Ένας χρόνος χωρίς τον Αντώνη Μπαλωμενάκη…

Ένας χρόνος χωρίς τον Αντώνη Μπαλωμενάκη

Ο Αντώνης Μπαλωμενάκης ήταν ένας άνθρωπος αγαπητός σε κάθε πεδίο της ζωής. Στο πανεπιστήμιο, στην δικηγορία, στην πολιτική, στη γειτονιά έκανε παντού μόνο φίλους. Κάποιοι άνθρωποι δικοί του, άνθρωποι που τον γνώρισαν στενά και τον αγάπησαν έγραψαν για το Cretanleft λίγες λέξεις σαν ένα λουλούδι στη μνήμη του. (τα παραθέτουμε με αλφαβητική σειρά).

Για την οικονομία του χώρου ζητήσαμε μόνο πενήντα λέξεις από τον καθένα και την καθεμία. Κάποιοι δεν τα κατάφεραν και ξεπέρασαν το όριο. Προτιμήσαμε να τα αφήσουμε όπως είναι. Άλλωστε η αγάπη μας για τον Αντώνη δύσκολα χωράει σε λέξεις, είτε λίγες είτε πολλές.

—————————————————————————-

Μάρω Αγγελάκη

Τον Αντώνη τον συνάντησα για πρώτη φορά σε μια δίκη αγροτών συνδικαλιστών γύρω στο 2010 . Προσηνής, ζεστός άνθρωπος, μου έκανε εντύπωση η εγγύτητα που απέπνεε. Ξανασυναντηθήκαμε στην κομματική οργάνωση του ΣΥΡΖΑ στα Χανιά, και από τότε αρκετά συχνά στις περιοδείες της οργάνωσης, στις εκλογικές εξορμήσεις , αλλά και σε κράσο -συντροφιές σε φιλικές ταβέρνες. Πάντα ζεστός, φιλικός, που μίλαγε και γελούσε πολύ αλλά που άκουγε επίσης με πολύ προσοχή.

Το πρόβλημα της υγείας του το κράτησε πολύ προσωπικό και μόνο πολύ κοντά στο τέλος της επίγειας πορείας του μάθαμε τη σοβαρότητα του. Η τελευταία φορά που τον είδα ήταν το φθινόπωρο του 2019 μετά την εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στη απολογιστική συνέλευση της οργάνωσης. Καθόταν όπως πάντα στις τελευταίες καρέκλες της αίθουσας και όπως πάντα ανάμεσα μας. Όταν σηκώθηκε να μιλήσει ήταν πολύ συγκινημένος και τελείωσε την ομιλία του προσπαθώντας να συγκρατήσει ένα λυγμό. Μου έκανε βαθειά εντύπωση αυτή η ευαισθησία του και αναρωτήθηκα γιατί μέχρι το λυγμό. Μετά από λίγο καιρό που έμαθα για τη σοβαρότητα της ασθένειας του και τελικά το θάνατο του, κατάλαβα με βαθειά θλίψη και εκτίμηση ότι ο λυγμός αυτός ήταν το τελευταίο αντίο στους συντρόφους του. Βαθειά ανθρώπινο και συντροφικό θα τον θυμάμαι πάντα.

—————————————————————————-

Παντελής Αγγελόπουλος

Με τον ακριβό φίλο, Αντώνη, ανταμωθήκαμε το ’72-‘73 στη «σκάλα» της Νομικής και συμβαδίσαμε στην Αντι – ΕΦΕΕΕ, στο «Πολυτεχνείο» και μετά στην ΚΝΕ, το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Συνεργασθήκαμε και σαν δικηγόροι, ενώ κάναμε συχνά παρέα στην Αθήνα, όταν έγινε βουλευτής.  Το βαρύ και δύσκολο έργο της προανακριτικής επιτροπής της Βουλής για τα θέματα της Υγείας, στην οποία προέδρευε,  η αυξημένη αίσθηση καθήκοντος, η τελειοθηρεία και ο αυτοσεβασμός του, που δεν  θα του επέτρεπαν ποτέ, να ολοκληρωθεί το έργο αυτό με «μπαλώματα», ήταν κρίσιμα για την εξέλιξη της υγείας του. Σαν σήμερα, ένα χρόνο πριν, (3-1-2020), χάσαμε ένα τίμιο και ασυμβίβαστο αγωνιστή  της Αριστεράς,  άριστο νομικό, απλό, σεμνό, με ξεχωριστή καλλιέργεια και εκλεπτυσμένο χιούμορ, δικό μας Άνθρωπο, που η πορεία του θα μας κάνει πάντα περήφανους.

—————————————————————————-

Κίμωνας Τζον Αποστολάκης, Γραμματέας Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ Χανίων.

