Της Νικολέτας Βρέκα
Από τη στιγμή που ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, και η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως επισημοποίησαν τις εξαγγελίες για την ίδρυση και τοποθέτηση ενός νέου αστυνομικού σώματος για τη “φύλαξη και προστασία” των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, έχει ξεσπάσει θύελλα αντιδράσεων στην πανεπιστημιακή -και όχι μόνο- κοινότητα, η οποία σύσσωμη φαίνεται πως αντιστέκεται αποφασιστικά στο νέο, κατασταλτικού χαρακτήρα νομοσχέδιο, ενώ “τρέχει” παράλληλα (εδώ και έναν μήνα) διαδικτυακά, με μεγάλη επιτυχία και η καμπάνια-πρωτοβουλία “Όχι αστυνομία στα πανεπιστήμια”.
Οι φοιτητές, ως πρωταγωνιστές του νέου αυτού μέτρου, παίρνουν θέση και μιλούν στο Cretanleft για το νομοσχέδιο της κυβέρνησης σχετικά με την πανεπιστημιακή αστυνομία (όπου βέβαια αυτή κριθεί αναγκαία…), εκφράζοντας οι περισσότεροι την αντίθεσή τους, με επιχειρήματα και προτάσεις, ενώ κάποιοι εμφανίζονται είτε διστακτικοί είτε το βλέπουν ως αναγκαία λύση.
Θωμάς, 3ο έτος, Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών, Πολυτεχνείο Κρήτης
Φυσικά και πρέπει να υπάρχει προστασία της δημόσιας περιουσίας αλλά όχι με μια αστυνομία. Αρχικά, γιατί θα υπάγεται διοικητικά στην ΕΛ.ΑΣ. Αντίθετα, η οργάνωση του τρόπου φύλαξης των πανεπιστημιακών κτηρίων και του εξοπλισμού τους πρέπει να αποτελεί αρμοδιότητα των πρυτανικών αρχών. Τέλος, τα Πανεπιστήμια μπορούν να λειτουργούν μόνο σε συνθήκες ελευθερίας και πολυφωνίας.
Ελίζα, τελειόφοιτη, Τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ, ΑΠΘ
Σίγουρα τα πανεπιστήμια χρειάζονται προσωπικό ασφάλειας, αλλά αυτό υπήρχε ήδη. Τους τελευταίους μήνες πριν την πανδημία, η κατάσταση στο ΑΠΘ είχε βελτιωθεί πάρα πολύ και οι φοιτητές αισθάνονταν πιο ασφαλείς. Θεωρώ ότι πρέπει να γίνουν περισσότερες επενδύσεις στις εγκαταστάσεις και τις υπηρεσίες του πανεπιστημίου, παρά στο αστυνομικό σώμα…
Γιάννης, τελειόφοιτος, Τμήμα Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης, Πολυτεχνείο Κρήτης
Όσον αφορά την ίδρυση και τοποθέτηση αστυνομικού σώματος στο πανεπιστήμιο, διαφωνώ. Η κυβέρνηση πρέπει να αναλογιστεί (εφόσον πραγματικά νοιάζεται για την ασφάλεια των φοιτητών – καθηγητών και λοιπών εμπλεκομένων) αν το συγκεκριμένο μέτρο θα αποδώσει προς αυτή την κατεύθυνση, δηλαδή προς ένα ασφαλές Πανεπιστήμιο. Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει η σημερινή κυβέρνηση διάφορα άλλα ζητήματα, δείχνει τον κατασταλτικό χαρακτήρα της. Καταστολή και Πρόοδος δεν συμπορεύονται, οπότε μιλάμε για ένα εν γένει σαθρό νομοσχέδιο που πιθανόν κρύβει άλλες διαθέσεις, πιο σκοτεινές θα μπορούσε να πει κάποιος ή απλά μιλάμε για ξεκάθαρο στρουθοκαμηλισμό σε θεμελιώδη προβλήματα της Παιδείας συνολικά (φοιτητικές παρατάξεις, χαμηλές επενδύσεις, εκπαιδευτικό σύστημα, κλπ), τα οποία ίσως και να διογκώσουν αυτό που η κυβέρνηση θέλει να εξαλείψει, δηλαδή τη Βία.
