“Το Υπουργείο Αθλητισμού τιμωρεί την νεολαία”
Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν; Αναρωτιόταν ο Horace Mc Coy και για κάθε λογικό άνθρωπο η απάντηση δεν χρήζει διαπραγμάτευσης και πολύ περισσότερο όσο είναι νέα και δυνατά. Η σημερινή κυβέρνηση, με τις αποφάσεις και τις επιλογές της, σκοτώνει τους αθλητές της λίγο πριν την “γραμμή εκκίνησης”.
Αγνοεί και πετάει στον κάλαθο των αχρήστων προσπάθεια χρόνων, νεαρών αθλητών που κυνηγούν να κατακτήσουν το όνειρο τους. Καταφέρνει να κάψει μια ολόκληρη γενιά, που στοχεύει στην ένταξη σε εθνικές ομάδες νέων ή στην κατάκτηση άλλων ψηλών στόχων, που την φετινή χρονιά και μόνο έχει το ηλικιακό περιθώριο να δοκιμαστεί και να προβάλει τις αγωνιστικές της δυνατότητες, που είναι αποτέλεσμα προσπάθειας πολλών ετών.
Η κυβέρνηση που κόπτεται για τους νέους, κλείνει ερμητικά την πόρτα του αθλητισμού με αιτιολογίες που ούτε η ίδια δεν πιστεύει. Δεν είναι τυχαίο ότι την ώρα που ο υφυπουργός αθλητισμού επιβεβαιώνει με στοιχεία πως η μετάδοση του ιού είναι ιδιαιτέρα περιορισμένη στους αθλητικούς χώρους, την ίδια ακριβώς στιγμή, ο υφυπουργός πολιτικής προστασίας αυθαίρετα και ατεκμηρίωτα ισχυρίζεται με πάθος πως είναι επικίνδυνη η οργανωμένη άθληση. Τα παιδιά που θέλουν να ξαναβρούν τη ζωή τους απλά μένουν με ένα τεράστιο αναπάντητο ΓΙΑΤΙ; Η πολιτεία, ενώ είναι υποχρεωμένη να διδάσκει δικαιοσύνη ειδικά στους νέους, με τις ατεκμηρίωτες αποφάσεις της τους κοροϊδεύει κατάμουτρα και ταυτόχρονα τους χτυπάει συμπονετικά τον ώμο.
Θα μπορούσε κάποιος κακοπροαίρετος να ρωτήσει «και τι προτείνεις να αγνοήσουμε την πανδημία;». Η απάντηση είναι ξεκάθαρα ΟΧΙ! Αντιθέτως, να αναζητηθούν οι τρόποι που μπορεί να ξαναλειτουργήσει ο αθλητισμός με όλους τους απαραίτητους περιορισμούς, όπως έγινε με τα σχολεία κ.τ.λ. Η άγνωστη διάρκεια της πανδημίας δεν επιτρέπει γενικευμένες ατελείωτες απαγορεύσεις, ειδικά σε κάτι που θέλουμε να κρατήσουμε ζωντανό και υγιές, ειδικά τους ερασιτέχνες αθλητές μας. Τα δεδομένα που υπάρχουν και αποδεικνύουν την χαμηλή μεταδοτικότητα στους αθλητικούς χώρους, μπορούν να αξιοποιηθούν ώστε να οριστούν σκληροί κανόνες που πρέπει να τηρούνται και εν συνεχεία οι αθλητικοί σύλλογοι, τα σωματεία και οι προπονητές θα αποφασίζουν πώς θα αξιοποιούν τις παρεχόμενες δυνατότητες. Ακόμα και μία φορά την εβδομάδα να προπονείται ένας αθλητής που έκανε καθημερινά προπόνηση έχει τεράστια αξία, αφού θα παίρνει μια ανάσα από την παρατεταμένη επαφή με τις οθόνες αλλά και τους συνεχείς περιορισμούς.
Η πρόταση είναι ξεκάθαρη: “ΑΝΟΙΚΤΟΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΘΛΗΤΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ ΜΕ ΑΥΣΤΗΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ”. Ελπίζω και εύχομαι αυτή η εγκατάλειψη μιας ολόκληρης γενιάς αθλητών να μην κρύβει σκοπιμότητα, προκειμένου να χειραγωγηθούν οι εκλογές των ομοσπονδιών, αλλά απλά να είναι μια εκ παραδρομής αμέλεια που άμεσα θα διορθωθεί.
Γιάννης Χίνος, πατέρας αθλητών 10,16 και 18 χρονών.