Ένας χρόνος χωρίς τον Αντώνη…  Η απουσία του αισθητή! Οι αναμνήσεις όμως ζωντανές! Αναμνήσεις ενός Φίλου, ενός Αριστερού, ενός Ανθρώπου! Ο Αντώνης ήταν ένας Άνθρωπος, ο οποίος με ηρεμία και λίγα λόγια, δίδασκε πολλά! Είμαι χαρούμενος διότι στα πρώτα βήματα μου στην Αριστερά μου δίδαξε με το ήθος του, με τη στάση του, με τις συμβουλές του, τι σημαίνει να είσαι Αριστερός στη ΖΩΗ!

—————————————————————————-

Βάλια  Βαγιωνάκη

Με πόσες λέξεις, πενήντα χρόνια φιλίας, κοινών εμπειριών, κοινών «πιστεύω»;  Από την απρόσμενη αποστράτευση του σγουρομάλλη ανήλικου φοιτητή στη χούντα, μέχρι την Βουλή των Ελλήνων. Καλλιέργεια, ευγένεια, αξιοπρέπεια, χιούμορ. Στην παρέα, στις πορείες, στις συνεδριάσεις. Ως μαχόμενος δικηγόρος, για τα δίκαια των εργαζομένων και τα δημοκρατικά δικαιώματα. Ως φίλος, δίπλα. Ως Αριστερός, υπέρμαχος του ήθους και των αρχών στην ενεργή πολιτική δράση. Στον Δήμο, στην πόλη, στον Δικηγορικό Σύλλογο, στις πολυάριθμες επιτροπές, στο Κοινοβούλιο.

Απ΄ όπου κι αν πέρασε άφησε εμφανές το πάτημά του.

Μας λείπει.

—————————————————————————-

Σωκράτης Βαρδάκης  Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Ηρακλείου

Αρχές του Νοέμβρη το 2015 στο Περιστύλιο της Βουλής συνάντησα τον Αντώνη. Μισή ώρα συνομιλία ήταν αρκετή για να καταλάβω ότι γνώρισα έναν καλό φίλο, έναν αδελφό, χωρίς καμία υπερβολή.

Ότι και να πω σήμερα, δεν θα μπορέσω να αποτυπώσω το μεγαλείο της ψυχής του Αντώνη.

Τέσσερα χρόνια η ψυχή της παρέας των 10, που θα ξανασυναντηθούμε πιστεύω σε ένα από τα ταβερνάκια στην παραλιακή, στο Παγκράτι, κ.α, με την καρέκλα του Αντώνη στη θέση της, εκεί που γινόταν ατελείωτες συζητήσεις για την πορεία της Κυβέρνησης και για το κόμμα.

«Μην στεναχωριέστε, μη φοβάστε, είμαστε τίμιοι, είμαστε δυνατοί και μπορούμε να ξεπεράσουμε οποιαδήποτε δυσκολία», μας έλεγε.

Αυτός ήταν και αυτός θα είναι ο Αντώνης Μπαλωμενάκης.

Ο Γλυκύτατος, ο Έντιμος, ο Επιστήμονας, ο Ανιδιοτελής, ο Αγωνιστής, ο Δημοκράτης, Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΑΝΤΩΝΗΣ.

—————————————————————————-

Δήλωση του τ. Προέδρου της ΒΟΥΛΗΣ & Βουλευτή Α’ ΑΘΗΝΑΣ του ΣΥΡΙΖΑ κ. ΝΙΚΟΥ ΒΟΥΤΣΗ για τον ένα χρόνο από την απώλεια του συντρόφου ΑΝΤΩΝΗ ΜΠΑΛΩΜΕΝΑΚΗ

Με την είδηση του θανάτου του αγαπημένου μας συντρόφου, βουλευτή Χανίων, Αντώνη Μπαλωμενάκη, ειπώθηκαν και γράφτηκαν πολλά. Τώρα, ένα χρόνο μετά, θα ήθελα να αναφέρω κάτι, το οποίο μόνο μέσα από την εμπειρία της Βουλής μπορεί κανείς να το κατανοήσει στο βάθος του, ότι δηλαδή ο Αντώνης Μπαλωμενάκης αποτελεί μία μεγάλη απώλεια για την Αριστερά και για το Κοινοβούλιο στους πολύ δύσκολους καιρούς που ζούμε. Διότι πέραν των αντιπαραθέσεων στα πολιτικά θέματα και τις απόψεις της σημερινής Κυβέρνησης που έτσι κι αλλιώς αυτή τη μάχη τη δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ, τη δίνουν οι βουλευτές μας αλλά και άλλες δυνάμεις της αντιπολίτευσης, έχει αναπτυχθεί κάτι πάρα πολύ επικίνδυνο. Έχει αναπτυχθεί η στρατηγική του να γίνει μία παρένθεση η Αριστερά και η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. .

