Κομμάτια

Του Μανόλη Χατζηπαναγιώτου

Η σύσκεψη για την καύση απορριμμάτων τραβούσε πολύ. Η αλήθεια ήταν ότι ο Κωνσταντίνος Αδαμόπουλος πιο πολύ βαρέθηκε, παρά κουράστηκε. Στα σαράντα πέντε του ήταν ήδη δυο χρόνια Δήμαρχος της πόλης με καλό γάμο και δύο παιδιά. Οι Αδαμόπουλοι ήταν μια ισχυρή οικογένεια. Με εκτεταμένες επιχειρηματικές δραστηριότητες, μπλεκόταν με την πολιτική ζωή για να αυξάνουν το γόητρο και την επιρροή τους. Ήταν τα αναμφισβήτητα αφεντικά της περιοχής. Στον Κώστα έλαχε ο κλήρος της πολιτικής. Αφού ασχολήθηκε για λίγα χρόνια με τα ξενοδοχεία, οι Αδαμόπουλοι δεν δυσκολεύτηκαν να τον κάνουν βουλευτή, χρημάτισε για ένα φεγγάρι και υφυπουργός Τουρισμού, η εκλογή του στο Δημαρχείο ήταν παιχνιδάκι.

    –    …όπως λοιπόν σας έχουμε αποδείξει, κύριε Δήμαρχε, το ρέμα του Ξεριά δεν ενδείκνυται για την απόθεση των απορριμμάτων, πόσω μάλλον για την καύση τους…

Ο εκπρόσωπος μιας επιτροπής κατοίκων αποδείχθηκε επίμονος και πολυλογάς. Τότε ο Τζιμ του ψιθύρισε: «Κώστα, αυτοί δεν τελειώνουν. Βρες μια δικαιολογία και βγες έξω». Όπως συνήθως ο Δήμαρχος τον άκουσε:

–     Σας ζητώ συγνώμη! Έχω ένα επείγον τηλεφώνημα. Θα λείψω για πέντε λεπτά…

Βγήκε μαζί με τον Τζιμ. Προτίμησε να πάει στην τουαλέτα για να ρίξει λίγο νερό στο πρόσωπό του. Πηγαίνοντας, στον άδειο εκείνη τη στιγμή διάδρομο, προχώρησε πότε με μεγάλες δρασκελιές, πότε με μικρά πηδηματάκια, προσέχοντας να μην πατήσει τις γραμμές στα πλακάκια. Τώρα τελευταία, με την εξαίρεση του Τζιμ, όλοι τον κούραζαν.

Όταν επιτέλους οι συσκέψεις τελείωσαν, από το αυτοκίνητο τηλεφώνησε στη σύζυγο: «Θυμάσαι ότι το βράδυ έχουμε να πάμε στην πίτα των εφοριακών, ε; Κανόνισε με την νταντά να μείνει το βράδυ με τα παιδιά.»  Αμέσως μετά έβαλε στο CD το “Riders on the storm” και βυθισμένος στις σκέψεις του οδήγησε στο σπίτι.

Μπαίνοντας κατευθύνθηκε στο μπάνιο και ασυναίσθητα έριξε μια ματιά στο δωμάτιο του μικρού. Το σχολικό δεν είχε έρθει ακόμη. Ο γιος έλειπε, αλλά τα playmobil ήταν σκόρπια στο πάτωμα. Σήκωσε δυο και τα έβαλε αντιμέτωπα στο παιδικό γραφείο: Άκου φίλε, όποιος κι αν είσαι θα έχεις φύγει από την πόλη πριν ο ήλιος δύσει… Δε νομίζω γκρίνγκο, το σιδερικό μου έχει άλλη άποψη…

