Πολλαπλή συσκότιση

Η ακρίβεια που καλπάζει και οι πολλαπλές επιπτώσεις στο καθημερινό θέατρο της ζωής του καθενός. Ο μαύρος πλούτος που τον βλέπεις όχι μόνο να ιερουργεί το καθ’ όλου αποτύπωμα όλων, αλλά και να υμνολογείται σε μια διαπασών αγριότητας από όλα τα εξαπτέρυγα της ολιστικής κλοπής.

Μια δικαστική εξουσία που παραπαίει, περιπτωσιολογεί, διυλίζει κατά το δοκούν τις αποφάσεις της, πελεκάει ή σμιλεύει, φανερά συντασσόμενη με σκοτεινά κελεύσματα. Μια κυβερνητική εξουσία που φανερά επίσης, ασκεί πολιτική συμβολαιογράφου πάνω στα κεφάλια, πάνω στην ψυχή, πάνω στην τιμή και την υπόληψη των πολιτών.

Ένας πρωθυπουργός που σκορπάει το δημόσιο χρήμα, πότε για ιδιωτικούς ταξιδιωτικούς λόγους (και είναι το λιγότερο) και πότε πληρώνοντας από την τσέπη ΜΑΣ την προσωπική ΤΟΥ εξωτερική και αμυντική πολιτική, κατά παράβαση της κείμενης νομοθεσίας, ου μην αλλά, και του ίδιου του συντάγματος αν χρειαστεί (το έχει αυτό το χούι της παραβατικότητας, που τα εξαπτέρυγα το λένε αποφασιστικότητα). Μια υπουργός Παιδείας που η τόση της θρησκοληψία δεν την εμποδίζει (ή μήπως η θρησκοληψία την καθοδηγεί) να φέρεται με αστοργία σε επίπεδο βαρβαρότητας στα παιδιά που θέλουν να σπουδάσουν. Μια πολιτική Παιδείας όπου ο ξυλοδαρμός αποτελεί διδακτική μέθοδο, ο αστυνομικός συμμοριτισμός μέσα στους χώρους γνώσης, τρόπο για να γίνει «το όνειρο πραγματικότητα» και τα αιμόφυρτα θύματα ονομάζονται -σε μια ακόμα ακραία επίδειξη περιφρόνησης- «επαγγελματίες τραυματίες» από τον ίδιο τον πρωθυπουργό.

Ένα σκάνδαλο, αυτό της Novartis, που γονάτισε την ελληνική οικονομία, να ονομάζεται «σκευωρία» και να σέρνονται στα δικαστήρια κατηγορούμενοι ως ένοχοι όσοι προσπάθησαν να το διαλευκάνουν εισαγγελικοί λειτουργοί και δημοσιογράφοι. «Περίεργα» ποσά σε λογαριασμούς πολιτικών που τιτλοφορούνται «αδιευκρίνιστα» και εξαχνώνονται μέσα στη σιωπή. Ονόματα από δημόσια έγγραφα (του FBI) άλλης χώρας, που αναφέρουν συγκεκριμένα ποσά δωροδοκίας και συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα δωροληψίας (Λοβέρδος, Πατούλης) αναλαμβάνονται στους ουρανούς της σιωπής από τη λίστα Πέτσα. Παρακολουθήσεις δημοσιογράφων από ένα σύστημα παρακολούθησης όπου εμπλέκεται ο πρωθυπουργικός ανιψιός. Κατρακύλα της χώρας στην τελευταία θέση της κατάστασης στον Τύπο μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στη θέση 108 στον κόσμο.

Δεκάδες χιλιάδες νεκροί από την πανδημία και αμέριστο ενδιαφέρον της κυβέρνησης για το πώς θα παραδοθεί (χειροκροτούμενο όμως) ένα κατάκοπο και ξεχαρβαλωμένο δημόσιο σύστημα Υγείας στην απαστράπτουσα (ειδικά τα κοφτερά της δόντια), ατσαλάκωτη και με μια υγιέστατη όρεξη να καταβροχθίσει τα πάντα ιδιωτική πρωτοβουλία.

Και από κοντά ένας τεράστιος πολυποίκιλος θίασος τσαρλατάνων, ένα τσίρκο φρικώδους γελοιότητας, έτοιμο για κάθε είδους παράσταση προκειμένου να συσκοτιστεί ο ζόφος. Τι παντομίμες σιωπής και τι σάλτο μορτάλε της ψευδολογίας. Τι ισορροπία της ντροπής, τι διαγωνισμοί βουλιμικής κατάποσης ακαθαρσιών. Τι γενναιότητα στο ξεφτίλισμα, τι ανεπίληπτη δουλοπρέπεια, τι φαντασία στο ψεύδος, τι καμώματα στην ευθιξία, τι ιερότητα στην αγανάκτηση και την ακάματη δύναμη, στη διαρκή διάρρηξη ιματίων (ραμμένων επί τούτου για να διαρρηγνύονται εύκολα), με μια δύναμη εφάμιλλη της δύναμης στη διάρρηξη συνειδήσεων. Τι ακρίβεια στην κλοπή που θα την ζήλευε και ο πιο επιδέξιος πορτοφολάς, μόνο που εκείνος θα πήγαινε φυλακή, ενώ τώρα πηγαίνει στα νησιά Καϊμάν, στις λίστες Λαγκάρντ ή στις λίστες για πανάκριβο real estate.

Υπάρχουν, βέβαια, και οι τερατώδεις θαυματοποιοί. Αυτοί που εξαφανίζουνε σκάνδαλα, μυθώδη ποσά, στικάκια με χιλιόμετρα πληροφορίας, πόθεν έσχες, ολόκληρα πλοία με κοκαΐνη, συμμορίες στο ποδόσφαιρο, πνιγμένους μετανάστες στο Αιγαίο, ουσιώδεις μάρτυρες, τα πάντα. Είναι οι θαυματοποιοί των πολλαπλών συσκοτίσεων που σιγά σιγά, από συσκότιση σε συσκότιση, εξαφανίζουν μια χώρα ολόκληρη.

Οι πολλαπλές συσκοτίσεις λοιπόν. Αυτές που εμποδίζουν το απλούστερο: να δεις τα πράγματα όπως είναι. Να δεις τον «απλό ρυθμό» του κόσμου, όπως θα έλεγε και ο Γιώργος Σεφέρης. Ένας απίστευτος όγκος βαρβαρότητας, παραποίησης, καταστολής, ανασκολοπισμών, χλευασμών, δολοφονιών χαρακτήρα και άλλων, χυδαιότητας, χαμέρπειας. Κι ένας ολόκληρος μηχανισμός συνεδρίων, κογκλαβίων, συσκέψεων, πολέμων, ακόμα, αν χρειαστεί, κι ένας απροσμέτρητος στρατός από πρόθυμους κάθε ειδικότητας προκειμένου να συσκοτιστεί η όραση. Για να μην δεις αυτό το απλό: την ομορφιά του κόσμου που σου αξίζει. Τόσο απλά.