Αυτή η επικίνδυνη αναθεωρητική στρατηγική ανοίγει ένα πολύ μεγάλο μέτωπο συγκρούσεων και αντιπαραθέσεων, στο οποίο η παρουσία του Αντώνη θα ήταν εξαιρετικά σημαντική. Γι’ αυτό και η απώλειά του είναι δυσαναπλήρωτη. Είναι ακριβώς η σύγκρουση πάνω στα επίδικα των δικαιωμάτων, της δημοκρατίας, του Κοινοβουλευτισμού, των κοινωνικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, των κατακτήσεων της μεταπολίτευσης, των αξιών της Αριστεράς. Επίδικα και πεδίο, στο οποίο ο Αντώνης αφιέρωσε όλη του τη ζωή.

Πραγματικά αισθάνομαι και προσωπικά αυτήν την απώλεια πέραν της μεγάλης απώλειας του φίλου, του συντρόφου, του συναγωνιστή. Νομίζω πως ελάχιστος φόρος τιμής από όλους μας και από το Κόμμα μας συνολικά, αποτελεί η συνεπής στράτευσή μας στην αντιμετώπιση αυτού του μείζονος κινδύνου της ιστορικής αναθεώρησης με την επιχείρηση που διαλαμβάνει όλα τα μέσα της διαπλοκής για να βρεθεί η Αριστερά στο περιθώριο των εξελίξεων και να επανανομιμοποιηθούν οι θύτες της χρεοκοπίας της χώρας.

—————————————————————————-

 Τάσος Γαλάνης

Η καλύτερη συνεισφορά στη μνήμη του Αντώνη Μπαλωμενάκη  είναι η αναφορά στους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες του για την καταξίωση της έννοιας του Ανθρώπου και τις αιώνιες αρχές της φιλίας, της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας, της αξιοκρατίας,  που είναι τόσο επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε σήμερα. Ας εμπνευστούμε από αυτά και ας βρούμε τη δύναμη να συνεχίσουμε τον αγώνα που αυτός μας έδειξε και θα μας δείχνει γιά πάντα το δρόμο!

—————————————————————————-

Γιάννης Γκιόλας, Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ

Εις ανάμνηση του Αντώνη. Ένας γλυκός άνθρωπος, σοφός, δοτικός, εμψυχωτής, ένας γνήσιος αριστερός! Η προσφορά του εαυτού του ως παρανάλωμα επισφράγισε τη βιωματική του στάση.  Δραπέτευε καθημερινά από το Νοσοκομείο για να προεδρεύσει στις εξεταστικές επιτροπές της Βουλής προκειμένου να εκπληρώσει με κάθε αντίτιμο το χρέος του. Μια ύψιστη προσφορά ευθύνης που γνώριζε ότι μπορούσε να του στερήσει και τη ζωή του ακόμη κι όμως την αποδέχθηκε… Ο παντοτινός του φίλος Γιάννης Γκιόλας

—————————————————————————-

Γιάννης Δραγασάκης, Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ

Ο Αντώνης Μπαλωμενάκης ήταν ένας συνεπής, εργατικός, αυθεντικά αριστερός, ευαίσθητος και καλοσυνάτος άνθρωπος. Είχε τη στόφα των ανθρώπων που δεν κάνουν θόρυβο, δεν ακούγονται καν, αλλά είσαι σιγουρος πως θα είναι δίπλα σου αν τον χρειαστείς,  θα είναι  πάντα εκεί που επιβάλει  το καθήκον. Από τα  χρόνια της δικτατορίας, σε όλη τη διαδρομή της μεταπολίτευσης, ως τις μέρες μας ήταν πάντα εκεί, στην πρώτη γραμμή, με τις αξίες της Αριστεράς, με το προσωπικό του ήθος, για τη δημοκρατία, τα κοινωνικά προβλήματα της χώρας αλλά και της τοπικής, της χανιώτικης κοινωνίας που αγαπούσε πολύ. Και όταν βρέθηκε στη Βουλή, με αυτές τις αποσκευές, ξεχώρισε εξαρχής, με το μεστό του λόγο, το πηγαίο ενδιαφέρον του για τα μικρά και τα μεγάλα, το σημαντικό του έργο. Ο Αντώνης είχε να δώσει πολλά, αλλά, κρίμα, έφυγε νωρίς. Μας άφησε όμως ένα δείγμα  γραφής, μια στάση ζωης, ένα λαμπρό προσωπικό παράδειγμα.

