Της Ελένης Τσολιά
Στις 21 Ιανουάριου του 1924, απεβίωσε ο Βλαντίμιρ Ιλίτς Ουλιάνοβ, γνωστός με το επαναστατικό ψευδώνυμο Λένιν. Μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του 20ου αιώνα, η σκέψη και η δράση του οποίου επηρέασαν σημαντικά τον ρουν της ιστορίας του σύγχρονου κόσμου.
Ο Βλαντίμιρ Ιλίτς Ουλιάνοβ, όπως ήταν το πραγματικό όνομα του Λένιν, ήταν εμπνευσμένος επαναστάτης, ορθολογιστής με αναλυτική σκέψη και σιδερένια θέληση. Επέλεξε τον δρόμο της επανάστασης. Στο δρόμο αυτό τον οδήγησε η δράση και το ίδιο το αίμα του αδερφού του. Ο Αλεξάνδρος Ουλιάνοβ, λόγω της επαναστατικής του δράσης, εκτελέστηκε όταν ήταν φοιτητής, κατόπιν διαταγής του τσάρου Αλέξανδρου Γ’.
Όταν το 1924 ο Λένιν, μετά από εγκεφαλική συμφόρηση, πέθανε σε ηλικία 54 ετών, το θέμα της ταφής του τέθηκε αμέσως.
Ο Ιωσήφ Στάλιν, που τότε ήταν ένας από τους στενούς συνεργάτες του, ανακοίνωσε ότι υπάρχει πρόταση από μέλη του κόμματος από την επαρχία, ο Λένιν να μην ταφεί αλλά το σώμα του να ταριχευθεί. Το θέμα αυτό συζητήθηκε, αλλά δεν είχαν όλοι την ίδια άποψη. Ο Λέων Τρότσκι είπε χαρακτηριστικά ότι η μαρξιστική επιστήμη δεν χρειάζεται αγίους, ούτε ανθρώπους που αντί να σκέφτονται και να συζητούν θα προσκυνούν. Πρόσθεσε επίσης ότι αυτοί που πρότειναν κάτι τέτοιο δεν έχουν τίποτα κοινό με την μαρξιστική επιστήμη.
Είναι όμως γνωστό ότι τα μουσεία και τα μαυσωλεία χαρακτηρίζουν πιο πολύ αυτούς που τα δημιουργούν πάρα αυτούς στους οποίους είναι αφιερωμένα. Κι αφού οι άνθρωποι ήταν συνηθισμένοι να προσκυνούν τον Θεό και τον εκπρόσωπό του, τον τσάρο, την θέση του Θεού θα έπαιρνε ο Λένιν και θα παρέμενε για λίγο καιρό άδεια η θέση του τσάρου.
Το σώμα του Λένιν δεν τάφηκε ποτέ. Ταριχεύθηκε και τοποθετήθηκε στο μαυσωλείο που κτίστηκε στην κόκκινη πλατεία, στο κέντρο της πρωτεύουσας.
Πάνω στο μαυσωλείο αυτό, πάνω στην μούμια του Λένιν, θα στέκεται αργότερα η σοβιετική ηγεσία για να χαιρετήσει τις στρατιωτικές παρελάσεις, να απευθυνθεί στο λαό και να τον καθοδηγήσει.
Η Ρωσία συνέχισε να προσκυνά ιερά λείψανα είτε αγίων είτε επαναστατών. Μια αλλόκοτη σύγκρουση ανάμεσα στον ορθολογισμό του ίδιου του Λένιν και στο προσκύνημα ιερών λειψάνων.
