Τραγούδι ημέρας από τον Στέλιο Ζερβάκη
Delenda est (Ερηνούλα μου)
Μουσική – ερμηνεία: Δήμος Μούτσης
Στίχοι: Κώστας Τριπολίτης
“Et preterea censeo, Carthago delenta est!”
(Και εκτός από αυτά, πιστεύω πως η Καρχηδόνα πρέπει να καταστραφεί!)
Ο Κάτων ο Πρεσβύτερος, Ρωμαίος πολιτικός, έκλεινε κάθε ομιλία του στη Σύγκλητο με αυτήν τη φράση, όποιο κι αν ήταν το θέμα της συζήτησης. Η Καρχηδόνα ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη-κράτος της εποχής, στη βόρεια ακτή της Αφρικής. Για την απόλυτη κυριαρχία της Ρώμης, για την επίλυση όλων των προβλημάτων της, δεν έβλεπε άλλο δρόμο. Στο τέλος, τα κατάφερε. Η Καρχηδόνα ισοπεδώθηκε από τους Ρωμαίους και ποτέ κανείς δεν ξανάκουσε γι’ αυτήν. Τα προβλήματα, όμως, της Ρώμης παρέμειναν…
Το 1981, ο Δήμος Μούτσης κυκλοφορεί «Το Φράγμα» σε στίχους Κώστα Τριπολίτη, έναν δίσκο που πατούσε ανάμεσα στο λαϊκό δρόμο, που είχε υπηρετήσει χρόνια, και στο ηλεκτρικό μέλλον που ήθελε πια να ακολουθήσει. Εκεί βρίσκεται η αγαπημένη μας «Ερηνούλα», που μας συντροφεύει πολλά χρόνια, ένα από τα πιο ευαίσθητα και παράλληλα δυναμικά και πεισματάρικα τραγούδια που έχουμε ακούσει. Μιλάει για έναν κόσμο κατεστραμμένο, πεζό και αποστειρωμένο από κάθε συναίσθημα και για δυο ανθρώπους που αγαπιούνται μέσα σε αυτόν. Κι όσο κι αν οι φωνές γύρω τους επιμένουν να μιλούν και να λατρεύουν τον όλεθρο, όσο κι αν τα περιθώρια γύρω τους στενεύουν, όσο κι αν οι μισθοφόροι που τους κυβερνούν αύριο θα τους καταδικάσουν, εκείνος ονειρεύεται να της πάρει βιολιά και ένα μικρό ντέφι, για να δώσει μελωδία σε έναν άοσμο και άχρωμο κόσμο.
Η Καρχηδόνα στο τέλος θα καταστραφεί (;). Όμως, πόση δύναμη μπορεί να κρύβει ένα πεισματάρικο «Αλλά εγώ… !».