Των Μανόλη Χατζηπαναγιώτου, Ζωής Γεωργούλα
Σαν σήμερα, 28 Μαρτίου του 2012, πέθανε ο Γιάννης Μπανιάς. Ο Γιάννης Μπανιάς είναι από τους ανθρώπους που άνοιξαν λαγούμια στα σκοτεινά. Έσκαψαν με υπομονή στα τυφλά, έσκαψαν με τα νύχια τους βγάζοντας τόνους χώμα και λάσπη, ελπίζοντας να βρουν ξέφωτα. Δεν ήταν ο μόνος που το έκανε, ήταν όμως ένας από αυτούς.
Γεννήθηκε στα Τζουμέρκα, στο χωριό Μελισσουργοί της Άρτας το 1939. Το 1957 πηγαίνει στο Γκρατς της Αυστρίας. Σε μια δύσκολη δεκαετία για την Αριστερά στην Ελλάδα και στον κόσμο ο νεαρός φοιτητής αναπτύσσει συνδικαλιστική δράση και γίνεται μέλος του ΚΚ Αυστρίας. Αυτό του κοστίζει την απέλασή του. Στην Ελλάδα συνεχίζει τις σπουδές του στο ΕΜΠ και παράλληλα δίνει αγώνες για τη δημοκρατία ως στέλεχος της νεολαίας Λαμπράκη. Είναι η εποχή του 114 και του 15%. Μέσα στη δικτατορία υπηρετεί τη στρατιωτική θητεία και τότε τον βρίσκει η είδηση της διάσπασης του ΚΚΕ. Τα χακί δεν τον εμποδίζουν να πάρει την δύσκολη απόφαση: Παίρνει το μέρος του γραφείου «Εσωτερικού» και των κομμουνιστών της ανανέωσης. Με την απόλυσή του αναπτύσσει αντιδικτατορική δράση μέσα από τις γραμμές του «Ρήγα Φεραίου». Το πληρώνει με εξορία στο Παρθένι της Λέρου.
Η μεταπολίτευση τον βρίσκει να δραστηριοποιείται στην Αριστερά και λίγο αργότερα εντάσσεται στο ΚΚΕ Εσωτερικού όπου αναδεικνύεται Γραμματέας. Όταν το κόμμα διασπάται ηγείται της μερίδας που υπερασπίζεται την Κομμουνιστική Ανανέωση και ιδρύει το ΚΚΕ εσωτερικού-Ανανεωτική Αριστερά που το διαδέχεται η Ανανεωτική Κομμουνιστική Οικολογική Αριστερά. Είναι από τους πρωτεργάτες της έκδοσης του βραχύβιου αλλά σημαντικού περιοδικού «Κάπα» και της μακρόβιας και σημαντικής εφημερίδας «Η Εποχή» η οποία την Κυριακή 28 Μαρτίου εκδίδει το φύλλο 1533!
Ο Γιάννης ο Μπανιάς και η ΑΚΟΑ βιώνουν την έρημο της δεκαετίας του ’90. Παρά το γεγονός ότι η Ανανεωτική Αριστερά έχει καταγγείλει και έχει οριοθετηθεί από τα ανελεύθερα καθεστώτα της ανατολικής Ευρώπης, η κατασυκοφάντηση των αριστερών ιδεών έχει αρνητικές επιπτώσεις σε όλες τις συλλογικότητες. Ο νεοφιλελευθερισμός επελαύνει και αναγγέλλει μάλιστα και το τέλος της… Ιστορίας. Γρήγορα αντιλαμβάνονται τα κελεύσματα των καιρών και η ΑΚΟΑ αναλαμβάνει ενωτικές πρωτοβουλίες. Το Κοινωνικό Φόρουμ γεννά τον Χώρο Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς. Ο Γιάννης ο Μπανιάς είναι καταλύτης ενότητας καθώς η προσφορά του αναγνωρίζεται τόσο από την κοινοβουλευτική αριστερά του Συνασπισμού, όσο και από τα κινήματα και τον εξωκοινοβουλευτικό χώρο. Έτσι ο σύντροφος Γιάννης γίνεται από τους πρωτεργάτες της ίδρυσης του ΣΥΡΙΖΑ το 2004. Αν και πολλοί το ξεχνάνε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ιδρύθηκε το 2015, αλλά το μακρινό 2004 από τις κατασυκοφαντημένες «συνιστώσες». Ήταν μια ντουζίνα μικροί σχηματισμοί που έβαλαν κατά μέρος τις μικροαλαζονείες και τις ιδεολογικές διαφορές και συντάχθηκαν με τον Συνασπισμό σε μια πληθυντική Αριστερά. Είναι ισχυρισμός των γράφοντων ότι αυτό δεν θα γινόταν χωρίς την ΑΚΟΑ και τον Γιάννη Μπανιά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ τον τιμά και τον εκλέγει βουλευτή του το 2007 μέσα από την πρώτη θέση του ψηφοδελτίου της Επικρατείας. Έμεινε βουλευτής ως το 2009. Μετά αναλαμβάνει συντονιστής της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε ηλικία 73 ετών τον κατέβαλε η ασθένεια και πεθαίνει στις 28 Μαρτίου του 2012, χωρίς να δει τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Έσκαψε το λαγούμι αλλά δεν είδε το ξέφωτο.
