Το τραγούδι της ημέρας [08.06.21]

Aπό τον Στέλιο Ζερβάκη

«Καθρέφτης»
μουσική – στίχοι: Φοίβος Δεληβοριάς

Ας αφήσουμε τον ίδιο τον Φοίβο να μας διηγηθεί πως γράφτηκε το τραγούδι:

«Τον “Καθρέφτη” τον έγραψα ως στοίχημα ένα βράδυ. Ήμουν απελπισμένος. Είχα τελειώσει τον δίσκο που έφτιαχνα τότε, παραδίδαμε με τον Θύμιο και τον Σωτήρη Παπαδόπουλο για μάστερινγκ σε δυο μέρες, κι όμως εμένα μου έλειπε ένα τραγούδι. Το κεντρικό τραγούδι που θα τα ενοποιούσε όλα. Είχα γράψει για τα Χριστούγεννα, τις βρισιές του στρατού, τα μπουρδέλα, τον Σημίτη, τις ξενόγλωσσες επιγραφές, την έμπνευση, τις φοιτήτριες της Φιλοσοφικής. Ναι, αλλά τι τα ενοποιούσε όλα αυτά; Κάτι έλειπε για να τα κάνει δίσκο. Μια κεντρική ποιητική σύλληψη, που θα ερχόταν και σε μένα ως απάντηση. Μου λέει μια φίλη στο τηλέφωνο “κάτσε γράψε και κάτι θα βγει”. “Δεν μπορώ” της λέω. “Βλέπω τη φάτσα μου στο πιάνο, παίρνω πόζες και είναι αδύνατον να γράψω κάτι αληθινό”. “Ε, γράψε για αυτό”. Κάτι είχε πλάκα σ’ αυτό. Κάτι άστραψε. Της λέω “θα το αρχίσω και σε παίρνω το πρωί”. Γράφω, λοιπόν, αμέσως το πρώτο τετράστιχο:

Έχω μπροστά μου συνεχώς έναν καθρέφτη
που μ’ εμποδίζει ό,τι είναι πίσω του να δω,
δεν έχω δει ποτέ μου πιο μεγάλο ψεύτη
και το χειρότερο, είναι όμοιος εγώ…

Αμέσως όλα είχαν νόημα. Η ζωή μου, οι πόζες μου, τα ριάλιτι που μόλις είχαν πρωτοεμφανιστεί τότε, το φανταρικό, οι γιορτές, οι στημένοι έρωτες, το corporate living, η φιλοσοφία του “Μάτριξ” που τότε με απασχολούσε. Και μουσικά; Αν ήθελα να πω όσα ήθελα να πω, θα έπρεπε μάλλον να βγει κάτι ηλεκτρονικό, κάτι διάφωνο κι αφηρημένο. Κι όμως, ο στίχος ήταν ένα λαϊκό τετράστιχο. Θα μπορούσε να είναι του Μπιθικώτση και του Βίρβου ή του Τσάντα. Άστραψε δεύτερη φορά μέσα μου. Κι άρχισα να γράφω ένα χασάπικο. Η εισαγωγή βέβαια ήταν λίγο μίνιμαλ, λίγο Φίλιπ Γκλας. Το τραγούδι όμως κάλλιστα θα μπορούσε να το πει ο Μητροπάνος, που τότε άκουγα όλη του τη δισκογραφία και με συγκινούσε βαθύτατα. Ήταν όμως πολύ προσωπικό και αποφάσισα να το πω ο ίδιος, κάτι που μετανιώνω, αφού δεν πρόλαβα να τον γνωρίσω πραγματικά. Από την άλλη έγινε το τραγούδι μου. Ό,τι συναυλία και να κάνω, ό,τι και να πω, το τραγούδι αυτό έρχεται και με αθωώνει.»