Γράφει η Νικολέτα Βρέκα
Τα πανεπιστήμια αποτελούν χώρο διαμόρφωσης πολιτισμού, παιδείας, ελεύθερης διακίνησης ιδεών –για πόσο ακόμα;- και δίδεται ιδιαίτερη έμφαση στην υψηλή και ολοκληρωμένη εκπαίδευση, σύμφωνα με τις απαιτήσεις της επιστήμης, της τεχνολογίας και των τεχνών. Αυτά τουλάχιστον μέχρι τώρα.
Η κυβέρνηση, ούσα φαν του αστυνομικού κράτους και της καταστολής, αποφάσισε να προσλάβει χίλιους αστυνομικούς στους οποίους θα δοθεί εκπαίδευση ανάλογη εκείνης που λαμβάνουν οι ειδικοί φρουροί. Η πανεπιστημιακή αυτή αστυνομία ή αλλιώς ομάδα προστασίας, η οποία θα ονομάζεται ΟΠΠΙ, δε θα οπλοφορεί, βεβαίως-βεβαίως, θα φέρει απλά… γκλομπ και ειδικά σπρέι. Για τον λόγο αυτό, λοιπόν, επιστρατεύτηκαν οι πλέον αρμόδιοι υπουργοί, η κυρία Κεραμέως εκ Παιδείας και ο κύριος Χρυσοχοΐδης εκ Προστασίας και ασφάλειας των πολιτών –πρωτίστως.
Το καλό είναι, όπως μαθαίνουμε, ότι οι εν λόγω προστάτες θα κυκλοφορούν διακριτικά μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους, όπου φυσικά κριθεί απαραίτητη η τοποθέτησή τους, ενώ θα υπάρξει ελεγχόμενη είσοδος και κάμερες. Όσον αφορά στους ακαδημαϊκούς, έχουν ενστάσεις απέναντι στο κρατικό σχέδιο αστυνόμευσης των πανεπιστημίων, ενώ ο κος Χρυσοχοΐδης δήλωσε πως θα υπάρξει δημοκρατικός διάλογος επ’ αυτού στη Βουλή.
Έχει, όμως, κι άλλα “καλά” αυτό το σχέδιο. Ας υποθέσουμε πως βρίσκεται κάποιος φοιτητής στη Σχολή του για μάθημα και θέλει να μεταβεί στο αστυνομικό τμήμα για κάποια δουλειά-εκκρεμότητα· θα μπορούσε να απευθυνθεί, κάλλιστα, στους διακριτικούς φύλακες του Πανεπιστημίου και να το λύσει το θέμα δίχως κόπο και δίχως να χάσει τα μαθήματά του.
Το θέμα είναι σοβαρό και πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η φύλαξη και προστασία των πανεπιστημιακών χώρων είναι –και πρέπει να είναι- αποκλειστικό μέλημα των ίδιων των πανεπιστημίων. Η εισβολή και εγκαθίδρυση ενός νέου, «ξένου» -αστυνομικού- σώματος στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης ισοδυναμεί με προσπάθεια ελέγχου της διακίνησης απόψεων, ιδεών, μόρφωσης κ.λπ. Δεν είναι κάτι που πρέπει να περάσει στα «ψιλά» και ήδη φοιτητές, εκπαιδευτικοί και άνθρωποι του χώρου της εκπαίδευσης γενικά μάχονται για τα αυτονόητα και ζητούν από τους πρυτάνεις και την πανεπιστημιακή κοινότητα να κάνουν έναν κοινό αγώνα και να εναντιωθούν στο νέο κρατικό σχέδιο, το οποίο, όπως τονίζουν σε ανακοίνωσή τους, «επιχειρεί να καταστείλει τους φοιτητικούς αγώνες, τα σωματεία, τους μαζικούς φορείς, να επιβάλει σιγή νεκροταφείου και να αλλάξει άρδην το ελληνικό πανεπιστήμιο».
Στο σημείο αυτό ας σημειωθεί πως κάθε άλλο παρά τυχαίος είναι ο χρόνος έλευσης αυτού του σημαντικού νομοσχεδίου: Την ώρα που το πανεπιστήμιο είναι σχεδόν εδώ και ένα έτος –δύο ακαδημαϊκά εξάμηνα- κλειστό και οι διαδηλώσεις απαγορευμένες..
Τι ακολουθεί άραγε μετά; Γιατί όχι και αστυνομία στους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς χώρους, από το Νηπιαγωγείο μέχρι το Λύκειο, με πρόφαση την αποπομπή των όποιων κακοποιών στοιχείων κάνουν την εμφάνισή τους ή εκδηλώνουν τη μη συμμόρφωσή τους απέναντι σε ένα νέο καθεστώς…;