* Aπόσπασμα από τη συνέντευξη του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Γιάννη Δραγασάκη στην εκπομπή της Ευγενίας Λουπάκη «Αllegro… μα με τρόπο» στο Κόκκινο 105,5

—————————————————————————-

Στέλλα Ζουρίδη

1974 …σχεδόν πενήντα χρόνια

Εσύ, ο Φίλιππας, ο Κώστας, ο Μίμης, ο Μήτσος,    τότε που οι διαχωρισμοί ανάμεσα στην πολιτική και την προσωπική μας ζωή ήταν ανύπαρκτοι, τότε που το πρωτεύον σε κάθε δράση και κάθε σκέψη ήταν οι μετασχηματισμοί του “κοινωνικού” και του “πολιτικού”..

Εσύ, με ανοικτούς ορίζοντες,  διαχρονικός οπαδός της σύνεσης και της σύνθεσης χωρίς υποχωρήσεις από αξίες και αρχές χάριν του επίκαιρου ή του πολιτικά αναγκαίου.

Εκεί, εν μέσω “των σφοδρών ανέμων και των  άγριων υδάτων” που λέει η Κ.Δημουλά,  άφησες αποτυπώματα τόσα που ποτέ δε θα μπορούσες να φανταστείς σε πείσμα αυτής της μετριοφροσύνης σου και της τάσης που είχες επιμελώς να κρύβεις….

Η ” αναχώρηση” σου ασυγχώρητη

—————————————————————————-

Γιώργος Καλαϊτζάκης

—————————————————————————-

Κατερίνα Κλωνιζάκη

Ο Αντώνης λείπει ένα χρόνο. Η ζωή βεβαίως συνεχίστηκε. Αλλά για εμάς που τον γνωρίζαμε, και είμαι σίγουρη ότι μιλάω για όλους μας, δεν είναι ίδια. Υπήρξαν – και θα υπάρχουν συνέχεια – στιγμές που σκεφτήκαμε με θλίψη ότι  μας  λείπει. Ότι αν ήταν ακόμα εδώ, τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα για εμάς αλλά και για  τον τόπο μας.

—————————————————————————-

Παύλος Κορκίδης

Ο Αντώνης είναι εδώ! …στην οικογένεια του, στους φίλους του, στην κοινωνία των Χανίων, στον κόσμο! Το χαμόγελο του, η ευγένεια και το δημοκρατικό του ήθος, θα μας συντροφεύουν.

Ο Αντώνης ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ θα είναι πάντα μαζί μας, στην καρδιά μας!

—————————————————————————-

Νίκη Κουκουνάκη – Τρουλλινού

Ανέβαινες την Φειδίου.

Περίμενα κάποιον άγνωστο στα σκαλάκια της εκκλησίας ∙  ήρθες εσύ.

Μου έδωσες μια τσάντα πλαστική.  Μίλησες; Δεν θυμάμαι.

Ακολούθησα δρόμους γνωστούς, αμφιθέατρο Σαριπόλων, Νομική,  άφησα την τσάντα.

Δεν μίλησες  ποτέ γι αυτό. Ούτε σ’ εκείνους που σ΄ έπιασαν.

23 χρόνια μετά σε ρώτησα : ‘’Τι είχε η τσάντα Αντώνη;’’

‘’Προκηρύξεις, Νίκη’’.

—————————————————————————-

Γιάννης Κουράκης

Για τον καλό μου φίλο και σύντροφο, Αντώνη Μπαλωμενάκη θα μπορούσα να πω πολλά, αλλά θα αναφερθώ μόνο σε ένα κοντινό περιστατικό, που έγινε παραμονές των εκλογών του 2015 και δείχνει το πολιτικό ήθος του Αντώνη και την ανιδιοτέλεια του. «Πολύς ήταν ο κόσμος που περνούσε από το δικηγορικό γραφείο του για να τον χαιρετήσει και να πάρει ψηφοδέλτια . Παρόλες τις παροτρύνσεις μας, στα ψηφοδέλτια που δίνονταν, ο ένας από τους δύο σταυρούς να είναι σταυρωμένος στο όνομά του,  ο Αντώνης λέει όχι, ψηφίστε ΣΥΡΙΖΑ και σταυρώστε όποιον θέλετε. Δεν μπόρεσα να τον μεταπείσω μέχρι την τελευταία μέρα».

