Σε μια χώρα που υφίσταται μια δημοκρατική εκτροπή που καταδικάζεται πλέον ανοικτά από τη διεθνή κοινότητα, υπήρχε περίπτωση να άφηναν τις δημοσκοπήσεις ελεύθερες, χωρίς χειραγώγηση;
Μια κυβέρνηση που παρουσιάζεται διεθνώς σαν αρνητικό παράδειγμα αυταρχικού ολοκληρωτισμού, που σύμφωνα ακόμη και με συντηρητικά διεθνή ΜΜΕ ξαναγυρνά τη χώρα πίσω σε εποχές μαύρης δικτατορίας, υπήρχε περίπτωση να μη σκεφτεί να εκμεταλλευτεί τη δύναμη των δημοσκοπήσεων σαν μέσο επιρροής των πολιτών;
Σε μια χώρα που η ελευθεροτυπία και ο πλουραλισμός έχουν στραγγαλιστεί από την κυβερνητική προπαγάνδα, με αποτέλεσμα στις διεθνείς κατατάξεις να έχει πέσει 60 θέσεις πιο κάτω σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, καταλαμβάνοντας την 108η θέση, δίπλα σε τριτοκοσμικά κράτη της Αφρικής, υπήρχε περίπτωση να μην προσπαθήσουν να αλώσουν και τις δημοσκοπικές εταιρείες;
Σε ένα κράτος που η κυβερνητική προπαγάνδα δεν διστάζει να παρουσιάσει τον πρωθυπουργό σαν τον σύγχρονο Μωυσή που οδηγεί το λαό του στη σωτηρία και τώρα σαν τον… Τζων Λένον επειδή πέρασε μια διάβαση στη Νέα Υόρκη, υπήρχε ποτέ περίπτωση να μην εκμεταλλευτούν την ευκαιρία των δημοσκοπήσεων για να χειραγωγήσουν και να επηρεάσουν την κοινή γνώμη;
Οι δημοσκοπήσεις σε όλον τον κόσμο, δυστυχώς για όσους προσπαθούν να τις εκμεταλλευτούν και να τις χειραγωγήσουν, κρίνονται εκ του αποτελέσματος.
Και το αποτέλεσμα των τελευταίων δύο εκλογικών αναμετρήσεων όχι μόνο δεν δικαιώνει τις δημοσκοπικές προβλέψεις, αλλά δείχνει ξεκάθαρα και την επιχείρηση χειραγώγησής τους προς συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Παράδειγμα πρώτο οι εθνικές εκλογές του 2019. Ο ΣΥΡΙΖΑ, εν μέσω έξαρσης του αντί ΣΥΡΙΖΑ μετώπου, παρουσιάζονταν σε όλες τις δημοσκοπήσεις να κερδίζει το πολύ ένα 24-25% του εκλογικού σώματος.
Κι όταν ήρθαν οι πραγματικές εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε ένα 33% επιπλέον των δημοσκοπικών εκτιμήσεων, κερδίζοντας το 32% των ψήφων.
Παράδειγμα δεύτερον οι πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές στο ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ. Όπου οι προθέσεις ελέγχου του αποτελέσματος αποτυπώθηκαν και στην πράξη, με την αποκάλυψη της παρακολούθησης από την ΕΥΠ του τηλεφώνου του Νίκου Ανδρουλάκη. Που ήταν αυτός που τελικά κέρδισε τις εκλογές.
Σε αυτή την εσωκομματική μάχη, το αγαπημένο παιδί του διαπλεκόμενου με την κυβέρνηση μιντιακού συστήματος ήταν αναμφίβολα ο δηλωμένος εχθρός του ΣΥΡΙΖΑ, ο Ανδρέας Λοβέρδος.
Πόσο σύμπτωση είναι το γεγονός ότι προεκλογικά οι δημοσκοπήσεις του έδιναν την πρωτιά, με περισσότερο από το 35% των ψήφων, για να καταταγεί στο τέλος τρίτος και καταϊδρωμένος, με περισσότερες από 10 ποσοστιαίες μονάδες λιγότερο από τις δημοσκοπικές εκτιμήσεις;
Και στα δύο πρόσφατα παραδείγματα κρίθηκε, εκτός από την αξιοπιστία των δημοσκοπήσεων και ο πολιτικός προσανατολισμός της επιχειρούμενης χειραγώγησης.