Το βράδυ στην κοπή της πίτας χρειάστηκε να κάνει δυο ντουζίνες χειραψίες μέχρι να κάτσει στο τιμητικό τραπέζι με τη σύζυγο. Χαιρέτισε τη συνεστίαση με ένα σύντομο λογύδριο για καλή χρονιά και υγεία και υπέμεινε 5-6 παρόμοια καλωσορίσματα από άλλους. Λίγο αργότερα, και πριν αρχίσουν τα καλαματιανά και τα τσιφτετέλια, ο παρουσιαστής τού ζήτησε να παίξει λίγο βιολί. Ήταν το σύνηθες σόου του που τον έβγαζε πάντα ασπροπρόσωπο και ανέβαζε τη δημοφιλία του. Έπαιξε δυο γνωστές μελωδίες και επέστρεψε χειροκροτούμενος. «Αν ο Τζιμ έπαιζε αυτές τις αηδίες στην Πάμελα, αυτή θα του έφερνε το βιολί στο κεφάλι», σκέφτηκε την ώρα που καθόταν.

Κατά τη διάρκεια του δείπνου τον πλησίασαν αρκετοί και του ζάλισαν το μυαλό και το αυτί με εκκρεμείς υποθέσεις και ρουσφέτια. Το βλέμμα του όμως και η προσοχή του έπεσε περισσότερο στην όμορφη μελαχρινή σύζυγο ενός εφοριακού (ίδια η Ντιάνα σου!)

Στο σπίτι βρήκε τα παιδιά να κοιμούνται. Η σύζυγος έπεσε κι αυτή ξερή για ύπνο. Ο Κώστας άραξε λίγο στην τηλεόραση. Μετά από ολιγόλεπτη καναλότσαρκα σκάλωσε σε ένα παλιό καουμπόικο (λίγο γερασμένος ο Τζον Γουέιν, ε;)

Όταν νύσταξε, πήγε και αυτός στη συζυγική κρεβατοκάμαρα. Μαζί του κι ο Τζιμ. Τον έβγαλε από την τσέπη του σακακιού και τον έβαλε βαθιά στο συρτάρι του κομοδίνου. Μόνο αυτός ήξερε ότι εκεί κοιμάται ο Τζιμ, το αγαπημένο του playmobil. Ένας καουμπόης με το όνομα Τζιμ! Σαν τον συνεπώνυμό του Δημήτρη Αδαμόπουλο, το θρυλικό ελληνόπουλο που όργωνε το Φαρ Ουέστ, τον γνωστό Τζιμ Άνταμς. Με την κοπελιά του την Ντιάνα, τον Τσιπιρίπο και τον Πεπίτο Γκονζάλες. Την παρέα του περιοδικού «Μικρός Σερίφης». Αυτό που διάβαζε μικρός. Αυτό που έσκιζε με μανία ο πατέρας του (σοβαρέψου Κωνσταντίνε, πότε θα μεγαλώσεις; Μην ξεχνάς ότι είσαι ένας Αδαμόπουλος, σε λίγο θα φύγεις για το καλύτερο κολλέγιο της Ελβετίας. Για βελτίωσε λίγο τα γαλλικά σου, αντί να χάνεις την ώρα σου με χαζοπεριοδικά). Ο Κώστας έφυγε οικότροφος για την Ελβετία χωρίς τον Μικρό Σερίφη. Εκεί ανακάλυψε στα 14 του έναν άλλο Τζιμ, τον Μόρισον και την μούσα του, την Πάμελα Κούρσον, και ζήτησε να μάθει ηλεκτρική κιθάρα. Το βινύλιο με το “Riders on the storm” το έκανε χίλια κομμάτια κάποια Χριστούγεννα η μάνα του (σοβαρέψου Κωνσταντίνε, είσαι ένας Αδαμόπουλος, το ξεχνάς; Θα παρατήσεις το βιολί για τις ροκ σαχλαμάρες;).

Χίλια κομμάτια ο καουμπόης Τζιμ, χίλια κομμάτια ο τραγουδιστής Τζιμ, χίλια κομμάτια κι ο Κώστας που η μοίρα του έγραφε να γίνει Κωνσταντίνος. Λίγο πριν τον πάρει ο ύπνος, άνοιξε ξανά το συρτάρι: Καληνύχτα Μικρέ Σερίφη, αύριο θα σε πάρω πάλι μαζί μου στο Δημαρχείο.

*Σημείωση: Το κείμενο έχει πρώτη δημοσίευση στο www.pancreta.gr