Του Βαγγέλη Στ. Μαρκάκη
Χωρίς καλά καλά να το αντιληφθούμε, εισήλθαμε σε μια νέα εποχή, όχι μόνο εκείνη της δυσπιστίας ακόμη και προς τους πιο αγαπημένους λόγω της παν-δημίας… αλλά και σε πολλές αλλαγές που οι λέξεις, οι έννοιες και η πρακτική τους δεν έχουν ακόμα επεξηγηθεί στον βαθμό που απαιτείται.
Έννοιες όπως Αστική Πράσινη Συμφωνία-Βιώσιμη ανάπτυξη-Βιώσιμη αστική κινητικότητα-Φέρουσα δυνατότητα περιοχών και πόλεων-Βιωσιμότητα και μέλλον μιας πόλης-Ενεργειακή αυτάρκεια και αναβάθμιση μιας κατοικίας ή μιας κοινότητας -Κυκλική οικονομία-Ενεργειακή ανακύκλωση απορριμμάτων, έχουν ήδη μπει στο λεξιλόγιό μας, χωρίς όμως να έχουν γίνει αντικείμενο επεξεργασίας μέσα μας για να ξέρουμε τι ακριβώς εννοούμε χρησιμοποιώντας τις.
Αλλιώς δεν μπορεί να ξέρει κάποιος τα θετικά και τα αρνητικά που μπορεί να φέρει η εφαρμογή τους, υπό την έννοια του κόστους όχι μόνο του οικονομικού αλλά και ως προς το περιβάλλον που θα έχουν, όταν δεν θα είναι δυνατή πλέον η χρήση τους.
Αυτό δεν ισχύει μόνο για τον πολίτη που ενδιαφέρεται για το μέλλον και τη βιωσιμότητα της πόλης που ζει μεγαλώνει τα παιδιά του και επενδύει χτίζοντας σπίτι ή ανοίγοντας μια επιχείρηση, αλλά και τους ίδιους τους φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης που δεν διαθέτουν ούτε τις κατάλληλες δομές ούτε την τεχνογνωσία.
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο αστικός πληθυσμός μιας περιοχής είναι πολλά με κυριότερα εκείνα της κλιματικής αλλαγής, της έλλειψης κατάλληλων δρόμων και στάθμευσης για τα αυτοκίνητα που όλο και πληθαίνουν, της ηχορύπανσης, του μη καθαρού αέρα, της έλλειψης πρασίνου και χώρων κοινής ησυχίας και αναψυχής έξω από την έντονη κινητικότητα που μόνο σε ένα πάρκο μπορείς να βρεις, την ενεργειακή κατανάλωση, τη γήρανση των κτηρίων και του πληθυσμού και άλλα που συνδέονται με την έντονη αστικοποίηση, τον τουρισμό αλλά και τις κοινωνικονομικές συνθήκες που επικρατούν στην κάθε περιοχή.
Ο ΟΗΕ αλλά και η ΕΕ έχουν θέσει 17 Στόχους για τη Βιώσιμη ανάπτυξη και ιδιαίτερα για τους στόχους που αφορούν τις πόλεις και τις κοινότητες. Οι πόλεις για να λειτουργήσουν χρειάζονται ενημερωμένους πολίτες που νοιάζονται για αυτές, αλλά και για τις κοινότητες, για τους δήμους, για τις περιφέρειες, για τις επιχειρήσεις, για τα νοσοκομεία, όπου όλοι μαζί ενωμένοι σε κοινούς στόχους θα μπορούν να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον για αυτούς και τις πόλεις τους.
Αυτή την οδό έχει επιλέξει και η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία για να προχωρήσει σε αυτή την μετάβαση. Γι’ αυτό έχουν δώσει προς εφαρμογή και χρηματοδοτικά εργαλεία που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι πόλεις αντλώντας κεφάλαια για όλους αυτούς τους σκοπούς. Για όσους ενδιαφέρονται για περισσότερες λεπτομέρειες, ας ψάξουν στο CSR Hellas ή στο European Financial Reporting Advisory Group ή σε αντίστοιχες σελίδες.
