25η Μαρτίου: Ημέρα γιορτής ή οδύνης;

Του Δημήτρη Μαρεντάκη

Τους τελευταίους μήνες, βιώνουμε καθημερινά στο πετσί μας τα αποτελέσματα ενός υγειονομικού πολέμου, με έναν αόρατο όμως πολύ ισχυρό αντίπαλο: τον κορωνοϊό. Όποιος έχει μια στοιχειώδη ενημέρωση σχετικά με το κλίμα που επικρατεί σε όλη την επικράτεια και στα νοσοκομεία της, αντιλαμβάνεται εύκολα πως τα πράγματα είναι εξαιρετικά κρίσιμα και δύσκολα.

Δυσκολεύομαι, λοιπόν, να αντιληφθώ και να αποδεχθώ το γεγονός ότι η Ελληνική Κυβέρνηση προχωρά σε δαπάνες αξιοσέβαστων ποσών, με στόχο την διεξαγωγή όσο το δυνατόν πιο εντυπωσιακών και μεγαλόπρεπων εορτασμών σε όλη τη χώρα και κυρίως στην πρωτεύουσα. Την ίδια στιγμή που η χώρα μετρά καθημερινά δεκάδες νεκρούς από τον κορωνοϊό, την ίδια στιγμή που τα νοσοκομεία μας και το σύστημα υγείας έχουν καταρρεύσει, η κυβέρνηση επιμένει πεισματικά να μην προβαίνει στη δημιουργία νέων κρεβατιών ΜΕΘ, στην στελέχωση -όσο το δυνατόν καλύτερα- των νοσοκομείων και το διορισμό νέου μόνιμου προσωπικού σε αυτά, γιατί όπως δηλώνουν ανώτερα κυβερνητικά στελέχη είναι… “πεταμένα λεφτά”.

Την ίδια στιγμή, λοιπόν, που 130 συνάνθρωποί μας δεν έχουν κρεβάτια για να νοσηλευτούν και μένουν εκτός νοσοκομείων. Την ίδια στιγμή που καθημερινώς μετράμε όλο και περισσότερα κρούσματα! Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα, θεωρώ λάθος να δίνεται μεγαλύτερη έμφαση στον εορτασμό της συμπλήρωσης 200 ετών από τη σύσταση του ελληνικού κράτους, ενώ την ίδια στιγμή το εθνικό σύστημα υγείας παραμελείται με έναν τόσο πασιφανή και προκλητικό τρόπο!