Το στοίχημα για μια νέα Αριστερά!

Της Βαρβάρας Περράκη

Παίζοντας με τις λέξεις…
Παίζοντας με το μυαλό μας…
Παίζοντας με τις ζωές μας…

Φτάσαμε στο ακρότατο σημείο ή ακόμα;
Νιώθουμε την κυβερνητική απανθρωπιά σε όλο της το μεγαλείο;
Συνειδητοποιούμε την άμετρη αλαζονεία αυτής της εξουσίας;
Τον κομπασμό και την αυταρχική “λογική” της;
Έγινε η αισιοδοξία άγνωστη λέξη;
Είμαστε αγέλη ή άθροισμα διαφορετικών ατομικοτήτων με στοχασμό και με όνειρα;
Θέλουμε να είμαστε μονάχα αριθμοί, σαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης;
Δεχόμαστε να παίζουν τις ζωές μας, σαν πιόνια στη δική τους, ακατανόμαστη σκακιέρα;

Όταν οι λέξεις δε φτάνουν πια για να περιγράψουν αυτό που ζούμε, όταν ο φόβος και η βία ξαναδένουν τον Προμηθέα στο βράχο γιατί έφερε τη φωτιά της γνώσης στον άνθρωπο, όταν το παρόν είναι δυστοπικό, τότε τι απομένει στο μέλλον; Ζούμε σε καιρούς που «αυτή η δεξιά» δεν έχει όρια, μέτρο, αρχές, στρατηγική υπεράσπιση της αστικής Δημοκρατίας και των πολιτών. Είναι δηλαδή μία «ακροδεξιά», που νοσταλγεί μέρες σκοτεινές κι έχει έμβλημα της πια ένα… Γκλοπ!

Αυτή, λοιπόν, η δεξιά δε θα μας πει πώς θα είναι η Αριστερά. Αυτή η δεξιά πρέπει να φοβηθεί κι έντρομη να κρυφτεί σε βαθύ λαγούμι, για να μη μας ξαναβλάψει. Ανάγκη πάσα πια, μονόδρομος ή αναπόδραστη επιλογή, αναγκαιότητα ιστορική πια είναι ένα πλατύ μέτωπο των δημοκρατικών δυνάμεων, που θα πάρει χαρακτηριστικά εκλογικού σχήματος. Αυτή θα είναι η έξυπνη κίνηση των προοδευτικών δυνάμεων, που είναι η μόνη εθνικά, πολιτικά, ιστορικά και κοινωνικά σοβαρή.

Ο κόσμος δεν αντέχει να ζει σε γκρίζες ζώνες. Εμείς μεγαλώσαμε με οράματα, πληγωθήκαμε, νικήσαμε, ηττηθήκαμε, αλλά δεν υποχωρούμε. Για τα παιδιά μας τι θα κάνουμε;

Αυτό προσδοκά η ελληνική κοινωνία.
Αυτό είναι το μεγάλο ιστορικό στοίχημα του παρόντος.
Αυτή, απαιτείται να είναι η Αριστερά·
Της ευθύνης
Της επίγνωσης
Της αισιοδοξίας
Της ανθρωπιάς
Τώρα, μαζί για το σήμερα και το αύριο.