Εκεί που τους χρωστούσανε, τους πήραν και το βόδι (της προβολής)

Του Γιάννη Τσεκούρα

Οι πρώτες μεγάλες επιτυχίες των Ελλήνων αθλητών στους Ολυμπιακούς αγώνες του Τόκιο, αλλά και οι συγκλονιστικές τους προσπάθειες, μας γέμισαν χαρά και υπερηφάνεια. Όλα αυτά μάλιστα αποκτούν επιπλέον αξία εν μέσω πανδημίας, όπου τα προβλήματα της προετοιμασίας ήταν πολλά. Τα θετικά αποτελέσματα της παρουσίας τους, τα έως τώρα τρία ολυμπιακά μετάλλια καθώς και τα σπουδαία πλασαρίσματα είναι αιτία να χαμογελούν όλοι οι Έλληνες. Χαμογελάμε για τους αθλητές, τους προπονητές και το ήθος τους. Θυμώνουμε όμως με την ελληνική πολιτεία και τους κυβερνητικούς εκπροσώπους τους, που φαίνεται το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να κλέψουν λίγη από τη δόξα και από τη λάμψη των μεταλλίων τους για να τονώσουν το επικοινωνιακό τους προφίλ.

Ίσως για πρώτη φορά όμως οι Έλληνες αθλητές και προπονητές «τα χώνουν άσχημα», όπως λένε οι έφηβοι, και χαλάνε την ισορροπία και την ηρεμία της κυβέρνησης.  Ποτέ τέτοιες δηλώσεις όπως οι παρακάτω δεν είχαν ακουστεί μαζεμένες: «Κανείς δεν έδωσε ούτε ένα ευρώ για να προετοιμαστώ σωστά. Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα δεν λειτουργεί. Η πολιτεία είναι εναντίον μας. Έχω μάθει να μην τους υπολογίζω…» (Τεντόγλου Μίλτος, χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στο άλμα εις μήκος), «Το κράτος δεν μας έχει δώσει ούτε μια καραμέλα… ευτυχώς τρία μαγειριά στην Καλαμάτα, μας πρόσφεραν φαγητό και είχαμε να φάμε…» (Πομάνσκι Γιώργος, Εθνικός προπονητής στίβου), «Σταματάω… γιατί ντρέπομαι να πηγαίνω στο φυσιοθεραπευτή και να μη μου παίρνει χρήματα, επειδή ξέρει ότι δεν έχω…» (Ιακωβίδης Θοδωρής, αθλητής άρσης βαρών), «Είμαστε εφτά μήνες απλήρωτοι και εγώ και οι συναθλητές μου. Δυστυχώς είμαστε μόνοι μας…» (Λευτέρης Πετρούνιας, χάλκινο ολυμπιακό μετάλλιο στους κρίκους), «Δεν είχαμε καμία στήριξη από την πολιτεία…» (Ντούσκος Στέφανος, χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στην κωπηλασία).

Η αλήθεια ωμή και θλιβερή. Η κυβέρνηση και το επίσημο κράτος δείχνει να μην έχει το παραμικρό πλάνο για την ευημερία του υγιούς αθλητισμού. Οι πολιτικοί απλά εγκρίνουν κάποια μικρά κονδύλια στις αθλητικές ομοσπονδίες, χωρίς ποτέ να ελέγχουν αν ξοδεύονται σωστά, με βάση την ανάπτυξη των αθλημάτων. Το πιθανότερο είναι, αφού δεν καταλήγουν στους αθλητές βάσει των επίσημων δηλώσεων τους, να πηγαίνουν στις τσέπες κάποιων «βλαχοδήμαρχων» ή παραγόντων του λεγόμενου επιτελικού κράτους. Όλων αυτών που ενώ λαμβάνουν κρατικό χρήμα από σπόντα, είναι τελικά υπέρ της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Και αν τους τύχει καμία στραβή όπως οι δηλώσεις Ιακωβίδη, να τρέχουν έντρομοι να τα μαζέψουν, να αλλάζουν τακτική και να νίπτουν τας χείρας τους, υπό το βάρος της κοινής γνώμης.

Αυτά εξελίσσονται μπροστά στα μάτια μας σε αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Με εξαίρεση το 2004 της ευημερίας, οι περισσότεροι αθλητές δεν έχουν την τύχη να βοηθιούνται σημαντικά οικονομικά ούτε από κρατική επιχορήγηση, ούτε από κάποιο χορηγό. Έτσι δυστυχώς φυτοζωούν, δανείζονται, ταλαιπωρούνται, ταπεινώνονται και πιθανόν εγκαταλείπουν το όνειρο της συμμετοχής σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Παρόλα αυτά την ίδια στιγμή, η ΕΡΤ δίνει 20.000 ευρώ για την προσωπική προβολή του υπουργού Αθλητισμού κ. Λ. Αυγενάκη και αρκετές χιλιάδες ακόμα για τη δημοσιογραφική της αποστολή στο Τόκιο, για να καλύψουν με τρομερή προχειρότητα [χωρίς να δούμε τους αγώνες των Ελλήνων αθλητών (βλ. Πετρούνια, Γκιώνη)] και εντελώς αποστειρωμένα τους αγώνες.

Και το άκρον άωτον της υποκρισίας: Μετά την κατάκτηση μεταλλίων, σπεύδουν να φωτογραφηθούν με τους νικητές, κλέβοντας λίγη από τη λάμψη και τη δόξα τους, προκειμένου να ανεβάσουν τα likes τους ή να γράψουν εθνικά «τσιτάτα» στα tweet τους, μήπως γίνουν viral. Αυτοί που μετά τις δηλώσεις των πρωταγωνιστών και ενώ τους φωτογραφίζουν ως υπεύθυνους για τις δυσκολίες τους, κανονικά θα έπρεπε να κρύβονται.