Η προπαγανδίστρια Ζαχάροβα, ο αφελής Μητσοτάκης και ο Κριμαϊκός πόλεμος

Της Nicole Fradellou*

«Η Ρωσία έχει δύο στρατηγούς που μπορεί να εμπιστεύεται: Τους στρατηγούς Ιανουάριο και Φεβρουάριο». Είχε πει ο Ρώσος ηγεμόνας, Τσάρος Νικόλαος Α’ (1796 -1855).

Σήμερα που σας γράφω είναι 13η ημέρα πολέμου, ανάμεσα στην Ουκρανία και τη Ρωσία και καθώς ο πλανήτης συγκλονίζεται από τη συνεχή και ακατάπαυστη επιθετικότητα των Ρώσων απέναντι στον άμαχο ουκρανικό λαό, η εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας κα. Μαρία Ζαχάροβα προπαγανδίζει για «Κοινή Ιστορική Κληρονομιά» ανάμεσα στην Ρωσία και την Ελλάδα. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν υφίσταται, εκτός εάν θεωρεί ως «κοινή ιστορική κληρονομιά» την επέλαση στον Κριμαϊκό Πόλεμο το 1853-56, που το τότε Βασίλειο της Ελλάδας συμμάχησε με την τότε Ρωσική Αυτοκρατορία ενάντια στην τότε Γαλλική Αυτοκρατορία, στην τότε Βρετανική Αυτοκρατορία, στην τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία, στην τότε Γερμανική Αυτοκρατορία και στο τότε Βασίλειο της Σαρδηνίας. Εδώ γελάμε φυσικά, καθώς το 1853 η Ρωσική Αυτοκρατορία πολέμησε και έχασε, με 700.000 στρατιώτες όταν η Ελληνική Λεγεώνα έστειλε μόλις… 1.000 στρατιώτες (!). Ο πόλεμος στην τότε Κριμαία έμεινε γνωστός στην Ιστορία ως ο Ανατολικός Πόλεμος και ως πόλεμος σφαλμάτων εφοδιαστικής και στρατηγικής φύσεως (βλ. Παγκόσμια Ιστορία 1990 – Τόμος Β’).

Για την Ιστορία και τη σύγκριση:

Μετά τον Κριμαϊκό Πόλεμο στις 10 Μαρτίου του 1856, υπογράφηκε η Συνθήκη Ειρήνης του Παρισιού. Σύμφωνα με τους όρους της Συνθήκης, η Ρωσία δεν μπορούσε να διατηρεί ναυτικό στόλο στη Μαύρη Θάλασσα. Έτσι, η Ρωσία γίνεται ευάλωτη στη θάλασσα και καθίσταται αδύναμη να διεξαγάγει ενεργή εξωτερική πολιτική στην περιοχή. Με βάση τη συνθήκη, αποδόθηκε στη Μολδαβία η νότιος Βεσσαραβία, που είχε καταληφθεί από τους Ρώσους με τη συνθήκη της Αδριανουπόλεως το 1828. Η Συνθήκη Ειρήνης της Αδριανούπολης σήμανε το τέλος του Ρωσο – Τουρκικού πολέμου του 1828 -1829 ανάμεσα στην Ρωσική Αυτοκρατορία και την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Υπογράφηκε στις 14 Σεπτεμβρίου του 1829 στην Αδριανούπολη από τον Ρώσο Κόμη Αλεξέι Ορλώφ και τον Τούρκο Αμπντούλ Καντίρ-μπεη.

