Μια εικονογράφος του σήμερα

Οι καλλιτέχνες, ως γνωστόν, θεωρούνται ιδιαίτερα πλάσματα. Πώς όμως αυτά τα πλάσματα βιώνουν αυτήν την πρωτόγνωρη κρίση που ζούμε; Δε μιλάμε μόνο για το αδιαμφισβήτητα σημαντικό οικονομικό κομμάτι, αλλά και για τις επιπτώσεις που έχει στην ψυχοσύνθεση και δημιουργικότητά τους. Φεστιβάλ δε γίνονται, εκθέσεις το ίδιο, τι μένει λοιπόν για μια εικονογράφο και δημιουργό κόμιξ να κάνει; Μιλήσαμε με τη νέα, ταλαντούχα εικονογράφο Έφη Θεοδωροπούλου, η οποία ζει στην «πληγωμένη» συμπρωτεύουσα και μάς μιλά για τις διεξόδους, για τη δουλειά της αλλά και μια άλλη πλευρά των σκίτσων και των κόμιξ, διαφορετική από ό,τι έχουμε συνηθίσει, πιο κοινωνική θα λέγαμε.

Κείμενο της Νικολέτας Βρέκα, δημοσιευμένο στο Real Politik*

-Τι είναι για εσένα τα κόμιξ και τα σκίτσα;

Θα έλεγα πως είναι ένας τρόπος έκφρασης και αποτύπωσης διαφόρων σκέψεων, ιδεών αλλά και συναισθημάτων. Μπορούν να λειτουργήσουν αμφίδρομα ως ένα μέσο επικοινωνίας μεταξύ αναγνώστη και δημιουργού. Επιπλέον, μία ακόμη μορφή τους, στην οποία έχω μεγάλη αδυναμία, είναι η καταγραφή καθημερινών προσωπικών και μη καταστάσεων, προσδίδοντας έτσι έναν ημερολογιακό χαρακτήρα.

-Είδα πως το συγκινητικό σκίτσο που είχες φτιάξει για τη Μάγδα Φύσσα την περίοδο της ιστορικής δίκης της Χρυσής Αυγής είχε μεγάλη απήχηση και αναδημοσιεύτηκε σε πολλές σελίδες (Vice, thesstoday, victory-press κ.ά.). Πες μας λίγα λόγια για αυτό το όμορφο έργο.

Ήταν ένα σχέδιο το οποίο έγινε προς τιμήν αυτής της σπουδαίας μέρας και κυρίως αυτής της σπουδαίας μάνας/γυναίκας. Θυμάμαι πόσο είχα συγκινηθεί διαβάζοντας την είδηση και βλέποντας τις αντιδράσεις της μητέρας του, ήθελα απλώς να αποτυπώσω και να εκφράσω όλο αυτό το συναίσθημα που είχε δημιουργηθεί μέσα μου. Έτσι προέκυψε το συγκεκριμένο σχέδιο και φυσικά με συγκίνησε πάρα πολύ και η αναπάντεχα θερμή ανταπόκριση του κόσμου.

-Πώς προέκυψε η συνεργασία με τον φιλοζωικό σύλλογο “Make it Pawsible”, για την προστασία των αδέσποτων ζώων;

Την πρώτη φορά που συνεργαστήκαμε ήταν με τη δωρεά ενός t-shirt για ένα bazaar που διοργάνωνε ο σύλλογός τους. Έπειτα, με ξαναπροσέγγισαν για να δημιουργήσω ένα σχέδιο αποκλειστικά για δική τους εμπορική χρήση και για την υποστήριξη του συλλόγου, δίνοντάς μου το ελεύθερο της θεματικής για την εικονογράφηση. Ήταν μια πολύ όμορφη συνεργασία, για έναν πολύ καλό σκοπό.

-Ο καλλιτέχνης και ειδικότερα ο σκιτσογράφος επηρεάζεται από τα κοινωνικοπολιτικά τεκταινόμενα;

Σίγουρα ο κοινωνικοπολιτικός αντίκτυπος επηρεάζει έναν καλλιτέχνη. Υπάρχουν δημιουργοί που μπορούν να το διαχειριστούν και να το σχολιάσουν με τη δημιουργία γελοιογραφιών και κόμιξ πολιτικού περιεχομένου. Εγώ θα έλεγα πως δεν ανήκω σε αυτή την κατηγορία, καθώς με ενδιαφέρει να καταπιάνομαι κυρίως με θέματα που έχουν σχέση με τα ερεθίσματα της καθημερινότητας, από την πλευρά των συναισθημάτων. Οπότε οι θεματικές μου έχουν κυρίως σχέση με την αποτύπωση των εσωτερικών σκέψεων και προβληματισμών, των ανθρωπίνων σχέσεων, αλλά και των σχέσεων με τα κατοικίδιά μας.

-Με τι ασχολείσαι αυτήν την περίοδο;

Ευτυχώς με πολλά και διαφορετικά πράγματα, όσον αφορά στο σχεδιαστικό κομμάτι! Αυτό το διάστημα, με τον συνεργάτη μου προσπαθούμε να κάνουμε πιο “επίσημο” το εγχείρημα μας, το οποίο αφορά την μεταξοτυπία και τον σχεδιασμό προσωπικών τυπωμάτων σε μπλουζάκια, τσάντες, κ.λπ., με brand name “Subworks-Arts from Underground”. Επιπλέον, δουλεύω επάνω σε κάποιες ιστορίες comics, το σχεδιασμό χαρακτήρων για animation σε συνεργασία με μία ομάδα άλλων καλλιτεχνών, καθώς και τη δημιουργία άλλων εικονογραφήσεων είτε για προσωπική χρήση είτε κατά παραγγελία για επαγγελματική χρήση.

-Το εγχείρημα που τρέχετε τώρα είναι μια καλή εναλλακτική για τον καλλιτέχνη την περίοδο που δε γίνονται φεστιβάλ κ.λπ.;

Σίγουρα είναι μια βοηθητική διέξοδος, καθώς το διαδίκτυο έχει διευκολύνει κατά πολύ τη διαφήμιση και την προώθηση της προσωπικής δουλειάς. Παρ’ όλα αυτά από μόνο του όλο αυτό σίγουρα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τα φεστιβάλ και τις εκθέσεις, καθώς απέχει πολύ το να συνομιλείς με τον κόσμο με μερικά απρόσωπα μηνύματα, από την αμεσότητα της προσωπικής επαφής και γνωριμίας. Έτσι και ο κόσμος έχει μια τελείως διαφορετική προσέγγιση με τον καλλιτέχνη αλλά και το προϊόν του.

-Και τέλος, η όλη κατάσταση με την πανδημία που έχει ξεσπάσει τι συναισθήματα σού προκαλεί; «Παγώνει» κατά κάποιο τρόπο το δημιουργικό κομμάτι ή σε βοηθά να εξελίσσεσαι;

Όλη αυτή η κατάσταση είναι δίκοπο μαχαίρι θα έλεγα. Υπάρχουν στιγμές που μού βγαίνει μία αστείρευτη δημιουργικότητα, μέσα στην οποία θέλω να μάθω καινούρια πράγματα και τεχνικές, να εξασκηθώ σε εκείνα με τα οποία ήδη ασχολούμαι, κ.λπ., αλλά και φάσεις στις οποίες θέλω απλά να κάθομαι να χαζεύω τα έργα άλλων δημιουργών στο Instagram ή να ατενίζω το ταβάνι ώσπου να με πάρει ο ύπνος.