28 Απριλίου: Παγκόσμια Ημέρα για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία/Διεθνής Ημέρα Μνήμης Εργατών

Του Άγγελου Ντάνου

Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας φρόντισε να καθιερωθεί η 28η Απριλίου ως Παγκόσμια Ημέρα για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία. Μια μέρα που μας καλεί να συνειδητοποιήσουμε ότι το θέμα αυτό έχει πολλαπλές οικονομικές αλλά κυρίως κοινωνικές διαστάσεις. Μια πρωτοβουλία, που ξεκίνησε το 1948, ως Μέρα Μνήμης Εργατών, από το συνδικαλιστικό σωματείο των δημοσίων υπαλλήλων του Καναδά, για να τιμήσουν τους νεκρούς των εργατικών ατυχημάτων και η οποία εν συνεχεία, υιοθετήθηκε και εορτάζεται από τα συνδικάτα των ΗΠΑ και της Διεθνούς Ένωσης Ελεύθερων Συνδικάτων, με σύνθημα «να θυμάσαι τους πεθαμένους, να μάχεσαι για τους ζωντανούς».

Τα στοιχεία της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας θα έφερναν τον οποιονδήποτε σε αμηχανία: 2.000.000 άνθρωποι σε όλο τον κόσμο χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο από εργατικά ατυχήματα και ασθένειες που σχετίζονται με τον επαγγελματικό τους χώρο. Αυτό σημαίνει 6.000 θανάτους κάθε μέρα. Ένας νεκρός κάθε 15 δευτερόλεπτα.

Σύμφωνα με το Σύλλογο Τεχνικών Ασφαλείας Ελλάδος, το κόστος των εργατικών ατυχημάτων κατά το Διεθνές Γραφείο Εργασίας του Ο.Η.Ε. ανέρχεται στο 4% του Α.Ε.Π.  Δηλαδή για την Ελλάδα όταν το ΑΕΠ ήταν 180 δισ. περίπου (180 Χ 0,4) κοστίζουν 7,2 δισ.

Και στην Ελλάδα, λοιπόν, τα εργατικά ατυχήματα καλά κρατούν. Οι πολιτικές που για πολλά χρόνια ακολουθούνταν, για την Ασφάλεια και την Υγεία των Εργαζομένων, ήταν ελλιπείς και αποδεδειγμένα δεν απέδιδαν. Η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, τα χρόνια της κρίσης, οδήγησε σε κατακόρυφη αύξηση των εργατικών ατυχημάτων στη χώρα μας. Στο πλαίσιο της μείωσης του λειτουργικού κόστους, επιχειρήσεις μείωσαν τους προϋπολογισμούς τους, που αφορούσαν σε μέτρα ασφάλειας, γεγονός που είχε αρνητικό αντίκτυπό στην επαγγελματική ασφάλεια και υγεία των εργαζομένων.

Το αίτημα των εργαζομένων για ασφαλή εργασία εξακολουθεί και θα εξακολουθεί να είναι επίκαιρο, ακόμη κι αν δεν αντιμετωπίζαμε μία πρωτοφανών διαστάσεων πανδημία. Οι τωρινές συνθήκες όμως, μας αναγκάζουν να εστιάσουμε στους μαχητές της πρώτης γραμμής· όλους αυτούς που, στο όνομα του κοινωνικού συνόλου, εκθέτουν τον εαυτό τους σε μεγάλο κίνδυνο.

Πράγματι, υπάρχει μία μερίδα εργαζομένων –από αυτούς που δεν έχουν περάσει σε καθεστώς αναστολής εργασίας ή και απολυθεί– που μπορούν να δουλεύουν μέσω τηλεργασίας από την ασφάλεια του σπιτιού τους. Δεν έχουν όλοι όμως αυτή τη δυνατότητα. Κάποιοι συνεχίζουν να εργάζονται, γιατί χωρίς αυτούς οι κοινωνίες μας θα παρέλυαν: Οι εργαζόμενοι σε σούπερ μάρκετ, οι διανομείς, οι εργαζόμενοι σε συνεργεία. Οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα. Οι φαρμακοποιοί. Οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό. Οι ήρωες της καθημερινότητας, για τους οποίους η κυβερνητική έγνοια εξαντλήθηκε σε μπαλκονάτες επευφημίες, εξακολουθούν να εξαναγκάζονται σε επισφαλή εργασία· σε καθημερινή έκθεση στον κίνδυνο χωρίς προστατευτικό εξοπλισμό και με εξαντλητικά ωράρια που καταπονούν τον οργανισμό τους.

Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία, σε συνθήκες πανδημίας, καθιστά ακόμη πιο επιτακτική την έγκαιρη δράση του κράτους, του Κοινωνικού Κράτους –η σημασία του οποίου κατέστη τόσο πρόδηλη τις τελευταίες εβδομάδες– ώστε να διασφαλιστούν στο μέγιστο δυνατό βαθμό η υγεία και η ασφάλεια των εργαζομένων.

Σίγουρα όμως έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας, αν θέλουμε να μιλάμε για ασφαλή και αξιοπρεπή εργασία σε κάθε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα δραστηριοτήτων. Όλοι μας πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η επίτευξη ενός υγιούς και ασφαλούς περιβάλλοντος εργασίας, αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό κοινωνικοοικονομικής ευημερίας και προόδου σε μια σύγχρονη και ευνομούμενη κοινωνία, ενώ παράλληλα προσφέρει σημαντικά οφέλη, τόσο για τους εργαζόμενους, όσο και για τις επιχειρήσεις και την κοινωνία στο σύνολό της, συμβάλλοντας καθοριστικά στην προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης και της απασχόλησης, μέσω της διασφάλισης της αξιοπρεπούς εργασίας, της ποιότητας και της παραγωγικότητας στην εργασία.

Στις μέρες μας, που η κυβέρνηση επιδιώκει την κατάργηση του οχταώρου και την επιβολή της 50ωρης εβδομαδιαίας  εργασίας, ποιος φαντάζεται το τι θα καταθέσει για την υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων. Έτσι τα αιτήματα για την επετειακή μέρα της 24 Απρίλη θα πρέπει  να τα ενσωματώσουμε στις εκδηλώσεις τις 6^ης Μάη με την κινητοποίηση όλου του λαού.

Πηγές: κείμενα του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Κ. Αρβανίτη, του βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Ηρακλείου Σ. Βαρδάκη, της βουλεύτριας του ΜέΡΑ 25 Μαρία Αμπατζίδη.