Η Οθωμανική Αυτοκρατορία παρείχε πρόσβαση στην Ρωσία στις εκβολές του Δούναβη και στα κάστρα του Akhaltsikhe και του Akhalkalaki στην Γεωργία. Ο Σουλτάνος αναγνώρισε στη Ρωσία την κατοχή της Γεωργίας και των Χανάτων του Ερεβάν και του Ναχιτσεβάν, τα οποία είχαν παραχωρηθεί στον Τσάρο από την Περσία με την Συνθήκη του Τουρκεμτσάι ένα χρόνο νωρίτερα. Με την συνθήκη άνοιγαν τα Δαρδανέλλια σε όλα τα εμπορικά πλοία, απελευθερώνοντας έτσι το εμπόριο των δημητριακών, των κτηνοτροφικών προϊόντων και της ξυλείας, αν και χρειάστηκε η Συνθήκη του Hünkâr İskelesi (1833) για να διευθετηθεί το ζήτημα των Στενών ανάμεσα στα δύο μέρη (βλ. Constantin Giurescu – Istoria Românilor Bucureşti, 1938). Ο Σουλτάνος εγγυήθηκε εκ νέου την ήδη υποσχεθείσα αυτονομία της Σερβίας, υποσχέθηκε αυτονομία για την Ελλάδα, και επέτρεψε στην Ρωσία να καταλάβει την Μολδαβία και την Βλαχία έως ότου η Οθωμανική Αυτοκρατορία καταβάλλει αποζημιώσεις (Nicolae Iorga – Istoria Românilor Bucureşti, 1934).

Πίσω στα δικά μας τώρα:

Η τακτική της προπαγάνδας που ασκεί η Ρωσία στις μέρες μας είναι γνωστή και καταδικαστέα παγκοσμίως. Κάποιοι εθελοτυφλούν και σιγοντάρουν, έχοντας στραμμένο το βλέμμα τους προς την Αγιά Σοφιά και κάποιοι άλλοι είναι παντελώς ανιστόρητοι ή αφελείς. Όπως ο κ. Μητσοτάκης, ο οποίος έθεσε την χώρα μας σε σοβαρότατο κίνδυνο, στέλνοντας όπλα στην Ουκρανία, ώστε οι Ουκρανοί να πολεμήσουν με αυτά, τον ρώσικο στρατό. Μια κίνηση που θα επιφέρει άσχημα γεγονότα φέτος το καλοκαίρι στον τουρισμό μας, καθώς το κλίμα ανασφάλειας που επικρατεί στην Ελλάδα από μια τέτοια παρορμητική κίνηση, αποτρέπει τους τουρίστες να την επισκεφτούν διότι θεωρούν πως τα πολεμικά μέτωπα μπορεί να είναι περισσότερα του ενός στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν μας ανήκει. Είμαστε χώρα μέλος του ΝΑΤΟ. Η Ουκρανία δεν είναι. Το να αποκομιστούμε ως Ελλάδα μέρος του βάρους ενός τέτοιου πολέμου χωρίς να ζυγίσουμε τις μελλοντικές του συνέπειες, είναι τουλάχιστον ανεύθυνο και εγωιστικό. Ο κ. Μητσοτάκης ως γνωστόν αντιγράφει άλλους Ευρωπαίους ηγέτες. Το είδαμε αυτό με την πανδημία, το βλέπουμε τώρα και με την εισβολή στην Ουκρανία.

Φυσικά και θα έπρεπε να στηρίξουμε τον ουκρανικό λαό, με ανθρωπιστική βοήθεια όμως και όχι με όπλα (!). Ας στέλναμε ανθρωπιστικό υλικό, όπως κράνη, ρουχισμό ή φάρμακα, τρόφιμα ακόμα και εθελοντές να βοηθήσουν τον πολύπαθο λαό της Ουκρανίας αυτές τις δύσκολες στιγμές. Όχι όμως όπλα! Οι Έλληνες πάντοτε ήταν φιλήσυχοι, ειρηνιστές και δίκαιοι. Ο κ. Μητσοτάκης όμως, φρόντισε για ακόμη μια φορά να στρέψει εναντίον της χώρας μας ξένους ηγέτες, εξαιτίας της ναρκισσιστικής και εγωιστικής συμπεριφοράς του.

Και σαν να μην έτρεχε τίποτα, ο κ. Μητσοτάκης έφυγε και το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας για ένα ακόμα ταξιδάκι αναψυχής στην… όμορφη Σύρο.

* Professional FOREX Trader