Αγγελική, 2ο έτος, Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Μηχανικών Υπολογιστών, ΑΠΘ
Νομίζω είναι σημαντικό να σταθούμε ενάντια στην εφαρμογή αυτού του νομοσχεδίου συνολικά, όχι μόνο όσο αφορά στην ίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Η βάση εισαγωγής και το χρονικό όριο στη φοίτηση είναι μέτρα που δείχνουν την επιθυμία της κυβέρνησης να αφαιρέσει με συνοπτικές διαδικασίες το δικαίωμα φοίτησης από χιλιάδες ίσως άτομα, ενώ ταυτόχρονα εξασφαλίζει αυξημένα κέρδη για τους ιδιώτες των κολλεγίων. Θέλουν να δημιουργήσουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση τις συνθήκες στις οποίες θα αντέχουν μόνο οι συγκεκριμένοι λίγοι προνομιούχοι, οι ίδιοι στους οποίους η κυβέρνηση στηρίζεται τώρα για να διατηρήσει την εξουσία της.
Σχετικά με την ίδρυση του νέου σώματος όμως, τις τελευταίες μέρες εμφανίστηκε στα φιλοκυβερνητικά μέσα πληθώρα στελεχών της Ν.Δ. οι οποίοι επαναλάμβαναν συνεχώς τα ίδια επιχειρήματα.
Υποστηρίζουν ότι το νομοσχέδιο στοχεύει στη δημιουργία ασφαλούς περιβάλλοντος προς όφελος της πανεπιστημιακής κοινότητας, των φοιτητών. Αλλά, στην πραγματικότητα, δεν πιστεύω ότι εντός των υποδομών των πανεπιστημίων είναι αυξημένα τα επίπεδα της εγκληματικότητας. Ναρκωτικά μπορεί να βρεθούν μέσα στις σχολές, όπως ακριβώς βρίσκονται και στις κεντρικότερες περιοχές μίας πόλης. Περιστατικά εγκληματικότητας μπορεί να προκύψουν στο πανεπιστημιακό περιβάλλον, όπως άλλωστε προκύπτουν και σε κάθε άλλο κοινωνικό χώρο.
Υποστηρίζουν, επίσης, ότι είναι τα συχνά φαινόμενα πρόκλησης καταστροφών στις εγκαταστάσεις που τους οδηγούν στη συγκεκριμένη απόφαση. Αν θέλουν όμως να μιλήσουμε για καταστροφές, ας μιλήσουμε για παράδειγμα για εκείνο το εργαστήριο του οποίου το ταβάνι κατέρρευσε ή για τον εργαστηριακό εξοπλισμό που δεν είναι διαθέσιμος στους φοιτητές γιατί ενοικιάζεται σε ιδιωτική εταιρία για την εκπλήρωση των συμφερόντων της. Αυτές είναι κάποιες αληθινές εικόνες από τα πανεπιστήμια. Η πανεπιστημιακή κοινότητα δε χρειάζεται την προστασία της αστυνομίας του κ. Χρυσοχοΐδη. Κυρίως χρειάζεται χρηματοδότηση και στήριξη από την πολιτεία.
Και όσο για το επιχείρημα που χρησιμοποιείται συνεχώς από τα φερέφωνα του κυβερνητικού αφηγήματος ότι η χώρα ακολουθεί το παράδειγμα ευρωπαϊκών κρατών, είναι πολύ εύκολο να μάθει κανείς ότι σε κανένα ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο δεν υπάρχει αστυνομικό σώμα, έτσι όπως το εννοούν αυτοί. Μπορεί να υπάρχει φύλαξη, αλλά είναι σημαντικές οι διακρίσεις ανάμεσα στα δύο. Οι φύλακες είναι υπάλληλοι που υπάγονται στο πανεπιστήμιο και στον πρύτανη, όχι στην αστυνομία. Οι φύλακες των ευρωπαϊκών πανεπιστημίων δεν είναι ελάχιστα εκπαιδευμένοι οπλισμένοι φρουροί που κυκλοφορούν στους διαδρόμους, έχοντας την εξουσία να συλλαμβάνουν και να ασκούν βία όποτε θεωρούν αυτοί ότι είναι “αναγκαίο”.
Η αστυνόμευση τέτοιου τύπου μέσα στις σχολές, σε συνδυασμό και με την εφαρμογή πειθαρχικού κώδικα στους φοιτητές, στοχεύει στον εκφοβισμό όσων διαμαρτύρονται και τελικά στη διάλυση του φοιτητικού κινήματος.
