«Μπαγάσας»
μουσική – στίχοι – ερμηνεία: Νικόλας Άσιμος
Αντισυμβατική προκλητική φυσιογνωμία, αλλά έντονα πολιτικοποιημένη. Με τα τρία αυτά επίθετα πολύ συνοπτικά περιγράφεται η πολυτάλαντη προσωπικότητα του Θεσσαλονικιού Νικόλα Άσιμου, Ασημακόπουλου όπως ήταν το πραγματικό του όνομα. Πάλεψε όλη του τη ζωή για τα πιστεύω του ως την ήμερα που αυτοκτόνησε στις 17 Μαρτίου του 1988. Σύρθηκε από τη χούντα στις φυλακές αλλά και μετά, το 1977, όταν αποφυλακίστηκε με πρωτοβουλία του Σαββόπουλου.
Ο Άσιμος ήταν αρχικά αριστερός. Απέκτησε όμως αναρχική συνείδηση λίγο αργότερα και στη συνέχεια ξεπέρασε και τους αναρχικούς, καθώς δεν επιθυμούσε να του «κολλούν ταμπέλες». Το 1978 κατατάχτηκε στον στρατό. Ωστόσο δεν υπηρέτησε, αλλά πήρε απαλλαγή στράτευσης καταφέρνοντας να του αναγνωριστεί ότι πάσχει από σχιζοειδή ψύχωση. Κάτι τέτοιο δεν είχε ωστόσο καμία σχέση με την πραγματικότητα γιατί -όπως αναφέρει χαρακτηριστικά στην αυτοβιογραφία του- υιοθέτησε αυτή τη συμπεριφορά γιατί ήταν αντίθετος προς τη στράτευση και απλά ήταν ένα σχέδιο για να την αποφύγει. Επίσης, πληροφορίες λένε ότι είχε φτιάξει ένα είδους ημερολόγιο, στο οποίο κατέγραφε τις τελευταίες 15 ημέρες. Σε αυτές τις 15 ημέρες έψαχνε κάτι που θα του «έδινε» λόγο να ζει. Σε όλες τις ημέρες είχε σημειώσει Χ (δηλαδή ότι δεν έβρισκε λόγο να ζει) και στην 15η ημέρα σημείωσε επίσης X, οπότε και αυτοκτόνησε. Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι ο θάνατός του, η αυτοκτονία του, ήταν «σαν» προγραμματισμένα.
Ο λαϊκός θρύλος ή αλλιώς ο μεγαλύτερος Έλληνας ερμηνευτής, Στέλιος Καζαντζίδης, είχε τραγουδήσει ένα τραγούδι με τίτλο «Ο φίλος μας» αναφερόμενος στον Νικόλα Άσιμο και είχε δηλώσει: «Το τραγούδι αυτό, είναι αφιερωμένο στον Νικόλα Άσιμο. Τον καλλιτέχνη και άνθρωπο που έζησε και αμφισβήτησε με συνέπεια και πίστη αυτόν τον κόσμο της βαρβαρότητας».
Κρεμάστηκε στο σπίτι του (σε μια σωλήνα καλοριφέρ), που ονόμαζε χώρο προετοιμασίας. Πέθανε σε ηλικία περίπου 39 ετών.
Χωρίς τέτοιους καλλιτέχνες η μουσική μας θα ήταν πολύ φτωχότερη και θα καταντούσε σαν τη άχρωμη, άψυχη, εμπορική, ευρωπαϊκή.