Πρόσφατη είναι, άλλωστε, η δημοσιοποίηση της… ανταμοιβής μιας εκ των δημοσκοπικών εταιρειών που πρωταγωνιστούν στην προσπάθεια να βγάλουν πρώτον και με διαφορά τον Μητσοτάκη, με αδιαφανείς αναθέσεις έργων από την κυβέρνηση, αξίας 2,5 εκατομμυρίων ευρώ.
Η επιστήμη διδάσκει ότι οι προσομοιώσεις της πραγματικότητας, είτε αναφερόμαστε σε φυσικά, είτε σε κοινωνικά, είτε σε οικονομικά είτε και σε πολιτικά φαινόμενα, κρίνονται από τη σύγκριση της εκτίμησης με την πραγματικότητα. Η διαδικασία σύγκρισης εκτίμησης και πραγματικότητας ονομάζεται διεθνώς καλιμπράρισμα και επί το ελληνικότερο «στάθμιση και ρύθμιση του μοντέλου».
Μια διαδικασία που φαίνεται να μην αγγίζει τις ελληνικές δημοσκοπικές εταιρείες. Αν αυτό συνέβαινε, δεν θα έπρεπε να υπήρχαν διορθώσεις των δημοσκοπικών μοντέλων μετά τις πρόσφατες αποτυχίες;
Όμως κάθε φορά που οι δημοσκόποι βρίσκονται μπροστά στην αμείλικτη πολιτική πραγματικότητα που τους διαψεύδει, αντί να διορθώσουν τα μοντέλα τους, κρύβονται πίσω από τις αβεβαιότητες του συστήματος.
Που κατά τραγική σύμπτωση, όμως, λειτουργούν πάντοτε υπέρ των επιθυμιών της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Αν οι δημοσκόποι ήταν αντικειμενικοί στις εκτιμήσεις τους και εχθρός τους ήταν οι υπάρχουσες, πράγματι, αβεβαιότητες της πολιτικής συμπεριφοράς των πολιτών, δεν θα έπρεπε οι λάθος εκτιμήσεις να ήταν μοιρασμένες; Δεν θα έπρεπε δηλαδή άλλοτε το λάθος να είναι υπέρ της κυβέρνησης Μητσοτάκη και άλλοτε σε βάρος της;
Εδώ όμως το λάθος των δημοσκοπικών εκτιμήσεων είναι συστηματικά και σταθερά υπέρ των πολιτικών επιδιώξεων των κυβερνώντων και σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Έτσι, αν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις πριν και μετά τις καλοκαιρινές αποκαλύψεις για τη δημοκρατική εκτροπή εξ αιτίας της ελληνικής εκδοχής του σκανδάλου Watergate, που στις ΗΠΑ κόστισε στον Νίξον το προεδρικό αξίωμα, βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι οι Έλληνες πολίτες είμαστε αδιάφοροι για τη δημοκρατία και δεν επηρεαστήκαμε καθόλου από την εξέλιξη που έστρεψε τον διεθνή τύπο εναντίον του Έλληνα πρωθυπουργού.
Ενώ δηλαδή τα διεθνή μέσα, που μέχρι πρότινος ήταν φιλικά προς τον Μητσοτάκη, αντιλαμβανόμενα την κατάλυση των ατομικών ελευθεριών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων που επιχειρείται από τον ίδιον και την κυβέρνησή του, στράφηκαν εναντίον του, οι πολίτες της χώρας που υφίσταται την εκτροπή εξακολουθούν και υποστηρίζουν τον πρωθυπουργό που ως υπεύθυνος για την ΕΥΠ, παρακολουθεί τα τηλέφωνα των πολιτικών του αντιπάλων για να γνωρίζει την προσωπική τους ζωή και να τους έχει στο χέρι.
