Το τραγούδι της ημέρας [16.11.21]

Από τον Στέλιο Ζερβάκη

«Τα νέα της Αλεξάνδρας»
μουσική – στίχοι: Κώστας Γιαννίδης,
ερμηνεία: Βαγγέλης Περπινιάδης

Πίσω από τη μεγάλη επιτυχία του Βαγγέλη Περπινιάδη συνεχίζουν να υπάρχουν οι αντιφατικές εκδοχές ενός μύθου που ντροπιάζει το ανδρικό φύλο.

Ακόμα κι αν η Αλεξάνδρα ήταν μια «ζωηρή» νέα που «ντρόπιασε» την οικογένειά της, όπως ισχυρίζεται η κυρίαρχη εκδοχή, τα αδελφοκτόνα χέρια που την καταδίκασαν σε πρόωρο τέλος σε καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να καυχιούνται για τον ανδρισμό τους. Εδώ όμως φαίνεται πως η ιστορία της Αλεξάνδρας είχε διαμετρικά αντίθετη εξέλιξη.

Η νεαρή κοπέλα φέρεται να ήρθε στα προσφυγικά, στο Αιγάλεω από τη Μάνη για να μάθει τη ραπτική και ζούσε σε καλυβόσπιτο με συγγενείς της. Ήταν μια πολύ όμορφη νέα και η οικογένειά της την εμπιστεύτηκε στον αδερφό της μάνας της, ο οποίος καταχρώμενος τη συγγενική σχέση αποπειράθηκε να την βιάσει κι ίσως να τα κατάφερε κάποιες φορές.

Η κοπέλα ζώντας τον απόλυτο εφιάλτη τηρούσε απαρέγκλιτα το δρομολόγιο σπίτι-μοδίστρα, ώσπου γνώρισε τον άνθρωπο της καρδιάς της, τον ερωτεύτηκε και προχώρησαν σε αρραβώνες. Η παρουσία του διεστραμμένου θείου ωστόσο παρέμενε στη ζωή της, σκίαζε το χαμόγελο και την ευτυχία της. Οι γείτονες και κυρίως οι φίλες της κάτι υποψιάζονταν αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις η κοινωνία έχει πολύ αργά αντανακλαστικά.

Η τελική σκηνή του δράματος ήταν αποτρόπαια. Ο θείος έκοψε μεμιάς τον ανθό της νιότης της και, σαν να μην έφτανε αυτό, είχε τη φαεινή ιδέα, έτσι λένε τουλάχιστον, να γράψει αυτούς τους στίχους που εμπιστεύθηκε στον συνθέτη και μαέστρο Κώστα Γιαννίδη προκειμένου να σπιλώσει στον αιώνα τον άπαντα την υπόληψη του θύματός του. Ακόμα κι αν δεν είναι έτσι τα πράγματα, δεν είναι λίγες οι «Αλεξάνδρες» που πολιτογραφήθηκαν «πουτάνες» προκειμένου να καλυφθούν φρικαλέα εγκλήματα σε μια κοινωνία που ο έρωτας θεωρείται κυνήγι, που ο «πραγματικός» άντρας είναι κυνηγός και η γυναίκα ένα αδιάφορο θύμα…