Ας έλθουμε τώρα στα δικά μας. Τα Χανιά αντιμετωπίζουν πρόβλημα Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας ιδίως τους καλοκαιρινούς μήνες, αυτό δηλώνει την άμεση ανάγκη δημιουργίας 2 ή 3 χώρων στάθμευσης, στις τρεις κύριες εισόδους της πόλης, από την Σούδα, τις Μουρνιές, την Κίσσαμο, Δημοτικών ή μικτής συνεργασίας, όπως είχε προταθεί και παλαιότερα από τις οικολογικές ομάδες της πόλης. Χώρους στάθμευσης χωρητικότητας, μέσης αντίστοιχης κινητικότητας, υπολογιζομένης της καλοκαιρινής κίνησης των αυτοκινούμενων ή με πούλμαν επισκεπτών. Οι χώροι αυτοί να μην εμποδίζουν λειτουργικά αλλά και αισθητικά την ωραία εικόνα ισορροπίας πρασίνου-άνετης κυκλοφορίας και πρακτικής οδήγησης προς τα πιο επιδραστικά-εμπορικά-πολιτιστικά μέρη της πόλης, Παλαιό λιμάνι-Κήποι-Αγορά-Νέο Αρχαιολογικό μουσείο-Ακρωτήρι που θα μπορούσαν να ενδιαφέρουν τους επισκέπτες αλλά και τους κατοίκους για να κάνουν τις δουλειές τους και να πάνε στο σπίτι τους.
Μεταξύ άλλων χωρίς να γνωρίζουμε τι έγιναν τα αγρίμια που εν μια νυκτί σε στιλ απαγωγής «έφυγαν» από τον Κήπο και γνωρίζοντας την μανία εναντίον των δέντρων της νυν επιτροπής πρασίνου, εντάξει με τα άλλα ζώα που έφυγαν από τον κήπο, αλλά οι πάπιες τι τους έφταιγαν, όταν όλα τα πάρκα στην «προηγμένη» Ευρώπη και ΗΠΑ, έχουν και μια λίμνη με πάπιες και το πόσο χρειάζεται μια λίμνη και τη λειτουργία του νερού σε ένα πάρκο, δεν χρειάζεται να αναλύσουμε τις θεραπευτικές λειτουργίες του υγρού στοιχείου στον άνθρωπο της πόλης… Ας μην αναφέρουμε τα μεγάλα λόγια και σχέδια για το πάρκο των Αγίων Αποστόλων, και το καμμένο Πολεμικό Μουσείο που μόνο μεγαλειώδη σχέδια ακουγόντουσαν και έχουν τεχνηέντως «θαφτεί» κανείς δεν ξέρει σε ποια συρτάρια…
Άλλο που μια πόλη του μεγέθους της δικής μας χρειάζεται είναι οι λεγόμενες «ήπιες» θεραπείες πολλών μικρών «άδειων» χώρων της τάξεως των 5 εως 20 στρεμμάτων που υπάρχουν σε αρκετά μέρη της πόλης άγνωστης ιδιοκτησίας που μέχρι τώρα είχαν αρκετό πράσινο, καλαμιές κ.τ.λ. και τώρα είναι παρατημένα έρμαια στην τύχη τους, χώρος πετάγματος πλαστικών – μεταλλικών κουτιών και τώρα μασκών… των ασυνείδητων πολιτών αυτής της πόλης, εκτός από τον χώρο πίσω από του Χαλκιαδάκη όπου προβλέπεται να γίνει Αθλητικό κέντρο.
Το μικρό πάρκο στην Αμπεριά, που από το τίποτα (τόπος σκουπιδιών είχε καταντήσει ο χώρος) δημιούργησε ο προηγούμενος δήμαρχος και λειτουργικός είναι και πολύ χρήσιμος για τους κατοίκους της περιοχής, όχι μόνο για εκείνους που έχουν μικρά παιδιά. Όπως και η διαδρομή πάνω από το γεφυράκι που έφτιαξαν πάνω από τον Κλαδισσό ποταμό και όλη η διαδρομή απο την Νέα χώρα μέχρι την Χρυσή Ακτή εξαιρετική βόλτα για τους ανθρώπους της πόλης που θέλουν να περπατήσουν ή να κάνουν ποδήλατο.
Αλλά και τα σχέδια που έχουν γίνει για την περιοχή των Αγίων Αποστόλων πρέπει να υλοποιηθούν με προσοχή ως προς τη λειτουργικότητα την αισθητική και τη διάρκειά τους. Ας το ελπίσουμε!
