Γράφει ο Μανόλης Χατζηπαναγιώτου
«Προηγούνται οι οικιστές»· οι ταμπέλες είναι τοποθετημένες στους δρόμους ανάμεσα στις εργατικές κατοικίες στο Κόκκινο Μετόχι.
Είναι λίγο απίθανο οι οικιστές να αγόρασαν μαζί με τα σπίτια τους και κομμάτια του δημόσιου δρόμου. Απλώς βρήκαν βολικό να αποτρέψουν τους παρείσακτους συμπολίτες τους από το να παρκάρουν. Έτσι καβαντζώνουν τις ρεμίζες. Αυτοί, μάλιστα, που επιδοτήθηκαν από το Δημόσιο να αποκτήσουν σπίτι, μόλις έβαλαν κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους θεώρησαν καλό να ιδιοποιηθούν τις δημόσιες θέσεις στάθμευσης.
Ο υποφαινόμενος δεν έχει προηγούμενα με τους συγκεκριμένους οικιστές. Στην πραγματικότητα, δεν ξέρει ούτε έναν από αυτούς. Το σημείωμα δεν έχει χαρακτήρα καταγγελίας. Τουλάχιστον αυτοί είχαν την ευγένεια να μην απαγορεύσουν τελείως τη στάθμευση στους ξενομπάτες.
Άλλωστε, το φαινόμενο είναι γενικευμένο. Ένα άδειο τελάρο και ο μανάβης ιδιοποιείται το δρόμο μπροστά στο μαγαζί του. Μια κόλλα Α4 «Απαγορέβετε το πάρκιν» και ο βήχας του απρόσκλητου κόβεται. Μία πινακίδα της ΕΒΓΑ και ο περιπτεράς αποκτά καθαρό ορίζοντα. Έτσι κάνουν όλοι. Μέχρι την ώρα της πυρκαγιάς, της πλημμύρας, του σεισμού ή της πανδημίας. Τότε ο ίδιος νταής θα διερωτάται ολοφυρόμενος μπροστά στις κάμερες «πού είναι το κράτος;».
Είναι κάτω από τις πατούσες σου. Το έχεις τσαλαπατήσει.
