Tου Μανόλη Χατζηπαναγιώτου
Στο μέγαρο Πάνθεον, στην οδό Κριάρη στα Χανιά, στεγάζονται κάποιες υπηρεσίες του Δήμου. Η είσοδος είναι υπερυψωμένη και χρειάζεται να ανέβει κανείς πέντε σκαλοπάτια ως τον ανελκυστήρα. Προκύπτει λοιπόν ένα πρόβλημα προσβασιμότητας για τους κινητικά ανάπηρους. Πιθανότατα ο Δήμος ανέλαβε να το λύσει και τοποθέτησε ράμπα.
Έγινε όμως μια καταφανής προσπάθεια η ράμπα να μην καταλάβει μέρος του πεζοδρομίου. Έτσι, κατασκευάστηκε μια ράμπα με μεγάλη κλίση (θυμίζει τις τσουλήθρες-καμικάζι στα water parks). Όμως και πάλι η ράμπα έβγαινε στο πεζοδρόμιο. Φρόντισε λοιπόν ο κατασκευαστής να κάνει το τελευταίο τμήμα αναδιπλούμενο, κάτι σαν τις κινητές γέφυρες που σηκώνονται. Δοκιμάσαμε να σηκώσουμε το τμήμα αυτό για να ξεδιπλώσουμε τη ράμπα και πραγματικά ζοριστήκαμε.
Το αντιφατικό είναι ότι το πεζοδρόμιο είναι από τα καλύτερα και πιο φαρδιά της πόλης. Μόνο που έχει μετατραπεί σε πάρκινγκ δίτροχων και χώρο υπαίθριας διαφήμισης.
Ας πούμε λοιπόν ότι ένας γενναίος ανάπηρος καταφέρνει να φτάσει ως την οδό Κριάρη στο κέντρο. Πρέπει να βρει κάποιον χεροδύναμο διαβάτη (γυναίκα ή παιδί αδυνατεί) να ξεδιπλώσει τη ράμπα. Μετά να τον παρακαλέσει να μετακινήσει μια διαφημιστική πινακίδα και 2-3 μηχανάκια για να στρίψει προς τη ράμπα. Τέλος να ανέβει σε κλίση 45Ο ως την είσοδο του κτηρίου.
Πρόκειται για καταγέλαστη κακοτεχνία που σκοπό έχει να εξασφαλίσει μεν τυπικά την προσβασιμότητα, χωρίς ταυτόχρονα να ενοχληθούν όσοι ενοχλούν.
Ας αφήσουμε τελευταία την αισιόδοξη υπόθεση: τις μέρες αυτές διεξάγεται στο Τόκιο η παραολυμπιάδα. Ίσως να πρόκειται για ιδιότυπο προπονητήριο για ανάπηρους αθλητές. Ίσως.
Ακολουθήστε το CretanLeft στο facebook