—————————————————————————-

Σπύρος Λάππας, Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ

Πέρασε τόσος χρόνος από τη μεγάλη φυγή του Αντώνη για την «άπλαστη αρμονία των ουρανών»; Kι όμως στη ψυχή και τη συνείδησή μας είναι σαν η είδηση να έπεσε σαν βόμβα μόλις χθες, γιατί ποτέ δεν έφυγε από τη σκέψη μας, η θύμησή του ήταν εντονότατη και διαρκής. Γιατί ο Αντώνης δεν ήταν ένας συνηθισμένος ΑΝΘΡΩΠΟΣ:  Σεμνός, με υποβλητική αξιοπρέπεια, με θαρραλέα ανεξάρτητη και παραγωγική σκέψη, ένας ΑΝΘΡΩΠΟΣ με αρχές που τις υπηρέτησε χωρίς εκπτώσεις, δεν σκέφτηκε ποτέ κανένα κόστος. ΄Ενας ΑΝΘΡΩΠΟΣ γλυκότροπος με καλοσύνη, ευγένεια και γενναιοδωρία, και όταν χρειάζονταν ανειρήνευτος μαχητής και ασταμάτητος πολεμιστής. ΕΝΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ. Και ο πόνος της απώλειάς του βαθύς, πληγή που δεν κλείνει, σαν να τέλειωσε ο κόσμος, βιώνουμε αυτό που έλεγε ο ΄Ελιοτ: «΄Ετσι τελειώνει ο Κόσμος, όχι μ’ έναν βρόντο, αλλά μ’ έναν λυγμό». Όμως έχουμε ακόμα απόθεμα από το νέκταρ που μας πότιζες σαν συνάδελφοι και ΦΙΛΟΙ ΣΟΥ. Και σε ξαναχαιρετούμε αγαπημένε μας σύντροφε Αντώνη με τους στίχους του Ρίτσου: «Ετούτος ο λαός δεν γονατίζει/παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του».

—————————————————————————-

Ευγενία Λουπάκη

Τα ήσυχα νερά είναι πιο βαθιά

Η προσωπική γλυκύτητα, η επιστημονική επάρκεια, η χαμηλόφωνη, πλην σταθερή κι εμπεριστατωμένη άποψη, η ευγένεια, η καλλιέργεια, η προσήλωση στις αρχές και τις αξίες της Δικαιοσύνης και της Ανθρωπιάς. Ο Αντώνης ήταν το αριστερό ηθικό πλεονέκτημα, προσωποποιημένο. Για μένα ήταν κι ένας πολύτιμος προσωπικός φίλος, από τα χρόνια της αθωότητας, που αρνούμαι να δεχτώ ότι έφυγε για πάντα.

—————————————————————————-

Σταυρούλα Μαρκουλάκη Αρχαιολόγος

Στις 3 Ιανουαρίου 2020 αποχαιρετήσαμε το φίλο, παλιό συμμαθητή και συναγωνιστή Αντώνη Μπαλωμενάκη.  Ένας χρόνος αισθητής απουσίας από την αγαπημένη του πόλη, από τους κοινωνικούς αγώνες, από το κοινοβούλιο.

Από τα άγουρα μαθητικά μας χρόνια ο Αντώνης ήταν ξεχωριστός. Συμπαθητική εφηβική φυσιογνωμία, λάτρης της ιστορίας.  Στη συνέχεια,  ο ίδιος, μαζί με άλλους, έγραψε ιστορία στο φοιτητικό κίνημα. Γεγονότα της νομικής, στράτευση φοιτητών από τη χούντα, το Πολυτεχνείο, δεν έλειψε από πουθενά. Η πορεία του ακολούθησε ανοδική τροχιά, εκλέχτηκε από τους Χανιώτες βουλευτής με το κόμμα του, τον ΣΥΡΙΖΑ, και επί μία τετραετία έδωσε κυριολεκτικά μαθήματα κοινοβουλευτικού ήθους.

—————————————————————————-

Νίκος Μπούρμπος

Πέρασε ένας χρόνος χωρίς τον αγαπημένο φίλο μας Αντώνη Μπαλωμένο. Έτσι τον φωνάζαμε όσοι τον αγαπούσαμε.

Πάντα θα θυμόμαστε τις ωραίες κουβέντες μας, τα ουζάκια που πίναμε στο αγαπημένο στέκι του, στον Μπούρμπο στη Σπλάντζια.

Νάναι καλά όπου είναι και πάντα θάναι στη σκέψη μας.

Οι φίλοι του.