Παναγιώτης, μεταπτυχιακός φοιτητής, Τμήμα Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών, ΕΚΠΑ
Σχετικά με την αστυνομία στα πανεπιστήμια, θεωρώ πως, εφόσον δεν επηρεάζει τις αρχές του ασύλου και δεν παρεμποδίζει πανεπιστημιακά όργανα να κάνουν την δουλειά τους αλλά και εφόσον μπορούν να εκφράζουν τις ιδέες τους οι φοιτητές και οι καθηγητές, θα μπορέσει να φανεί χρήσιμη στο Πανεπιστήμιο.
Ηράκλεια, 4ο έτος, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
Κατά την γνώμη μου, θα ήταν καλό να αποσυρθεί η διάταξη για το ειδικό σώμα φύλαξης και προστασίας των πανεπιστημίων, διότι η ανάθεση της φύλαξης σε όργανα που δεν ανήκουν στην πανεπιστημιακή κοινότητα και δεν ελέγχονται από αυτή, αντιβαίνει τον κατοχυρωμένο τρόπο της διοίκησης του Πανεπιστημίου.
Θα ήταν βέλτιστο, η φύλαξη να ανατεθεί αποκλειστικά και μόνο σε μόνιμο πανεπιστημιακό προσωπικό κατόπιν κατάρτισης και εκπαίδευσης προκειμένου να ανταποκρίνεται αποτελεσματικότερα στην ιδιαιτερότητα του πανεπιστημιακού περιβάλλοντος. Επίσης, αξίζει να σημειωθεί ότι καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν ακολουθεί τέτοιες πρακτικές (εξωπανεπιστημιακά όργανα αρμόδια για φύλαξη) και θα ήταν καλό αυτό να ληφθεί υπόψη από την ελληνική κυβέρνηση -μπορεί να υπάρξει φύλαξη και όχι αποκλειστικά από ειδικό σώμα της Ελληνικής Αστυνομίας.
Ας σεβαστούμε τις ομόφωνες αποφάσεις της Συνόδου των Πρυτάνεων και ας λάβουμε υπόψη τις επιμέρους προτάσεις που έχουν κατατεθεί στο τραπέζι των συζητήσεων, τόσο από τις Πρυτανικές Αρχές όσο και από την πανεπιστημιακή κοινότητα εν γένει.
Αντώνης, 3ο έτος, Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, ΑΠΘ
Προσπαθώντας να διαβάσω πίσω από τις λέξεις, θαρρώ πως μία μία αναμεταξύ τους συνηγορούν στο σύνολό τους στην έννοια του άκρατου σωφρονισμού: «Πειθαρχία», «ποινή», «προανακριτικός έλεγχος», «σύλληψη», «διαγραφή» είναι οι μέχρι τώρα απαντήσεις του υπουργείου σε ένα ερώτημα που δεν τέθηκε σε κανέναν από μας, σε κανέναν από τους καθηγητές μας. Παρά ταύτα, γκρέμισε τέχνας κατηργαζόμενο την ανοχύρωτη πύλη του Πανεπιστήμιου, επιδιώκοντας να τσιμεντώσει ιδέες που μέχρι πρόσφατα θεωρούσαμε ρευστές και περιρρέουσες στο χώρο του. Έννοιες όπως η ελευθερία, η δημοκρατία, το ανήκειν… έννοιες που πλέον τυχοδιωκτικά φαίνεται να εξαιρούν το Πανεπιστήμιο από το όποιο γίγνεσθαι.
Το υπουργείο, λοιπόν, σε ρόλο κούκου αυτή τη φορά (το πτηνό που αφήνει τα αυγά του στη φωλιά άλλων πτηνών) επιδιώκει να καταστήσει το Πανεπιστήμιο ένα φορέα δευτερογενούς κακοποίησης αν θεωρήσουμε το ίδιο ως πρώτης τάξεως κακοποιητή με θύματα όλους εμάς. Αν η αστυνόμευση, η πάταξη της λογοκλοπής και της κάθε φοιτητικής αυθαιρεσίας συνοδεύεται θεσμικά από απαγχονισμό του λειτουργικού ρόλου που μας αποδίδεται στο χώρο του Πανεπιστημίου για τη δήθεν ασφάλεια του ίδιου, τότε θα πρέπει να θυμίσουμε στο Υπουργείο πως στο Πανεπιστήμιο πριν ακόμα από κτιριακές υποδομές και εγκαταστάσεις, βρίσκονται μετρήσιμες μονάδες, άνθρωποι.
