Το τραγούδι της ημέρας [16.09.21]

Από τον Στέλιο Ζερβάκη

«Ο κήπος»
μουσική – στίχοι – ερμηνεία: Σωκράτης Μάλαμας

Τρία χρόνια σιώπησε ο Σωκράτης Μάλαμας μετά τον πάταγο του «Τσιγάρο ατέλειωτο», στα οποία κινήθηκε αθόρυβα. Και στο περίφημο Αγροτικόν του μέντορα Νίκου Παπάζογλου στην Τούμπα γέννησε τη (για πολλούς) πιο βαθιά και προσωπική του δουλειά.

Η οποία κοινωνήθηκε στο ακροατήριο με το παράξενο για τα «ήθη» της εγχώριας δισκογραφίας εξώφυλλο με το κουκουνάρι. Όσοι περίμεναν γιορτές και σουξέ με δαινομισμένα τουμπερλέκια τα έχασαν, οι κριτικοί καραγούσταραν και με τα χρόνια βγήκε η ετυμηγορία· ο Μάλαμας των πολλών προσωποποιείται στον Κύκλο, ο Μάλαμας των λίγων στον Λαβύρινθο.

Παρά την ελιτίστικη φύση της, η ετυμηγορία είναι μάλλον δίκαιη. Γιατί ο Κύκλος είχε το ευτυχές τάιμινγκ με το μέρος του, όμως ο αληθινά μεγάλος Σωκράτης Μάλαμας της δεκαετίας του 1990 δεν βρίσκεται στα «Πάγια» και στον «Φάλτσο χρησμό». Τον ιχνηλατείς στο «Πώς νιώθουμε παράφορα, πώς ζούμε έτσι αδιάφορα» («Το Γράμμα»), τον πιάνεις στα πράσα να βγαίνει από τον τεκέ –«παιχνίδι τον έκανε», λέει, μια νόστιμη κυρά– ή τον βλέπεις να χαμηλώνει τα μάτια και «να τον παίρνει η κατηφόρα».

Και φυσικά στον «Κήπο» του, όπου «τα φτερά του ανοίγει στον αέρα, ό,τι απομένει απ’ τη ζωή είναι μια μέρα».