—————————————————————————-

Αντώνης Παπαδεράκης

Πενήντα λέξεις για τον Αντώνη…Τον Μπαλωμένο των πενήντα χρόνων δημόσιας παρουσίας και αγωνιστικής προσφοράς…Μια λέξη για κάθε χρόνο…Λίγες οι λέξεις μια πιο λίγα τα χρόνια που ήταν δίπλα μας…Πάντα παρών.. Από τους αντιδικτατορικούς αγώνες στη Νομική ,στην μεταδικτατορική ανάπτυξη του αριστερού κινήματος έως τις μετέπειτα και μέχρι πρόσφατα προσπάθειες προοδευτικής αλλαγής στη πορεία του τόπου…Πάντα με γνώμονα τη Δημοκρατία σε όλα τα επίπεδα και τη Δικαιοσύνη.. Με ηρεμία ,σύνεση και αυθεντική ευγένεια… Με αταλάντευτη όμως πίστη σε αρχές και αξίες…Με βαρύ πιστοποιητικό τη κοινοβουλευτική του παρουσία…Τιμή για το Κοινοβούλιο και τη Πόλη μας…Με παρεμβάσεις και λύσεις σε προβλήματα αλλά και σε ατελείς συλλογικές προσπάθειες…Παρακαταθήκη για τους ζώντες, τους ορθούς και «ορθοβαδίζοντες»… Από σένα Αντώνη, αγαπημένε μας σύντροφε …. που μαζί με τα χρόνια σου, μας άφησες τη πικρή γεύση της απώλειας μαζί με την ζωογόνα αύρα στην ανάμνηση της παρουσίας σου…Τελικά οι πενήντα λέξεις είναι πολύ λίγες για τον Μπαλωμένο…Ένα ακόμα Αντώνη που η απώλεια πληγώνει εμάς που «συνπορπατίσαμε» μαζί με τη συλλογική μνήμη της Αριστεράς…Απουσία ηχηρή από τα Χανιά και τη Κρήτη.

—————————————————————————-

Μανώλης Παπαδομανωλάκης

Πέρασε κιόλας ένας χρόνος από την ημέρα που ο Αντώνης άφησε το χαμόγελο του και «χάθηκε στο βάθος». Δύσκολος χρόνος. Ξέρουμε ότι τα γεγονότα αυτής της χρονιάς που τέλειωσε θα είχαν πυροδοτήσει τον εύστοχο λόγο του. Μας λείπει. Εμείς θα συνεχίσουμε να συντηρούμε «φωλιές νερού μέσα στις φλόγες», γιατί ξέρουμε ότι θέλει ακόμα «πολύ φως να ξημερώσει», όμως οι γεμάτες ιδέες και όνειρα που μας άφησε, μας βοηθούν για να κρατήσουμε.

—————————————————————————-

Ανδρέας Παπανδρέου Συντονιστής ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Χανίων

Ο Αντώνης ήταν ο ορισμός του Συντρόφου. Αυτός που όταν λύγιζες σου έδινε το χέρι για να προχωρήσεις. Είχε τόσο βαθιές ρίζες  ώστε να βλέπει πάντα το δρόμο με σιγουριά, είχε τόσο μεγάλα φτερά ώστε να παίρνει  κι εσένα μαζί του στο πέταγμα προς τον ουρανό. Ήταν πάντα μπροστά στα δύσκολα, ενώ στα εύκολα διακριτικά άφηνε άλλους να προχωρήσουν. Όλη του η πορεία χαρακτηρίστηκε από  ήθος και  αξιοπρέπεια. Το χαμόγελό του μες τη μουντή καθημερινότητα, η διάθεσή του να χαρεί τα πάντα, ο σεβασμός του ΚΑΙ στις αξίες του άλλου σ έκαναν να αναζητάς την παρέα του για να χαρείς κι εσύ, για να ψηλώσεις λίγο. Ο Αντώνης μας λείπει και δυστυχώς αυτό δεν θα αλλάξει. Όμως η σκέψη του μας μας δίνει χαρά, μας φορτώνει ευθύνες,μας κάνει να σκεφτόμαστε, να προβληματιζόμαστε, να ελπίζουμε, να ονειρευόμαστε , να οραματιζόμαστε, να αισθανόμαστε περήφανοι που υπήρξαμε φίλοι και σύντροφοί του. Γεια σου ρε φίλε Αντώνη όπου και να σαι.

—————————————————————————-

Νίκος Πασαδάκης

Αισθάνομαι τυχερός που τα τελευταία χρόνια βρέθηκα κοντά στον Αντώνη. Μου λείπει το πάθος του να βρίσκει χαρά στα μικρά και τα μεγάλα της καθημερινής ζωής Εκείνο που απέπνεε κάθε συζήτηση μαζί του ήταν μια αίσθηση “ιστορικής αισιοδοξίας” και ευγένειας. Το αριστερό, το προοδευτικό ήταν στο DNA του, μαζί όμως με μια βαθιά γνώση του τι γίνεται στην κοινωνία και στον κόσμο. Η αριστερή πολιτική για τον Αντώνη ήταν η φυσιολογική συνέχεια της προσωπικής του ζωής. Δεν άντεχε καμμιά αδικία και δεν φοβόταν να συγκρουστεί, όσο “μεγάλος” και αν φαινόταν ο αντίπαλος. Και σήμερα, ένα χρόνο μετά, τον αισθάνομαι δίπλα μου…

—————————————————————————-

Μήνυμα του Βουλευτή Χανίων του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία  ΠΑΥΛΟΥ ΠΟΛΑΚΗ για τον ένα χρόνο από τον θάνατο του ΑΝΤΩΝΗ ΜΠΑΛΩΜΕΝΑΚΗ.

