Του Μάριου Διονέλλη
Ίσως να ήταν από τους ηλικιωμένους που από χθες θα πλήρωναν πρόστιμο 100 ευρώ. Ίσως να ήταν από αυτούς που θα περίμεναν τις αυξήσεις στον βασικό μισθό και στις συντάξεις τους μετά τον Μάιο για να σας ξαναψηφίσουν. Πιθανώς να έμεναν χωρίς γιατρούς αφού σχεδιάζετε να κλείσετε το νοσοκομείο στη Σητεία αμέσως μόλις περάσει η πανδημία. Μπορεί να ήταν ψηφοφόροι σας, μπορεί και όχι.
Ίσως και να έλπιζαν σε μερίδιο από την ανάκαμψη που έρχεται. Πιθανώς να μην είχαν καταλάβει την πενιχρή έκπτωση που εξαγγείλατε από τη ΔΕΘ στο ηλεκτρικό ρεύμα. Ίσως και να τα έβγαζαν δύσκολα πέρα με τις αυξήσεις σε όλα τα προϊόντα για το σπιτικό τους. Ίσως να περίμεναν βοήθεια σε μια επαρχία ξεχασμένη, σε μια Ελλάδα που φτάνει μόνο η τηλεόραση και τα διαγγέλματα του πρωθυπουργού. Ίσως αυτοί οι «συμπολίτες» του να μην κατάλαβαν τις μεγάλες απανωτές επιτυχίες εναντίον του κορονοϊού. Ίσως να μην πρόλαβαν να ανησυχήσουν αν τα εγγόνια τους πήγαν σχολείο εν μέσω χιλιάδων κρουσμάτων και με μόνο ένα τεστ παραπάνω. Ίσως για όλα αυτά να είχαμε απαντήσεις αν δεν έκανε τόσο κρύο.
Όμως το περασμένο Σάββατο η νύχτα ήταν παγερή στους Πεύκους της Σητείας. Και το ηλικιωμένο ζευγάρι, πάνω από τα 90 και οι δύο, λένε οι πληροφορίες, άναψε μαγκάλι για να ζεσταθεί. Ίσως εκείνος να την αγκάλιασε σφιχτά για να τη ζεστάνει. Αγκαλιασμένους τους βρήκαν το πρωί. Ίσως να είχατε την ευκαιρία να τους εξηγήσετε ότι οι αυξήσεις είναι παγκόσμιο φαινόμενο και πως θα είναι παροδικές. Κρίμα που δεν τους προλάβατε.
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην “Εφημερίδα των Συντακτών“
