Όταν η υποκρισία του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού διαστρεβλώνει την πραγματικότητα και τη λογική

Του Τριαντάφυλλου Κούρα

Αυτό το άρθρο δημοσιεύεται για να συνειδητοποιήσουμε τη δύναμη της προπαγάνδας που έχουν οι ισχυροί και το πώς διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα αναλόγως με τα συμφέροντά τους μέσω της «5ης Φάλαγγας» που είναι τα «έγκυρα», «έγκριτα» και «αντικειμενικά» διεθνή αλλά και εγχώρια ΜΜΕ. Ας προσπαθήσουμε να κάνουμε μια αντιστοίχιση πραγματικών γεγονότων για να κάνουμε απολύτως κατανοητά τα προαναφερόμενα και, αν γίνεται, να καταλήξουμε σε κάποιο συμπέρασμα.

Έχουμε δυο χώρες με πάρα πολύ μεγάλα αποθέματα πετρελαίου ιδρυτικά μέλη του ΟΠΕΚ απ’ το 1960. Η μια είναι φίλα προσκείμενη στις ΗΠΑ και στην Ε.Ε. έχοντας σύμμαχο το ΝΑΤΟ, η άλλη προσκείμενη στη Ρωσία και έχει συμμάχους την Κούβα, τον Ισημερινό και τη Βολιβία.

Η μια είναι μακριά απ’ τις ΗΠΑ, η άλλη είναι σχεδόν δίπλα της, σε μια ήπειρο που τα διπλανά της κράτη είχαν μετά το 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο εγκάθετες απ’ τις ΗΠΑ δικτατορίες, αν δεν είχαν «εκλεγμένες» κυβερνήσεις που εκτελούσαν εντολές των ΗΠΑ όπως και η ίδια πριν μερικές δεκαετίες.

Η μια είναι μια μεγάλη, πάμπλουτη χώρα, η άλλη μια μικρή και πάμφτωχη.

Η μια έχει εκμεταλλευτεί εδώ και πολλές δεκαετίες τα κοιτάσματα πετρελαίου της, της άλλης μένουν ακόμα ανεκμετάλλευτα σε μεγάλο βαθμό.

Η μια έχει μετοχές στις μεγαλύτερες πολυεθνικές εταιρείες ανά τον κόσμο, η άλλη έχει μετοχές μόνο στις εθνικοποιημένες επιχειρήσεις της.

Η μια έχει πρόσβαση, ως κράτος και ως πολίτες, σε όλες ανεξαιρέτως τις τράπεζες παγκοσμίως, η άλλη έχει αποκλειστεί από τις περισσότερες και δη τις μεγαλύτερες τράπεζες και υπόκειται σε στυγνό οικονομικό εμπάργκο απ’ αυτές.

Η μια είναι μεγάλη πελάτισσα ιδίως των ΗΠΑ και της Ε.Ε., και μάλιστα των πιο προηγμένων στρατιωτικών εξοπλισμών τους ξοδεύοντας υπέρογκα ποσά, η άλλη δεν έχει να θρέψει το λαό της.

Η μια έχει επικεφαλής του κράτους βασιλιά με απόλυτο έλεγχο των πάντων, η άλλη έναν δημοκρατικώς εκλεγμένο πρόεδρο που υπακούει σε Σύνταγμα.

Στη μια ο ελέω Αλλάχ Σουνίτης βασιλιάς δεν αμφισβητείται από κανένα κράτος, στην άλλη η εκλογή του προέδρου επιχειρήθηκε να μην επικυρωθεί μέσω αμφισβήτησης των δημοκρατικών εκλογών και δεν αναγνωρίστηκε σχεδόν απ’ το σύνολο των ισχυρών κρατών παγκοσμίως λόγω επιχειρούμενης… καλπονοθείας.

Της μιας ο βασιλιάς διάγει εξαιρετικώς υπερπολυτελή βίο χρεώνοντας τη χώρα του με δισεκατομμύρια δολάρια χωρίς καμία απολύτως λογοδοσία, της άλλης ο πρόεδρος διαβιεί απλώς αξιοπρεπώς, ελεγχόμενος απ’ το Κοινοβούλιο.