Σήμερα, ένα χρόνο μετά το χαμό του Αντώνη Μπαλωμενάκη, συνειδητοποιούμε όλοι πόσο μας λείπει, στην Αριστερά και τα δημόσια πράγματα, το ήθος, η βαθιά συγκρότηση και η προσήλωσή του σε μια σοφή, κατασταλαγμένη, διαλλακτική και συνάμα ανυποχώρητη στάση απέναντι σε διαχρονικά και εφήμερα, σε πράγματα που μας ενώνουν και μας χωρίζουν. Αυτά που τελικά τον κατέστησαν μόνιμα στη μνήμη μας ως ακούραστο εργάτη για την υπεράσπιση των αδυνάτων και των αποκλεισμένων, για την παγκόσμια ειρήνη και αδελφοσύνη των λαών. Ως ακούραστο εργάτη της Αριστεράς τελικά. Ως η πρεπειά του ΣΥΡΙΖΑ στα Χανιά και ζωντανή διδαχή για όλους μας…

Είναι τιμή μου που συνέκλιναν οι πολιτικοί μας δρόμοι και που συνεργαστήκαμε στενά από το ίδιο μετερίζι κατά την εξαιρετική του θητεία στη Βουλή.

Στην περίπτωση του Αντώνη τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Σ’ αυτή τη ζωή τελικά είμαστε το ανεξίτηλο αποτύπωμα που, φεύγοντας αφήνουμε στον προσωπικό μας χώρο και στην κοινωνία, αλλά και τα παιδιά μας ως συνέχεια… Ο Αντώνης με τον πολύ ξεχωριστό του τρόπο, άφησε και τα δύο!

Αντώνη, είμαστε εδώ για να πάμε με τον τρόπο μας παρακάτω, όσο πιο πέρα γίνεται, τα πράγματα με τα οποία έζησες και για τα οποία αγωνίστηκες ως το τέλος!

—————————————————————————-

Μαρίνος Πομόνης

Αγαπημένε Αντώνη,

Ένα χρόνο σχεδόν λείπεις από την οικογένειά σου, τους φίλους σου, τους συνεργάτες σου, λείπεις από την Κρήτη μας και από όσους γνώρισαν τη ζεστασιά της Ψυχής σου, τη Μεγαλοσύνη σου, την Ανιδιοτέλειά σου.

Νιώθω σθεναρά την ανάγκη να σε ευχαριστήσω για όσα μοιράστηκες μαζί μου, για το πολιτικό σου Ήθος για την απεραντοσύνη των συναισθημάτων σου.

Αγαπημένε Αντώνη, από όπου και αν πέρασες δεν άφησες μόνο το δυνατό σου πάτημα αλλά το χνάρι της Ψυχής σου.

Θα έχεις πάντα μία θέση στην καρδιά μας.

—————————————————————————-

Πάνος Σκουρλέτης

Όταν πριν ένα χρόνο έμαθα  για την απώλεια του συντρόφου Αντώνη, μου ήρθαν αυθόρμητα στο μυαλό οι λέξεις ανιδιοτέλεια, εντιμότητα, σεμνότητα, ευθύτητα, συντροφικότητα, ήθος, προσφορά και μαχητικότητα. Όλα αυτά ήταν ο Αντώνης. Όλα όσα στο νου  μας χαρακτηρίζουν ένα αριστερό.

Την τελευταία φορά που μιλήσαμε ήταν το καλοκαίρι του 2019 στη Δρακόνα. Είχαμε χάσει τις εκλογές και  οι αγωνίες και τα ερωτήματα  σου αναδείκνυαν μια στάση ευρύτερης ευθύνης που πάντα σε διέκρινε. Όλα αυτά τα έδειχνες μέσα από την πάντα ευγενική μάτια σου.

