Του Μανόλη Χατζηπαναγιώτου
Ο κύριος Χατζηνικολάου είναι ένας πολύ έμπειρος δημοσιογράφος που έχει φάει με το κουτάλι το πολιτικό ρεπορτάζ. Ήταν φυσικό λοιπόν να μπει στο μέγαρο Μαξίμου «σαν στο σπίτι του». Αντίστοιχα, ο κύριος Μητσοτάκης και έμπειρος είναι και επικοινωνιακός, παρά τα όσα του καταμαρτυρούν. Πόσω δε μάλλον όταν απέναντί του έχει έναν δημοσιογράφο πολύ οικείο όπως ο κύριος Χατζηνικολάου. Το κλίμα λοιπόν της συνέντευξης ήταν χαλαρό και άνετο. Έμοιαζε να γίνεται μια συζήτηση μεταξύ φίλων για τις πολιτικές εξελίξεις.
Για το μεγάλο ζήτημα της πανδημίας ο κύριος Μητσοτάκης έκανε ακόμη μια φορά το δικό του πάρτι. Όλα καλά, αν εξαιρέσεις τους νεκρούς. Και όσοι πέθαναν φταίνε γιατί είναι ανεμβολίαστοι, τα κάναμε όλα τέλεια κ.τ.λ. Ο πρωθυπουργός σε πολλά πράγματα αλλοίωσε την πραγματικότητα, απέκρυψε στοιχεία, τα φώτισε όπως ήθελε, είπε και μικρά ψεύδη από αυτά που δίνουν αλάτι στην πολιτική ζωή. Η αντιπολίτευση τα επεσήμανε και τα στηλίτευσε. Ένα μόνο ήταν το «καινούριο» που πέρασε απαρατήρητο. Είπε επί λέξει: «Η χώρα έχει ένα Εθνικό Σύστημα Υγείας, Δημόσιο και Ιδιωτικό, που συνεργάζονται…» Προανήγγειλε λοιπόν ότι στα πλαίσια της «μεταρρύθμισης» έχει ρόλο για τους Ιδιώτες.
Ο κύριος Χατζηνικολάου τα περισσότερα θέματα τα έθεσε διεκπεραιωτικά και άφησε τον πρωθυπουργό να πλάσει το δικό του αφήγημα. Για παράδειγμα, στο θέμα της χειραγώγησης του Τύπου απέφυγε να θυμίσει στον συνομιλητή του ότι η επιτροπή που «έβγαλε λάδι» τον κύριο Πέτσα, συγκροτήθηκε με κυβερνητική πλειοψηφία, απέφυγε να καλέσει τον ίδιο τον κύριο Πέτσα και τον αθώωσε με την ίδια κυβερνητική πλειοψηφία.
Στο μέγιστο θέμα της δίωξης των μη αρεστών δημοσιογράφων, ο συνάδελφός τους κύριος Χατζηνικολάου αρκέστηκε να ακούσει τα περί ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης, την οποία με μαγικό τρόπο υπονομεύει η αντιπολίτευση.
Σε ορισμένα θέματα απλώς έδινε όμορφες πάσες με ερωτήσεις («γιατί έχετε τόσο μεγάλο προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις;») που θύμισαν θαυμαστή ποπ ειδώλου ή ποδοσφαιριστή.
Σε άλλες ανεδείχθη «βασιλικότερος του βασιλέως», εγκαλώντας τον κύριο Μητσοτάκη ότι είναι υπερβολικά μετριοπαθής! Για παράδειγμα στο θέμα της συμφωνίας των Πρεσπών αναρωτήθηκε γιατί η Ελλάδα «το παίζει καλός πρόσκοπος» και δεν τους εκβιάζει μέσα από την ενταξιακή διαδικασία. Απέφυγε μάλιστα να κατονομάσει τους «ακατανόμαστους», πράγμα που έκανε ο κύριος Μητσοτάκης μιλώντας καθαρά για την «Βόρεια Μακεδονία».
Παρομοίως και για την πανεπιστημιακή αστυνομία. «Γιατί αργείτε;», «γιατί ως τώρα δεν έχει μπει η αστυνομία στα πανεπιστήμια;». Με τέτοιου τύπου ερωτήσεις ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε ως κεντρώα αρσακειάδα, ο συνετός πρωθυπουργός που είναι αποφασιμένος, αλλά δεν επιθυμεί ακρότητες.
Η συνέντευξη λοιπόν δεν έβγαλε πολλές ειδήσεις. Το μεγάλο ενδιαφέρον όμως βρίσκεται σε αυτά που ΔΕΝ ΡΩΤΗΣΕ ο κύριος Χατζηνικολάου. Στις καθόλου τυχαίες αποσιωπήσεις. Σε αυτά που δεν λέγονται μεταξύ φίλων. Ο φίλος δεν βαρυκαρδίζει τον φίλο, αυτό είναι νόμος. Αν όμως απέναντι στον κύριο Μητσοτάκη δεν υπήρχε ένας «ευγενής» παλιόφιλος, αλλά ένας δημοσιογράφος που ήθελε να κάνει τη δουλειά του, πιθανώς θα ρωτούσε:
- Για την Ν.Δ. που είναι το πιο υπερχρεωμένο κόμμα της Ευρώπης. Πότε και πώς σκοπεύει η Ν.Δ. να επιστρέψει στις τράπεζες τα σχεδόν 360.000.000 € που χρωστάει;
- Για τον διπλασιασμό των μετακλητών κομματικών υπαλλήλων και την υπέρογκη αύξηση των αποδοχών τους
- Για την διερεύνηση του σκανδάλου NOVARTIS, η οποία στα 2,5 χρόνια της κυβέρνησης Ν.Δ. δεν προχώρησε καθόλου
- Για την συστηματική δίωξη όσων επιχείρησαν να ρίξουν φως στην υπόθεση NOVARTIS
- Για το Δημόσιο χρέος που έχει πάρει πάλι την ανηφόρα μετά από 2,5 χρόνια χωρίς μνημόνια
- Για την πιο πολυπληθή κυβέρνηση της μεταπολίτευσης που αριθμεί 59 υπουργούς και υφυπουργούς, οι μισοί εκ των οποίων αγνοούνται
- Για την απαξίωση του ΣΕΠΕ που οδήγησε στην απουσία οποιουδήποτε ελεγκτικού μηχανισμού για τη μαύρη εργασία
- Για τον τριπλασιαμό των εκκρεμών συντάξεων που παρέλαβαν στα συρτάρια του ΕΦΚΑ. Έναν ΕΦΚΑ που τον παρέλαβε η ΝΔ με πλεονάσματα και ήδη έχει δυσθεώρητα χρέη
- Για τη διαχείριση του προσφυγικού η οποία ξεβράζει πτώματα σε όλα τα νησιά μας
Αλλά για να μην αδικούμε τον κύριο Χατζηνικολάου, στο τέλος της συνέντευξης με ένα πολύ κεφάτο χαμόγελο ομολόγησε ότι τέλειωσε ο χρόνος του και δεν πρόλαβε να ρωτήσει για το μεταναστευτικό. Φανταζόμαστε ότι, όταν στον επόμενο on camera καφέ θα συζητήσουν το θέμα, θα ξεκαρδιστούν στα γέλια. Σαν φίλοι.
