Περασμένα μεγαλεία στις όχθες του Ευρώτα

Του Μανόλη Χατζηπαναγιώτου

Οπωσδήποτε ο σύγχρονος τρόπος ζωής φθείρει τις σχέσεις, την ανόθευτη φιλία, την μπέσα και την ανθρωπιά. Ο απλός λαός το ξέρει. Αυτό βέβαια δεν έχει καθολική ισχύ, υπάρχουν και εξαιρέσεις. Υπάρχουν Έλληνες που, παρότι κατέχουν το γκουβέρνο, παραμένουν απλοί άνθρωποι της συντροφιάς και της παρέας. Διακρίνονται για την ανδρεία τους και τη φιλοπατρία τους.

Τα πρόσφατα παραδείγματα αρκετά:

Μια παρέα παλιόφιλων κάνει σύσκεψη στις όχθες του Ευρώτα. Ο Δήμαρχος Σπάρτης, γνήσιος απόγονος του Λεωνίδα, θυμάται παλιές δόξες του στο πεδίο της μάχης. Διηγείται στην ομήγυρη μια σπουδαία μάχη που δόθηκε στην Ηλεία όπου κρινόταν η τύχη του γαλάζιου έθνους. Η μάχη φαινόταν χαμένη. Το στράτευμα είχε αποκαρδιωθεί και τα βέλη είχαν τελειώσει στην φαρέτρα. Τότε, ο εν λόγω στρατηγός παρουσίασε στον Μεγάλο (ή μικρό, δεν ενθυμούμαι) Κωνσταντίνο μια τσάντα με χρήματα. «Εν τούτω Νίκα!», του είπε. Αμέσως η γαλάζια στρατιά, εφοδιασμένη με το νέο υπερόπλο, επιτέθηκε και κέρδισε τη μάχη της Ηλείας. Αλησμόνητες στιγμές δόξας!

Στην ίδια ομήγυρη βρίσκεται ένας εν ενεργεία στρατηγός της Γαλάζιας Στρατιάς. Χωρίς ίχνος έπαρσης αναγνωρίζει τις σελίδες δόξης που τους άφησε ως παρακαταθήκη η παλαιότερη γενιά. Γεμάτος σεμνότητα ομολογεί: «Έχετε αφήσει ιστορία με όσα κάνατε εκεί. Πρόκειται για εποποιία». Οι νεώτεροι μειδιούν και θαυμάζουν τους πρεσβύτερους: «Άμμες δε γ΄ εσσόμεθα πολλώ κάρρονες» (Εμείς όμως θα γίνουμε καλύτεροι). Το αγωνιστικό φρόνημα της Σπάρτης παραμένει ακμαίο!

Για άγνωστους λόγους όμως το Πανελλήνιον δεν εκτιμά την γενναιότητα αυτών των σπουδαίων ανδρών. Ο εμφορούμενος από αξίες μπεσαλής Αρχιστράτηγος προχωρά στην αποπομπή των εν λόγω στρατιωτικών. Ο εν ενεργεία στρατηγός αντικαθίσταται από έτερο επιφανή στρατιωτικό, ο οποίος αναλαμβάνει τα θέματα της θεάς Δήμητρας, Γεώργιος ων ο ίδιος. Η αναβάθμιση του εκ Μακεδονίας ορμώμενου επιφανούς ανδρός είναι πέρα για πέρα δίκαιη. Στην (ξακουστή) Μακεδονία διακρίθηκε για τις ικανότητές του στη στρατολόγηση. Επικαλείται τις αξίες της μπέσας και κατακεραυνώνει τους αγνώμονες: Όποιος τα πήρε από μας, να μας τα δώσει σε ψήφους! Όποιος βοηθήθηκε από το Γαλάζιο Έθνος, τώρα να βοηθήσει με την σειρά του! Όποιος έχει γέρο ή γριά στο σπίτι, να τον φέρει στα χαρακώματα! Κανείς δεν περισσεύει, νυν υπέρ πάντων ο αγών! Μετά τη μάχη τα λάφυρα θα ξαναμοιραστούν. Αρκεί να μην πέσουν στα χέρια των κατσαπλιάδων!

Τα παραπάνω είναι, αν μη τι άλλο, απτά παραδείγματα για το γεγονός ότι το πνεύμα των αρχαίων προγόνων διακατέχει και τους σύγχρονους κατοίκους της γαλάζιας πατρίδας. Και φροντίζουν μάλιστα φιλομαθείς επιφανείς άνδρες να μεταλαμπαδεύσουν το πνεύμα αυτό στις νεώτερες γενιές. Ένας τέτοιος άνδρας, ο επικεφαλής φιλόσοφος της Ελληνικής Αγωγής (κάτι σαν την Ακαδημία Πλάτωνος, θα σας γελάσω), δημιούργησε με τον ιδρώτα του προσώπου (των άλλων) μια σειρά από σύγχρονα προγράμματα που απευθύνονται στη νεολαία. Επειδή όμως υπάρχουν και οι κακόβουλοι εκ Πρεσπών ριψάσπιδες, ο εν λόγω πολιτικός ανήρ έσπευσε να διευκρινίσει ότι τα φώτα του τα διαθέτει χωρίς να ζητήσει «μνα τσακιστή», έτσι μόνο για τον έπαινο του δήμου και των σοφιστών. Σταχυολογούμε ορισμένους τίτλους των προγραμμάτων για να έχετε μια ιδέα (περισσότερα μη ζητάτε, θα γίνει σπόιλερ): «Θησεύς, ο βασιλιάς των Αθηνών», «Αγών-Αθλητισμός», «Ανθεστήρια», «Ειρεσιώνη», «Ηρακλής, ο ρωμαλέος ήρως», «Παίζωμεν παιδιάν;» και διάφορα τέτοια. Αν δεν καταλάβατε, είναι γιατί το πληκτρολόγιό μας βαρβαρίζει και παραλείψαμε κάτι βαρείες και υπογεγραμμένες.

Με τούτα και με κείνα, ο νέος εκλογικός πόλεμος θα κερδηθεί εκ νέου. Όχι «παίζωμεν»!