Είτε οι Έλληνες γίναμε ξαφνικά όλοι μαφιόζοι και επικροτούμε τις μεθόδους παραβίασης των ατομικών δικαιωμάτων μας, (γιατί κακά τα ψέματα, αν παρακολουθούν τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, γιατί να μην παρακολουθούν τον καθένα μας;), είτε γίναμε μαζοχιστές και μας αρέσει να παραβιάζουν τα δικαιώματά μας.
Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση που να δικαιολογεί το αποτέλεσμα των ευνοϊκών για τον Μητσοτάκη δημοσκοπικών εκτιμήσεων, με 8 και 10 μονάδες υπεροχής, που βλέπουν το φως της δημοσιότητας.
Αλλά δεν είναι μόνον η δημοκρατική εκτροπή που εκθέτει όσους προσπαθούν να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη.
Είναι και η ακρίβεια με… ονοματεπώνυμο που δεν δικαιολογεί τις θριαμβικές υπέρ της κυβέρνησης δημοσκοπικές εκτιμήσεις.
Δεν είναι δυνατόν, δηλαδή, να πιστέψει κανείς οι Έλληνες πολίτες δεν ενδιαφερόμαστε καθόλου για την τσέπη μας, που ρημάζει από την ακρίβεια, δεν ενδιαφερόμαστε καθόλου για τον επερχόμενο ψυχρό χειμώνα, αλλά αντίθετα, εξακολουθούμε χαζοχαρούμενα να υποστηρίζουμε την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό που υπογράφουν την καταλήστευση των εισοδημάτων μας.
Ακόμη κι αν δεχτούμε ότι το επιχείρημα της απόδοσης της ενεργειακής κρίσης σε διεθνείς παράγοντες έχει πείσει το σύνολο των πολιτών, οι οποίοι δεν διαβάζουν, δεν ταξιδεύουν και δεν μαθαίνουν ειδήσεις από την υπόλοιπη Ευρώπη, όπου οι τιμές του ρεύματος είναι 3-4 φορές φτηνότερες από την Ελλάδα, ενώ οι μισθοί 3-4 φορές μεγαλύτεροι, ακόμη και σε αυτή την ακραία και εξωπραγματική περίπτωση, δεν θα έπρεπε να εκδηλώνεται στις δημοσκοπήσεις μια μικρή, έστω, δυσαρέσκεια για όσα συμβαίνουν;
Γίναμε ξαφνικά όλοι οι Έλληνες μαζοχιστές και μας αρέσει να μας εκμεταλλεύονται και να μας κλέβουν;
Ή μήπως γίναμε όλοι ξαφνικά… σανοφάγοι και δεν καταλαβαίνουμε ότι κάτι επιπλέον κάνουν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και καταφέρνουν και ρίχνουν τις τιμές, σε σχέση με την δική μας που τις ανεβάζει διαρκώς, υπέρ των ευνοούμενων από την ίδια εγχώριων καρτέλ της ενέργειας;
Η εκδίκηση όσων προσπαθούν να χειραγωγήσουν τους Έλληνες πολίτες, χρησιμοποιώντας τις δημοσκοπήσεις όχι σαν εργαλείο πολιτικής, αλλά σαν την αυτοεκπληρούμενη προφητεία, είναι η προσγείωση στην πραγματικότητα.
Γιατί είναι πασίδηλο και προφανές ότι αυτό που δεν μπορούν να εκτιμήσουν, ούτε και να αντιληφθούν οι δημοσκόποι, είναι ο θυμός του πολίτη που τον κοροϊδεύουν. Και που δεν έχει που αλλού να ξεσπάσει, παρά μόνο όταν έρθει η ώρα της κάλπης.
Τότε που θα προσπαθούν να μαζέψουν τις σημερινές εκτιμήσεις για τη δημοσκοπική υπεροχή του Μητσοτάκη και δεν θα μαζεύονται.
Τότε που θα εκδηλωθεί η δυσαρέσκεια και η δυσφορία των πολιτών για ένα στυγνό καθεστώς που πνίγει τα δημοκρατικά δικαιώματα, ληστεύει τα εισοδήματα και εξαπατά τους Έλληνες πολίτες.
Γιατί στη ζωή δεν είναι στραβοί οι γιαλοί. Απλώς κάποιοι στραβά αρμενίζουν…
Πηγή: tvxs.gr
