Λαχεία…

του Μανώλη Χατζηπαναγιώτου

(Ε)ΦΗΜΕΡΙΔΕΣ – ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ-ΛΑΧΕΙΑ-ΕΘΝΙΚΑ-ΛΑΪΚΑ.

Στην γωνία Μαλινού και Κ. Μάνου στον Αϊ-Γιάννη η επιγραφή στέκεται με το ζόρι. Το «Ε» από τις εφημερίδες το έφαγε κάποιο βάψιμο. Το «Μ» το κρύβει ένας στύλος της τροχαίας που
ορφάνεψε από το σήμα του. Τα «Δ», «Λ» και «Θ» τα σκέπασε ένας πλαστικός
σωλήνας που πέρασε από πάνω.

Έτσι κι αλλιώς το πρακτορείο ΠΡΟΠΟ-Λαχεία του Δρακάκη έχει κλείσει από
καιρό. Εφημερίδες και περιοδικά λίγοι διαβάζουν πια. Το Λαϊκό έχει ξεπέσει, Εθνικό
δεν ξέρω καν αν υπάρχει πια. Το ΠΡΟ-ΠΟ είναι μια λαχτάρα των παιδικών μας
χρόνων, τότε που κολλούσαμε το τρανζιστοράκι στο αυτί να δούμε αν θα πιάσουμε
το Πανσερραϊκός-Ηρακλής (πάλι «Χ» ρε γαμώτο;).

Ο τζόγος έχει θεριέψει, αλλά έγινε διαδικτυακός. Το Στοίχημα έχει
μετατρέψει το κινητό μας τηλέφωνο σε πρακτορείο, έχουμε ολόκληρα καζίνο στην
τσέπη μας. Οι παραδοσιακοί παίκτες, μπροστά στους σημερινούς τζογαδόρους,
μοιάζουν με την αφελή Σαπφώ Νοταρά που ζητούσε «δύο ΠΡΟΠΟ να καταλήγουν
σε 13».

Η επιγραφή είναι από άλλη εποχή. Της κάνει παρέα ένα άλλο απομεινάρι, το
σκουριασμένο πια κουτί του ταχυδρομείου, φαντάζομαι καταργημένο από τα ΕΛΤΑ.
Εδώ και χρόνια κανείς δεν στέλνει γράμματα, κανείς δεν τα περιμένει.
Η παλιά επιγραφή είναι μέρος του παλίμψηστου μιας πόλης που αλλάζει
συνεχώς. Η πόλη δεν γράφει ΠΡΟΠΟ, δεν αγοράζει ΕΘΝΙΚΟ. Αναζητά την τύχη της
αλλού.

ΥΓ: Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν γύρω στις 10 Δεκέμβρη. Τότε γράφτηκε και το σημείωμα. Από σύμπτωση μια βδομάδα μετά είδα μαστόρια να έχουν ξηλώσει όλη την πρόσοψη και να αναδεικνύουν την πέτρα από κάτω. Οι φωτογραφίες πριν ακόμη δημοσιευτούν έγιναν ρετρό. Η ταχύτητα ζαλίζει.