Το τραγούδι της ημέρας [22.03.22]

Τραγούδι ημέρας από τον Στέλιο Ζερβάκη

Masters of War

Bob Dylan

Το “Masters of War” είναι ένα αντιπολεμικό τραγούδι του Bob Dylan, διαμαρτυρία για τα πυρηνικά όπλα του Ψυχρού Πολέμου. Το τραγούδι κυκλοφόρησε στο άλμπουμ The Freewheelin’ Bob Dylan την άνοιξη του 1963. Η μελωδία του τραγουδιού διασκευάστηκε από το παραδοσιακό “Nottamun Town”.

Οι στίχοι του Dylan είναι μια διαμαρτυρία ενάντια στη συσσώρευση πυρηνικών όπλων του Ψυχρού Πολέμου στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Ο Dylan ηχογράφησε για πρώτη φορά το “Masters of War” τον Ιανουάριο του 1963 για το περιοδικό Broadside, το οποίο δημοσίευσε τους στίχους και τη μουσική στο εξώφυλλο του τεύχους Φεβρουαρίου.

Κατά τη διάρκεια του ίδιου χρόνου, ο Dylan ερμήνευσε το τραγούδι σε μεγάλες συναυλίες, συμπεριλαμβανομένων των εμφανίσεών του στο Δημαρχείο της Νέας Υόρκης στις 12 Απριλίου, στο Brandeis Folk Festival του Πανεπιστημίου Brandeis στις 10 Μαΐου και στο Carnegie Hall στις 26 Οκτωβρίου. Το έπαιξε επίσης σε ένα απογευματινό εργαστήριο στην πρώτη του εμφάνιση στο Newport Folk Festival στις 27 Ιουλίου.

Μια ζωντανή, ηλεκτρική έκδοση, ηχογραφημένη στο Στάδιο Γουέμπλεϊ του Λονδίνου το 1984, συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ της ευρωπαϊκής περιοδείας Real Live του 1985 του Ντύλαν. Ερμήνευσε το τραγούδι κατά τη διάρκεια της τελετής των βραβείων Grammy το 1991, όπου έλαβε ένα Βραβείο Lifetime Achievement.

Μετά τις παραστάσεις του 1963, ο Dylan δεν έπαιξε καμμία ακουστική έκδοση του “Masters of War” για 30 χρόνια, μέχρι τη συναυλία του στη Χιροσίμα στην Ιαπωνία το 1994. Το συγκρότημα χιπ χοπ The Roots ερμήνευσε μια επική 14λεπτη εκδοχή του τραγουδιού που θεωρήθηκε από τους κριτικούς ως το αποκορύφωμα μιας συναυλίας αφιερώματος του Ντύλαν το 2007.

Τον Οκτώβριο του 2020, το καναδικό ροκ συγκρότημα Billy Talent ανέβασε μια διασκευή του τραγουδιού στο YouTube, με ένα μήνυμα από τον ντράμερ, Aaron Solowoniuk, προτρέποντας τους Αμερικανούς θεατές να ψηφίσουν στις προεδρικές εκλογές των Ηνωμένων Πολιτειών του 2020 .

Στις σημειώσεις του άλμπουμ στο The Freewheelin’ Bob Dylan, ο Nat Hentoff έγραψε ότι ο Dylan ξαφνιάστηκε με αυτό το τραγούδι και είπε: «Δεν έχω γράψει ποτέ κάτι τέτοιο πριν. Δεν τραγουδάω τραγούδια που ελπίζω ότι οι άνθρωποι θα πεθάνουν, αλλά δεν μπορούσα να μην το κάνω με αυτό. Το τραγούδι είναι κάπως εντυπωσιακό… μια αίσθηση του τι μπορείς να κάνεις».

Ο κριτικός Andy Gill περιέγραψε το τραγούδι ως «την πιο ωμή καταδίκη στο βιβλίο τραγουδιών του Dylan, έναν χείμαρρο απλών ομιλιών». Ο Gill επισημαίνει ότι όταν το τραγούδι δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Broadside τον Φεβρουάριο του 1963, συνοδευόταν από σχέδια της Suze Rotolo, της κοπέλας του Dylan εκείνη την εποχή, τα οποία απεικόνιζαν έναν άντρα να σκαλίζει τον κόσμο με ένα μαχαίρι και ένα πιρούνι, ενώ μια πεινασμένη οικογένεια ταλαιπωρημένη τον κοιτάζει.

Στις 17 Ιανουαρίου 1961, ο Πρόεδρος Dwight D. Eisenhower έδωσε την αποχαιρετιστήρια ομιλία του από το Οβάλ Γραφείο. Σε αυτή την ομιλία, προειδοποίησε ότι «πρέπει να προφυλαχθούμε από την απόκτηση αδικαιολόγητης επιρροής, είτε επιδιωκόμενης είτε μη, από το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα».

Σε μια συνέντευξη, που δημοσιεύτηκε στο USA Today στις 10 Σεπτεμβρίου 2001, ο Dylan συνέδεσε το τραγούδι του με την ομιλία του Αϊζενχάουερ, λέγοντας: «Το “Masters of War”… υποτίθεται ότι είναι ένα ειρηνικό τραγούδι ενάντια στον πόλεμο. Δεν είναι αντιπολεμικό τραγούδι. Μιλάει ενάντια σε αυτό που ο Αϊζενχάουερ αποκαλούσε στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα καθώς αποχωρούσε από την προεδρία».