Οι Ζάτουνες χωρούσαν πολλούς, τα στασίδια της διαπλοκής λίγους 

Tου Μανόλη Χατζηπαναγιώτου

Ο Μίκης κηδεύτηκε όπως του έπρεπε. Στη Μητρόπολη Αθηνών, στα λιμάνια του Πειραιά και της Σούδας, στη Μητρόπολη των Χανίων, στο νεκροταφείο του χωριού του, ο κόσμος έδειξε με κάθε τρόπο την αγάπη του, τον σεβασμό του και την ευγνωμοσύνη του. Στην εξόδιο ακολουθία στην εκκλησία του Γαλατά παρέστη μόνο η οικογένειά του και ελάχιστοι επίσημοι, κορυφαίοι παράγοντες της πολιτικής, της αυτοδιοίκησης και της Τέχνης. Λογικό. Όσο διάσημος κι αν ήταν ο μεταστάς, υπάρχουν στιγμές πιο προσωπικές, πιο ιδιωτικές. Το απέδειξε ο έμφορτος από συγκίνηση αποχαιρετισμός της κόρης του Μαργαρίτας.  

Κατά παράδοξο τρόπο, με μια περίεργη εφαρμογή (ή παραβίαση) του πρωτοκόλλου παρέστη και ο επιχειρηματίας κύριος Βαγγέλης Μαρινάκης. Δεν γνωρίζω να ήταν προσκεκλημένος ή αν απλώς χρησιμοποίησε την ιδιάζουσα δύναμη του ονόματός του ή της φρουράς του. Δεν έχει πολλή σημασία. Σημασία έχει ότι έμοιαζε παράταιρος.  

Έξω από την εκκλησία η αστυνομία απέκλεισε κάθε δρόμο, για να προστατεύσει τη διεξαγωγή της εξοδίου ακολουθίας από το πλήθος. Έξω από τον κλοιό έμεινε και ο Μπάμπης. Ο Μπάμπης μένει στον Γαλατά. Είχε πάει από το πρωί μαζί με την μικρή του εγγονή να τιμήσει τη σορό του Θεοδωράκη στην Τριμάρτυρη Χανίων. Επιστρέφοντας διαπίστωσε ότι όχι μόνο δεν μπορούσε να πάει στην εκκλησία του χωριού, αλλά –λόγω των κυκλοφοριακών ρυθμίσεων– ούτε στο σπίτι του από τον συνηθισμένο δρόμο. Δεν τον πείραξε, καταλαβαίνει από τέτοια.  

Δεν τον συνδέει, όμως, με τον Μίκη μόνο ο Γαλατάς, αλλά και η Ζάτουνα. Νεαρό τότε μέλος του αντιδικτατορικού Ρήγα Φεραίου η Χούντα τον είχε εξορίσει όπως και τον Μίκη στο ίδιο ορεινό αρκαδικό χωριό. Δεν συνυπήρξαν με τον Μίκη, γιατί όταν πήγε στη Ζάτουνα, ο Θεοδωράκης ήταν ήδη στο Παρίσι μετά από διεθνή παρέμβαση. Έγραψε και εκείνος τις δικές του «Αρκαδίες» εκεί. Όχι βέβαια καλλιτεχνικές, αγωνιστικές.   

Δεν είναι πρόβλημα το ότι  δεν μπόρεσε να πλησιάσει την εκκλησία. Άλλωστε, εκατοντάδες είναι οι αγωνιστές που ζουν στα Χανιά και δεν χωρούν στον μικρό ναό του χωριού. Και είχε ήδη αποχαιρετίσει τον Μίκη. Το πρόβλημα είναι ότι χωρούν οι επιχειρηματίες σαν τον Μαρινάκη. Όχι ότι πέφτει κανείς από τα σύννεφα, όταν διαπιστώνει το μέγεθος της διαπλοκής του επιχειρηματικού κόσμου με την πολιτική ζωή. Αλλά να, μερικά πράγματα βγάζουν μάτι.  

Μεγαλύτερο πρόβλημα αποτελεί ότι στα νέα ήθη του «επιτελικού κράτους» πολλοί βαρόνοι του χρήματος, της οικογενειοκρατίας και της σόου-μπίζνες πιάνουν τα πρώτα στασίδια στο ναό της Δημοκρατίας. Και αυτό δεν είναι δικό του πρόβλημα. Είναι πρόβλημα όλων μας. 

Aκολουθήστε μας στο facebook