθεί από την ιδιοκτήτρια εταιρεία, και μάλιστα να το περάσει με 14 ψήφους υπέρ, 5 κατά, 3 αποχές και 27 απόντες! Παρομοίως, για τον κ. Αρχοντάκη το κυρίαρχο ζήτημα ήταν οι επιλογές που έγιναν για την απόκτηση του οικοπέδου. Δηλαδή, από το 1994 μέχρι το 2019, οι δημοτικές αρχές που μεσολάβησαν και αυτή στην οποία υπηρέτησε, γιατί δεν έκαναν τίποτα για την απόκτηση του οικοπέδου; Το ερώτημα που αφορά το γιατί ο Δήμος δεν διεκδίκησε δικαστικά τη μείωση της αντικειμενικής αξίας του οικοπέδου, όπως αρχικά το Σεπτέμβρη του 2019 αποφασίσαμε, έχει κι αυτό την απάντησή του. Με την απόφαση του 2010, το ΔΣ στην ουσία παραχωρεί την πρασιά στο ρυμοτομούμενο ακίνητο της εταιρείας, ανεβάζοντας την αξία του, άρα και την τιμή που έπρεπε να καταβάλλουν οι δημότες για να το απαλλοτριώσουν! Μετά το δεδομένο αυτό, η δημοτική αρχή ορθώς αποφάσισε να αποσύρει την αγωγή, αφού οι πιθανότητες να δικαιωθεί η προσφυγή για τη διεκδίκηση της πρασιάς είχαν ουσιαστικά εκμηδενιστεί, επιλέγοντας μια συναινετική λύση με την εταιρεία Κρητικά Ακίνητα, ώστε το οικόπεδο να παραχωρηθεί στους δημότες. Τα Κρητικά Ακίνητα, προς τιμήν τους, συναίνεσαν στην προσπάθεια εύρεσης κοινά αποδεκτής λύσης και αυτήν τη συμφωνία ψηφίσαμε στο δημοτικό συμβούλιο της Τετάρτης.
Το τρίτο ζήτημα που χρειάζεται απάντηση είναι το κατά πόσο θα έπρεπε να αποδεχθούμε τη δωρεά των 400.000 της εταιρείας που έχει το όμορο οικόπεδο, δυτικά εκείνου της ΑΒΕΑ, μετά από πρόταση του δημάρχου. Το αντισταθμιστικό όφελος για την εταιρεία είναι προφανές, αφού αντί για εξαώροφο ξενοδοχείο στην όμορη ανατολική πλευρά της ιδιοκτησίας της, θα υπάρχει ένας ελεύθερος χώρος που σε συνδυασμό με το χώρο γύρω από τις καμινάδες, που εκ του νόμου θα μείνει ακάλυπτος, αναβαθμίζει την ποιότητα ζωής των δημοτών αλλά και την αξία της ιδιοκτησίας της. Γιατί λοιπόν αυτή η καχυποψία για δήθεν συναλλαγή; Ο Δήμος δεν ωφελείται από το γεγονός πως από τα ταμεία του θα ξοδευτούν 400.000 λιγότερα για την αγορά του οικοπέδου; Τα χρήματα που εξοικονομεί θα τα βάλει κάποιος στη τσέπη του ή θα ξοδευτούν για τις ανάγκες των δημοτών; Η αποχή του κ. Βάμβουκα και η αποχώρηση του κ. Αρχοντάκη θα στοχεύουν στη δημιουργία εντυπώσεων και καχυποψίας αν δεν μας πουν τι υποψιάζονται. Δεν αποτελεί συναλλαγή και δεν ενοχλεί το γεγονός πως εδώ και πολλά χρόνια δεκάδες χώροι, που στο σχέδιο πόλης προβλέπονταν να δοθούν για χρήση πάρκων, παιδικών χαρών, σχολείων, εγκαταλείφτηκαν και στις θέσεις τους κτίσθηκαν ιδιωτικά κτίρια, δημιουργώντας στους πολίτες ένα ασφυκτικό περιβάλλον;
Η απόκτηση του συγκεκριμένου οικοπέδου προς όφελος των δημοτών αποτελεί μια μεγάλη νίκη όλων όσοι αγωνιούν, αγωνίζονται και διεκδικούν την προάσπιση των δημόσιων χώρων. Η εμπειρία διδάσκει πως όσες φορές οι δημότες διεκδικούν να βελτιώσουν την καθημερινότητά τους προασπίζοντας το κοινό συμφέρον, αυξάνουν τις πιθανότητες να πετύχουν τους στόχους τους. Το πάρκο των Αγίων Αποστόλων, το πάρκο της Αμπεριάς, οι εξελίξεις για τα μνημεία στο λόφο Καστέλι και τώρα το οικόπεδο της ΑΒΕΑ, δείχνουν το δρόμο· αυτόν που σηματοδοτεί ελπιδοφόρα τη συνέχεια για τη διεκδίκηση του στρατοπέδου Μαρκοπούλου για χρήση ελεύθερου χώρου – αστικού πράσινου, τη δημιουργία πάρκου στο χώρο ανατολικά της Ευαγγελίστριας στη περιοχή της Χαλέπας, στους δημόσιους χώρους που διεκδικούν οι κάτοικοι των περιαστικών περιοχών. Ας μην επιτρέψουμε στα πολιτικά τζάκια και στη μονοδιάστατη ανάπτυξη της τουριστικής μονοκαλλιέργειας να υποτιμούν και να υποβαθμίζουν τις ζωές μας!
Ο Γ. Σαρρής είναι δημοτικός σύμβουλος Χανίων, επικεφαλής της δημοτικής παράταξης “Πρωτοβουλία Πολιτών – Πρώτα ο Άνθρωπος”