Στη μια οποιαδήποτε διαφωνούσα δημοσιογραφική φωνή καταπνίγεται ακόμα και με διατεταγμένη θανάτωση εκτός χώρας του αντιφρονούντα δημοσιογράφου, στην άλλη υπάρχει ελευθερία έκφρασης του εντός της χώρας αντιπολιτευόμενου τύπου.

Στη μια όλες οι πλουτοπαραγωγικές πηγές ανήκουν στο βασιλιά, στην άλλη ανήκουν στο λαό της μέσω επιβεβλημένης λαϊκής εθνικοποίησης.

Η μια έχει ένα στυγνό θεοκρατικό καθεστώς, η άλλη ανεξιθρησκεία.

Στη μια δεν γίνονται διαδηλώσεις από καμία αντιπολίτευση αφού δεν υπάρχει αντιπολίτευση, στην άλλη γίνονται υποδαυλιζόμενες απ’ τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. με σκοπό την πτώση του εκλεγμένου προέδρου της και ανάδειξη ενός ανδρείκελου στη θέση του.

Στη μια ισχύει η θανατική ποινή και η επιβολή σκληρών και απάνθρωπων ποινών (μαστίγωμα, ακρωτηριασμός) και μάλιστα δημοσίως προς παραδειγματισμό, η άλλη είναι η πρώτη χώρα παγκοσμίως που κατήργησε τη θανατική ποινή για όλα ανεξαιρέτως τα αδικήματα απ’ το 1863.

Στη μια η γυναίκα είναι μηχάνημα αναπαραγωγής, υποχείριο του άντρα, χωρίς κανένα δικαίωμα, στην άλλη έχει μέχρι και δικαίωμα ψήφου πέραν των υπολοίπων ισότιμων με τον άνδρα δικαιωμάτων.

Η μια έχει μετατρέψει μια γειτονική της χώρα σε κρανίου τόπο με συνεχείς βομβαρδισμούς προκαλώντας επισιτιστική κρίση με εκατοντάδες θανάτους παιδιών καθημερινώς λόγω της πείνας, στην άλλη έχει προκληθεί λιμός και ανέχεια του λαού της από οικονομικές κυρώσεις των λεγόμενων «μεγάλων δυνάμεων».

Στη μια δεν υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα, στην άλλη υπάρχουν και μπορεί κάποιος να τα διεκδικήσει.

Η μια ανά τους αιώνες διεξήγαγε απάνθρωπο δουλεμπόριο αφανίζοντας κυριολεκτικώς περήφανες αφρικάνικες φυλές, η άλλη υπέστη η ίδια αφανισμό του λαού της από ευρωπαίους κατακτητές.

Η μια διακηρύσσει τη «τζιχάντ» και υποθάλπει τρομοκρατικές οργανώσεις ακραίων σουνιτών σαλαφιστών, η άλλη είναι μια ειρηνική χώρα που δεν έχει επεκτατικές βλέψεις κανενός είδους.

Η πρώτη είναι διεθνώς «υπόδειγμα κράτους δικαίου» και την πιάνουν σπανίως στο στόμα και στην πένα τους τα «έγκυρα», «έγκριτα», «έγκαιρα» και «αντικειμενικά» διεθνή ΜΜΕ και οι ανά τον κόσμο «δημοκρατικές κυβερνήσεις», η άλλη είναι μια διεθνώς διαπομπευμένη ως στυγνή δικτατορία, απ’ τα ίδια «έγκυρα», «έγκριτα» και «αντικειμενικά» ΜΜΕ και «δημοκρατικές κυβερνήσεις»!

Η μια χώρα είναι η Σαουδική Αραβία και η άλλη είναι η… Βενεζουέλα!

Τα συμπεράσματα δικά σας!

ΥΓ. Η χώρα στην οποία κυριολεκτικώς πεθαίνουν εκατοντάδες παιδιά καθημερινώς απ’ την πείνα λόγω του πολέμου με τη Σαουδική Αραβία, είναι η Υεμένη.