Και θα συμφωνήσεις, θεωρώ, με την Άννα Χάρεντ όταν εκείνη λέει πως «Καμιά τιμωρία δεν έχει αποκτήσει τέτοια αποτρεπτική δύναμη για να εμποδίσει την τέλεση εγκλημάτων. Αντίθετα, οποιαδήποτε κι αν είναι η ποινή, την πρώτη φορά που θα τελεστή ένα συγκεκριμένο έγκλημα, είναι πιο πιθανή η επανεμφάνιση του απ’ ό,τι θα μπορούσε να είναι εκείνη η πρώτη». Κάπου εδώ, θα πρέπει να σκεφτούμε πως η ανάγκη ύπαρξης ποινών ή στην καλύτερη των περιπτώσεων κυρώσεων στο Πανεπιστημιακό σώμα, δεν είναι το οπισθόφυλλο αλλά το εξώφυλλο της νέας τάξης πραγμάτων την οποία πίσω από μία οθόνη παλεύουμε να ανιχνεύσουμε πριν κανονικοποιηθεί και αυτή.
Παντελής, 1ο έτος, Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Πιστεύω ότι με την κατάσταση που επικρατούσε στα ελληνικά πανεπιστήμια, η εγκαθίδρυση αστυνομικών σωμάτων ήταν αναγκαία καθώς το θέμα γινόταν ανεξέλεγκτο και ούτε οι φοιτητές αλλά ούτε και οι καθηγητές ήταν ικανοί να το αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά.
Ελένη, 5ο έτος, Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πολυτεχνείο Κρήτης
Σχετικά με την τοποθέτηση αστυνομικού σώματος στους πανεπιστημιακούς χώρους, μπορώ να πω πως δεν το έχω ψυχολογήσει ακόμη (για να απαντήσω αν με βρίσκει σύμφωνη ή όχι)· δεν την κατανοώ σαν πράξη και, μάλιστα, από ό,τι καταλαβαίνω και έχω ακούσει ούτε η ίδια η αστυνομία είναι σύμφωνη με αυτήν την απόφαση.
Αργυρώ, 4ο έτος, Τμήμα Νομικής, ΑΠΘ
Το νομοσχέδιο για την τοποθέτηση αστυνομικού σώματος στα πανεπιστήμια δεν με βρίσκει καθόλου σύμφωνη. Συγκεκριμένα, στο ΑΠΘ έχουμε ήδη φύλακες, χωρίς την αρμοδιότητα της αστυνομίας βέβαια, και αυτό είναι υπεραρκετό για την ασφάλεια μας. Η τοποθέτηση αστυνομικών, το μόνο που θα επιφέρει είναι επιπλέον κρατικό τραμπουκισμό προς τους φοιτητές. Οι δαπάνες δε για την πρόσληψη/μισθοδοσία κτλ αυτών, θα μπορούσαν κάλλιστα να χρησιμοποιηθούν για άλλους τομείς της παιδείας (εξοπλισμός, προσωπικό, συγγράμματα, τα ίδια τα κτίρια), που το χρειάζονται πραγματικά. Αν και το βρίσκω “tone deaf” να μην χρηματοδοτούνται τομείς που πραγματικά το έχουν ανάγκη, συγκεκριμένα ο τομέας της υγείας.
Δεν σου κρύβω, ότι τρέμω την αντιμετώπιση των φοιτητών, και πόσω μάλλον των φοιτητριών – καθώς δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις σεξουαλικών παρενοχλήσεων- από τους αστυνομικούς και την κατάχρηση εξουσίας που θα λάβει χώρα μόλις επιστρέψουμε. Πέρα από τους φύλακες, όπως εκείνους στο ΑΠΘ, θα αρκούσε έστω η χρήση κάρτας εισόδου φοιτητών ή επισκεπτών ΑΕΙ (ή έστω επίδειξη φοιτητικού πάσο). Η παρουσία αστυνομικών δυνάμεων θα επιφέρει μεγάλες αντιδράσεις και συμπλοκές με φοιτητές. Προσωπικά, φοβάμαι ότι -με την αναμονή- θα ξεσπάσει ανά πάσα στιγμή κάποια συμπλοκή με πυρά και δεν με κάνει να νιώθω καθόλου ασφαλής.
Φωτογραφία: Νικόλας Κοκοβλής
