Το πράσινο υγρό της νοσταλγίας και το Netflix

Του Μανόλη Χατζηπαναγιώτου

Τελευταία μία συνδρομητική πλατφόρμα προβάλλει τη σειρά “Inside job”. Πρόκειται για κινούμενα σχέδια που απευθύνονται σε εφήβους και ενήλικες. Είναι παρωδία μιας δυστοπίας και σατιρίζονται τόσο οι θεωρίες συνομωσίας, όσο και οι σύγχρονοι τρόποι πολιτικού ελέγχου. Αυτά κατάλαβα στο περίπου. Τα μετριότατα αγγλικά μου και το μεσόκοπο μυαλό μου δεν μου επέτρεψαν να παρακολουθώ χωρίς η κόρη μου να πατάει συχνά το pause για να μου εξηγεί. Γρήγορα βαρέθηκα.

Tο τελευταίο επεισόδιο που είδα είχε το εξής -καρτουνίστικο- consept: Η κυβέρνηση και οι μεγάλες πολυεθνικές έχουν ψεκάσει μια ολόκληρη πόλη με ένα πράσινο υγρό (το αποκαλούσαν nostalgia max!). Με τον χημικό αυτό τρόπο έχουν σβήσει την μνήμη των ανθρώπων και τους έχουν κρατήσει στην δεκαετία του ’80. Αυτό το κάνουν για να πουλάνε τα προϊόντα που σήμερα έχουν απαγορευτεί (για περιβαλλοντικούς λόγους κ.τ.λ.), αλλά πριν από 40 χρόνια πωλούνταν κανονικά. Έτσι ξεσκαρτάρουν. Φυσικά, από το απλοϊκό αυτό σενάριο προκύπτουν καταστάσεις eighties που βγάζουν γέλιο. Μονολόγησα «πού τα σκέφτονται οι μπαγάσηδες» και γύρισα στα συνήθη ελληνικά κανάλια.

Εκεί όμως με περίμενε μια eighties έκπληξη αλά ελληνικά: Πλήθος κόσμου κουνάει σημαίες του ΠΑΣΟΚ, ακούγεται «ο ήλιος ο πράσινος» και ένας φέρελπις αρχηγός υπόσχεται νέες μέρες για την δημοκρατική παράταξη. Οι εκφωνητές-δημοσιογράφοι είναι ενθουσιασμένοι. Επιτέλους ΠΑΣΟΚ! Επιστρέψαμε!

Φαίνεται ότι το «πράσινο υγρό» (πώς το είπαμε; Nostalgia max;) δεν υπήρχε μόνο στην φαντασία των σεναριογράφων. Περίσσεψαν χιλιάδες τόνοι, αρκετοί για να ψεκάσουν την Ελλάδα και να κολλήσουν τη μνήμη των πολιτών στα ευτυχισμένα χρόνια του ’80. Χορηγοί του μαζικού ψεκασμού (του πολύ νοσταλγικού και του πολύ πράσινου) υπήρξαν σχεδόν όλα τα μεγάλα ΜΜΕ. Περιέργως την νοσταλγική αυτή διάθεση επέδειξαν και μερικά κυβερνητικά στελέχη!

Δεν είναι σπάνιο η συλλογική μνήμη των πολιτών να επιστρέφει σε ένα ιδεατό παρελθόν. Το κάνουν όλοι ανάλογα με τις πολιτικές τους προτιμήσεις. Μερικοί αριστεροί φαντασιώνονται ότι ζουν στον Οκτώβρη του ’17, άλλοι ότι βρίσκονται στα βουνά με τον ΕΛΑΣ. Οι δεξιοί προτιμούν (ιδιαίτερα τώρα τελευταία) να ενδύονται τις φουστανέλες και τα τσαρούχια και να παριστάνουν τους μακεδονομάχους ή τα πρωτοπαλίκαρα του Κολοκοτρώνη. Οι πιο πυροβολημένοι δε διστάζουν να φορέσουν περικεφαλαίες και να καβαλήσουν τον Βουκεφάλα.

Η πρόσφατη όμως επιστροφή του original ΠΑΣΟΚ μεταδόθηκε στα σοβαρά, όχι ως ετεροχρονισμένο δρώμενο του Τριωδίου αλλά ως κίνηση που αναδιατάσσει το πολιτικό σκηνικό! Μπορεί. Θα δούμε. Ως τότε το πράσινο υγρό της νοσταλγίας που σβήνει την συλλογική μνήμη μπορεί να πουλιέται και στα φαρμακεία. Η συνέχεια στο Netflix…