Το τραγούδι της ημέρας [06.03.22]

«Ντύθηκες Μακρυγιάννης τις Αποκριές»
μουσική: Μάνος Λοΐζος,
στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
ερμηνεία: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Πώς γίνεται ένας τραγουδιστής να έχει «ταυτιστεί» τόσο πολύ μ’ ένα συνθέτη, έχοντας ηχογραφήσει στην προσωπική δισκογραφία του μόλις δέκα τραγούδια του, εκ των οποίων το ένα σε δεύτερη εκτέλεση και το άλλο όταν ο δημιουργός του είχε φύγει από τη ζωή; Γίνεται, αν ο τραγουδιστής λέγεται Βασίλης Παπακωνσταντίνου και ο συνθέτης Μάνος Λοΐζος!

Ο εξ Αρκαδίας ερμηνευτής είναι «προσωπική» ανακάλυψη του Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος τον άκουσε να τραγουδά στη Γερμανία την περίοδο της δικτατορίας κι αμέσως του έκανε πρόταση να τον πάρει μαζί του στις συναυλίες που έκανε τότε ανά τον κόσμο. Μόλις έπεσε το καθεστώς, αμφότεροι επέστρεψαν στην Ελλάδα και ο Παπακωνσταντίνου αμέσως υπέγραψε συμβόλαιο με την τότε «Μίνως Μάτσας και Υιός». Όταν ρωτήθηκε από τους υπεύθυνους της εταιρείας ποιον θα ήθελε να γνωρίσει κι ενδεχομένως να συνεργαστεί, απάντησε αβίαστα «τον Μάνο Λοΐζο»!

Εκείνη την εποχή, ο συνθέτης βρισκόταν στο στούντιο της Columbia όπου ηχογραφούσε «Τα τραγούδια του δρόμου», τα περισσότερα εκ των οποίων είχαν γραφτεί κατά τη διάρκεια της επταετίας και για ευνόητους λόγους δεν είχαν περάσει στη δισκογραφία. Ένα βράδυ λοιπόν, ο Παπακωνσταντίνου μαζί με τον Θεοδωράκη πηγαίνει εκεί και γνωρίζει τον Λοΐζο, ο οποίος τον ακούει κι ενθουσιάζεται. Του δίνει λοιπόν τον «Στρατιώτη» της Κωστούλας Μητροπούλου και τον «Τρίτο παγκόσμιο» του Γιάννη Νεγρεπόντη, δύο τραγούδια που καθιερώνουν ουσιαστικά σε μια νύχτα τον ερμηνευτή με την ιδιαίτερη και δυναμική φωνή.

Σημειωτέον ότι αμφότερα επρόκειτο να ηχογραφηθούν με τον Μανώλη Ρασούλη, ωστόσο κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ. Κι αυτό γιατί εκείνος πήγε στο στούντιο κατευθείαν από μια διαδήλωση, στην οποία είχε φωνάξει τόσο πολύ, ώστε να …γδάρει τη φωνή του και φυσικά να είναι αδύνατο να τραγουδήσει. Έτσι, ο συνθέτης χωρίς δεύτερη κουβέντα αποφάσισε να τα ερμηνεύσει ο Παπακωνσταντίνου…

Τα χρόνια περνάνε, δημιουργός κι ερμηνευτής κινούνται σε διαφορετικούς δρόμους, αλλά προς το τέλος του 1980 ξαναβρίσκονται. Ο Μάνος ετοιμάζει την -τελευταία εν ζωή όπως αποδείχτηκε- δισκογραφική δουλειά του με τίτλο «Για μια μέρα ζωής» και πειραματίζεται με τους «ηλεκτρικούς» ήχους, που έχουν αρχίσει ήδη να κάνουν την εμφάνισή τους στα μουσικά πράγματα. Γράφει λοιπόν ορισμένα τραγούδια σ’ αυτό το ύφος, αλλά ανασύρει και παλαιότερα που είτε δεν είχαν ηχογραφηθεί ποτέ, είτε ακούστηκαν σε κινηματογραφικές ταινίες της εποχής κι έπειτα χάθηκαν. Με την ενορχηστρωτική βοήθεια του Κώστα Γανωσέλη, ο Λοΐζος μπαίνει για τα καλά στο «ροκ» πνεύμα που αρχίζει να κυριαρχεί και φυσικά, η φωνή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου ταιριάζει απολύτως στις νέες αναζητήσεις του.

Ο ερμηνευτής συμμετέχει με τέσσερα κομμάτια (τα υπόλοιπα τραγουδούν η Δήμητρα Γαλάνη, η Δώρα Σιτζάνη και ο ίδιος ο συνθέτης), εκ των οποίων το «Κι αν είμαι ροκ» ουσιαστικά δηλώνει την «ένταξή» του στο συγκεκριμένο μουσικό ρεύμα, όπου συνεχίζει να διαπρέπει για σχεδόν τέσσερις δεκαετίες. Τα υπόλοιπα, είναι «Το σίριαλ» σε στίχους του ίδιου του Λοΐζου, το «Ντύθηκες Μακρυγιάννης τις απόκριες» σε στίχους Μανώλη Ρασούλη και το «Γερνάς και σκοτεινιάζει» σε ποίηση Τάσου Λειβαδίτη.

Το καλοκαίρι του 1981, ο τραγουδιστής θα λάβει μέρος στην περιοδεία του συνθέτη σε Ελλάδα κι εξωτερικό με πολλές συναυλίες, που έμελλε να είναι και οι τελευταίες του Μάνου…