—————————————————————————-

Γιώργος Σταθάκης

Ο Αντώνης υπήρξε φίλος και σύντροφος μιας ζωής. Ήταν σημαιοφόρος στο  Α´ Γυμνάσιο, ενώ εμείς είμασταν στο Β´, αλλά βρεθήκαμε μαζί στη νομική το 71-75, για να εξαφανιστεί αιφνίδια όταν στρατεύτηκε από τη χούντα. Μετά ήταν η επιστροφή του ΚΚΕ στον «εθνικό κορμό» όπως λέγαμε τότε, στη δεκαετία του ´70 και του ´80, για να ακολουθήσει η κοινή πορεία στο Συνασπισμό και το ΣΥΡΙΖΑ. Στη μεγάλη περιπέτεια της Αριστεράς 50 χρόνων,  ήταν ο επίμονος μύστης των βαθύτερων αξιών της, μακριά από τις επιπολαιότητες της συγκυρίας, βέβαιος ότι οι αξίες θα έβρισκαν το δρόμο τους. Μόνιμα και σιωπηλά μας επέβαλλε κάθε στιγμή το μέτρο του εαυτού μας, τα όρια και τις μέριμνες που κάθε Αριστερός καλείται να φέρει. Η βαθιά πολιτική παιδεία του εκδηλώθηκε στην κοινοβουλευτική του θητεία. Αποτέλεσε υπόδειγμα βουλευτή της Αριστεράς και ξεχωριστό βουλευτή στην πολιτική ιστορία των Χανίων.

—————————————————————————-

Βαγγελιώ Σταμελάκη

Μια ανάμνηση για το χιούμορ του. Επάνω στο γραφείο στο κόμμα, είχα ένα σημείωμα το τηλέφωνο ενός μαγαζιού. Έρχεται ο Αντώνης ο οποίος έβαλε κάποιο σοβαρό ζήτημα. Την ώρα που το κουβεντιάζαμε μου φάνηκε ότι έπαιζε με το στυλό απάνω σε κείνο το χαρτάκι. Αρκετή ώρα μετά που έφυγε είχε γράψει κάτω από τη σημείωση:

Λουκία – Νυφικά … ετοιμοπαράδοτα;

—————————————————————————-

Κώστας Χαλβατζάκης Δημοσιογράφος

Το ήθος της Αριστεράς -της πραγματικής Αριστεράς- δεν μπορούσε να βρει καλύτερο εκπρόσωπο από τον Αντώνη. Η πολιτική πορεία του ήταν κρυστάλλινη, ανιδιοτελής και ουσιαστική. Άνθρωπος με ευρεία μόρφωση και αντίληψη κόσμησε το ελληνικό κοινοβούλιο. Ανέλαβε δύσκολες αποστολές -όπως πρόεδρος δύο εξεταστικών επιτροπών- και κατέκτησε την εκτίμηση ακόμη και πολιτικών αντιπάλων. Το ίδιο ακέραιος στάθηκε και στην ιδιωτική ζωή του, ως οικογενειάρχης και φίλος. Ο σταυραετός λύγισε, αλλά η κληρονομιά του θα μας οδηγεί πάντα.

—————————————————————————-

Δημήτρης Χαραλαμπάκης

ΟΛΑ ΤΟΝ ΘΥΜΙΖΟΥΝ…

Ένας καλός φίλος πάντα θα λείπει στους φίλους του. Αυτό δεν αλλάζει

Στους άλλους όμως; Στα Χανιά; Στη Βουλή, στον ιδεολογικό του χώρο;

Μια ματιά στα πρόσωπα, στις ιδέες, στις συμπεριφορές  που κυριαρχούν   είναι κατατοπιστική.  Η φτώχεια και η φτήνια τονίζουν όσο τίποτα την απώλεια ανθρώπων με την ποιότητα του Αντώνη.

Λείπει όλο και περισσότερο νομίζω…

—————————————————————————-

Μανόλης Χατζηπαναγιώτου

Συχνά-πυκνά έχω το ευχάριστο φορτίο να γράφω κείμενα, δελτία τύπου και ανακοινώσεις του κόμματος.  Όσο ζούσε ο Αντώνης  πάντα διόρθωνε ευγενώς, συμπλήρωνε διακριτικά, συμβούλευε χωρίς να επιβάλλεται. Τώρα κάθε κείμενο φαίνεται λειψό, όλα μου  φαίνονται κολοβά. Κολοβή και η παρέα στο καφενείο. Ακέραιη μόνο η εντολή αξιοπρέπειας και ήθους που επέβαλλε με το χαμόγελό του. Λείπει.

—————————————————————————-

 

*(Για όσους δεν πρόλαβαν να στείλουν κείμενά τους, η σελίδα θα παραμείνει ανοικτή και θα συμπληρώνεται. Θα μπορούν να τα στείλουν ηλεκτρονικά εδώ η στο email: info@cretanleft.gr.)

 

Δείτε επίσης:

• Στη μνήμη του Αντώνη Μπαλωμενάκη / «Για ιδές περβόλι όμορφο…»