Μα γιατί το θυμήθηκε τώρα η Μπεκατώρου;

Όχι, η Μπεκατώρου δεν το θυμήθηκε τώρα, το θυμόταν κάθε μέρα και πιθανόν το ζούσε κάθε βράδυ ως εφιάλτη. Τώρα βρήκε το θάρρος να το καταγγείλει.

Ο λόγος που εγκλήματα σαν αυτό απέναντι στη Μπεκατώρου μένουν ατιμώρητα και πολύ συχνά χάνονται στο σκοτάδι των προσωπικών φόβων και της ντροπής, είναι πως μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι πρόθυμο να βρει ευθύνες στο θύμα και δικαιολογίες ή άλλοθι στο θύτη. Η ίδια η οργάνωση του κράτους στην αντιμετώπιση αυτών των εγκλημάτων, είναι γραφειοκρατική, άτσαλη και καταντά εξευτελιστική.

Ο σοβαρός λόγος που εγκλήματα που συμβαίνουν στις λεγόμενες γκρίζες περιοχές μένουν ατιμώρητα, είναι ότι η κοινωνία εκπαιδεύεται να αντιδρά μόνο όταν απειλείται ο ζωτικός χώρος του καθενός. Ο νοικοκυραίος θεωρεί τον εαυτό του μέτρο της κοινωνίας και κρίνει την πρόοδό της με το πόσο βολεύεται ο ίδιος. Αν το κακό δεν μπει στο σπίτι του, δεν υπάρχει πρόβλημα γιατί δεν θεωρεί την κοινωνία ζωτικό του χώρο.

Και φυσικά αγνοεί, θέλει να αγνοεί είναι η αλήθεια, πως ο χώρος του, το σπίτι και η κοινωνία είναι αλληλένδετα , γιατί δεν θέλει να πάρει καμία ευθύνη. Έτσι πολύ εύκολα μετατρέπεται σε ανεύθυνη μάζα που δεν δέχεται μόνο, αλλά αναπαράγει φανατικά πως ο Ζακ ήταν πρεζάκι, ο αλλοδαπός δολοφονήθηκε γιατί είχε προκαλέσει και για την κάθε Μπεκατώρου από τις χιλιάδες ανάμεσά μας, πως τα ήθελε ο κώλος της.

Όταν τη θέση της Μπεκατώρου πάρει η κόρη του κάθε κυρ Παντελή, τότε θέλει τιμωρία του ενόχου και απαιτεί κρεμάλα στο Σύνταγμα. Οι κυρ Παντελήδες, με την άγνοια, τον παρτακισμό, τον βολικό μικροαστισμό τους, την αθώα αυτοεξαίρεση από την ευθύνη και την αναπαραγωγή των στερεοτύπων που δείχνουν συνεχώς τους άλλους, κρατάνε το φανάρι στους βιαστές. Και ρωτάνε γιατί το θυμήθηκε τώρα η Μπεκατώρου. Γιατί ήξερε πως εκτός από τον βιαστή, υπάρχουν και οι κυρ Παντελήδες για να τον σώσουν, γι αυτό.